Vers 1

U blijft bij mij in de lente en herfst,

loopt met mij door warmte en kou.

Kijken naar uw eenzaam gelaat,

welt veel pijn op in mijn hart.

Vers 2

Ik kende nooit uw eenzaamheid

en heb uw pijn nooit verzacht.

Op uw oprechte vermaningen

reageer ik vaak koppig.

Voor-refrein

Ik bezorg u steeds pijn, stel u steeds teleur.

Ik ben onwetend, tot uw kastijding volgt.

Ik blijf dicht aan uw zij, kan uw last niet verlichten.

Hoe kan iemand zonder besef uw lijden kennen?

Refrein

Met ware liefde en echt gevoel, is uw hart het meest oprecht.

Wie kan mooier zijn dan u, wie kan meer vereerd zijn!

Altijd in uw gezelschap, van u scheid ik nooit.

Moge u in mijn hart blijven, met vreugde op uw gezicht.

Vers 3

Voor mijn wensen, voor het vlees,

vergat ik moraal en waarheid.

Als ik overweldigd word door spijt,

heb ik uw hart al gebroken.

Vers 4

Niemand begrijpt uw verdriet.

Verdorven, kreun ik in ellende.

Met hebzucht vraag ik u om dingen.

Wie weet uw zorgen te delen?

Voor-refrein

Ik bezorg u steeds pijn, stel u steeds teleur.

Ik ben onwetend, tot uw kastijding volgt.

Ik blijf dicht aan uw zij, kan uw last niet verlichten.

Hoe kan iemand zonder besef uw lijden kennen?

Refrein

Met ware liefde en echt gevoel, is uw hart het meest oprecht.

Wie kan mooier zijn dan u, wie kan meer vereerd zijn!

Altijd in uw gezelschap, van u scheid ik nooit.

Moge u in mijn hart blijven, met vreugde op uw gezicht.