1 Jullie zijn te opstandig, te weerbarstig en kijken te veel op mij neer. Jullie zijn ook te koel tegen mij, hebben mij te weinig lief en haten mij te veel. Jullie verachten mijn werk en verwerpen mijn daden te veel. Waar is jullie onderwerping? Waar is jullie karakter? Waar is jullie liefde? Wanneer hebben jullie het element van liefde in jullie laten zien? Wanneer hebben jullie mijn werk serieus genomen?

2 Hebben jullie ooit bij stilgestaan dat wat jullie tegenwoordig doen – namelijk door de wereld razen, tegen elkaar plannen beramen, elkaar bedriegen, verraderlijk, achterbaks en schaamteloos handelen, het niet kennen van de waarheid, verdorven en bedrieglijk zijn, aan vleierij doen, vinden dat jullie altijd gelijk hebben en beter zijn dan anderen, arrogant zijn, wreedaardig handelen als wilde dieren in de bergen en ruw zijn als de koning onder de dieren – is dat het evenbeeld van een menselijk wezen? Jullie zijn grof en onredelijk. Jullie hebben mijn woord nooit als een schat beschouwd, maar hebben een minachtende houding aangenomen.

3 Hoe kunnen jullie zo ooit iets bereiken, werkelijk als mens leven en mooie hoop koesteren? Zal je extravagante verbeelding je werkelijk uit de bek van de tijger redden? Zal die je werkelijk uit het brandende vuur redden? Zou je tot dit punt zijn vervallen als je mijn werk echt als onbetaalbare schat had beschouwd? Zou het kunnen dat je lot echt niet kan worden veranderd? Ben je bereid om met dergelijke spijt te sterven?

Naar Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Het wezen en de identiteit van de mens