Vers 1

Mensen weten niet hoe te genieten

de zegeningen in Gods handen,

want ze kunnen lijden niet van zegening onderscheiden.

Dus zijn ze niet oprecht in hun zoektocht naar God.

Als morgen nooit meer komt,

wie van jullie, staand voor God,

zou zo wit zijn als de zuiverste sneeuw,

zoals pure jade zonder enige vlek?

Je liefde voor God kan zeker niet

verruild worden voor een lekker maal

of ingeruild worden voor chique kleren

of een hoge functie met een aardig loon.

Kan het geruild worden voor de liefde van anderen

of verlaten vanwege de beproevingen?

Tegenslag zal toch zeker geen klachten

teweegbrengen tegen Gods plannen.

Vers 2

Niemand heeft het zwaard dat

in Gods mond zit echt begrepen.

Hij kent alleen de oppervlakkige betekenis,

die innerlijke betekenis heeft hij niet door.

Als mensen echt

de scherpte van Gods zwaard zouden zien,

zouden ze weghollen als ratten,

direct terug in hun holen.

Te gevoelloos om de waarheid van Gods woord te kennen,

ze beseffen de sterkte ervan niet,

hoezeer hun verdorvenheid veroordeeld is,

of hoezeer hun natuur onthuld is,

gebaseerd op halfbakken ideeën van Gods woorden,

hebben de meeste een houding die lauwwarm is.

Naar Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Gods woorden aan het hele universum, hfst. 15