De noodzakelijkheid van een gepast kerkleven wordt vaak genoemd in preken. Waarom is dan het leven van de kerk nog niet verbeterd en is het nog steeds hetzelfde oude verhaal? Waarom is er geen volledig nieuwe en andere manier van leven? Is het normaal dat iemand uit de jaren negentig leeft als een keizer uit lang vervlogen tijden? Hoewel datgene wat mensen tegenwoordig eten en drinken lekkernijen zijn die in eerdere tijden maar zelden werden geproefd, zijn er geen grote kenteringen in het kerkelijk leven geweest. Het is als oude wijn in nieuwe zakken. Wat is dan het nut van de vele dingen die God zegt? Op de meeste plaatsen zijn de kerken helemaal niet veranderd. Ik heb het met mijn eigen ogen gezien en het is duidelijk in mijn hart; ook al heb ik het kerkleven niet persoonlijk ervaren, ik ken de omstandigheden van bijeenkomsten in de kerk als de palm van mijn hand. Ze hebben niet veel vooruitgang geboekt. Het komt neer op het gezegde – het is als oude wijn in nieuwe zakken. Niets is veranderd! Wanneer er een herder is, branden ze als vuur, maar wanneer er niemand is om hen te steunen, zijn ze als een blok ijs. Slechts enkelen kunnen spreken over praktische dingen, en slechts zelden kan iemand het roer in handen nemen. Hoewel de preken verheven zijn, heeft er zelden iemand intrede bereikt. Weinig mensen koesteren het woord van God. De tranen springen hun in de ogen wanneer ze Gods woord ter hand nemen, ze worden vrolijk wanneer ze het terzijde leggen, en ze worden lusteloos en verliezen hun luister wanneer ze ervan afwijken. Eerlijk gezegd, jullie koesteren simpelweg het woord van God niet en de woorden die tegenwoordig uit Zijn eigen mond komen beschouwen jullie nooit als een schat. Jullie worden slechts rusteloos bij het lezen van Zijn woord, en vinden het lastig om ze uit het hoofd te leren, en wat betreft het in de praktijk brengen van Gods woord, daarbij is het net alsof jullie de zwengel van een pomp omhoog proberen te trekken met een haar uit een paardenstaart – hoezeer jullie het ook proberen, jullie kunnen gewoon niet voldoende energie opbrengen. Jullie krijgen er steeds energie van wanneer jullie Gods woord lezen, maar zijn vergeetachtig bij het in de praktijk brengen. Eigenlijk hoeven deze woorden niet zo nauwgezet gesproken en zo geduldig herhaald te worden; het feit echter dat mensen wel luisteren maar Gods woord niet in praktijk brengen, is een struikelblok geworden voor Zijn werk. Ik kan niet nalaten het ter sprake te brengen en erover te praten. Ik ben verplicht dit te doen; het is niet zo dat ik er plezier aan beleef om de zwakheden van anderen bloot te leggen. Denken jullie dat jullie beoefening min of meer voldoende is – dat wanneer openbaringen op een hoogtepunt zijn, jullie intreden ook op zijn hoogtepunt is? Is het zo simpel? Jullie onderzoeken nooit het fundament waarop jullie ervaringen uiteindelijk zijn gebouwd! Op dit moment kunnen jullie samenkomsten niet een gepast kerkleven worden genoemd, en vormen ze allerminst een gepast spiritueel leven. Het is slechts een samenkomst van een groep mensen die ervan genieten om te kletsen en te zingen. Strikt genomen zit er niet veel werkelijkheid in. Ter verdere verduidelijking, als je de waarheid niet in de praktijk brengt, waar is dan de werkelijkheid? Is het niet opscheppen als je zegt dat je werkelijkheid hebt? Zij die altijd werk verrichten, zijn arrogant en zelfingenomen, terwijl zij die altijd gehoorzamen, zwijgen en zich gedeisd houden, zonder enige kans om te oefenen. Mensen die het werk doen, doen niks dan praten, ze gaan maar door met hun hoogdravende redevoeringen, en de volgelingen luisteren alleen maar. Er is geen sprake van transformatie; dit zijn allemaal louter de gewoonten uit het verleden! Dat jij vandaag in staat bent om je te onderwerpen en het niet waagt je ermee te bemoeien of je te gedragen zoals het je belieft, is te danken aan de komst van de administratieve decreten van God; het is geen verandering die jij hebt ondergaan door ervaringen. Dat jij het nu niet langer waagt sommige dingen te doen die indruisen tegen de administratieve decreten, is omdat Gods werk van woorden een duidelijk effect heeft gehad en mensen heeft overwonnen. Laat me iemand vragen: hoeveel van jouw prestaties vandaag is verdiend met het zweet van jouw eigen harde werk? Hoeveel ervan is je rechtstreeks verteld door God? Hoe zou je antwoorden? Zou je verbijsterd en sprakeloos zijn? Waarom kunnen anderen over veel van hun werkelijke ervaringen spreken om jou van voedsel te voorzien, terwijl jij gewoon geniet van de maaltijden die anderen hebben bereid? Schaam je je niet? Jullie mogen een onderzoek doen naar de feiten en diegenen onderzoeken die relatief goed zijn: hoeveel waarheid begrijp je? Hoeveel breng je uiteindelijk in praktijk? Van wie houd je meer, van God of van jezelf? Geef je vaker of ontvang je vaker? Bij hoeveel gelegenheden waarbij je een verkeerde bedoeling had, heb je je oude ik verzaakt en aan de wil van God voldaan? Deze paar vragen alleen al zullen veel mensen verbijsteren. Want zelfs wanneer ze zich realiseren dat ze de verkeerde bedoeling hebben, doen de meeste mensen bewust het verkeerde en verzaken al helemaal niet hun eigen vlees. De meeste mensen staan toe dat de zonde welig in hen tiert, staan toe dat de zonde al hun daden stuurt. Ze zijn niet in staat om hun zonden te overwinnen en blijven leven in zonde. Op dit punt beland: wie weet er niet hoeveel kwade daden hij heeft begaan? Als je zegt dat je dat niet weet, dan lieg je alsof het gedrukt staat. Eerlijk gezegd is het allemaal onwil om je oude zelf prijs te geven. Welk nut heeft het om zoveel berouwvolle ‘woorden uit het hart’ te spreken, die waardeloos zijn? Helpt dit je om te groeien in je leven? Men zou kunnen stellen dat jezelf kennen jouw voltijdse bezigheid is. Ik vervolmaak mensen door hun onderwerping en hun beoefening van Gods woorden. Als je Gods woorden slechts draagt zoals je je kleren zou dragen, alleen om er stijlvol en hip uit te zien, houd je dan niet zowel jezelf als anderen voor de gek? Als je alleen maar praatjes hebt en je het nooit in de praktijk brengt, wat zal je dan bereiken?

Veel mensen kunnen een beetje praten over praktiseren en ze kunnen praten over hun persoonlijke indrukken, maar het merendeel is de verlichting die ze hebben ontvangen uit de woorden van anderen. Er zit niets in van hun eigen persoonlijke beoefening, en ook niets van wat ze uit hun ervaringen leren. Dit punt heb ik al eerder geanalyseerd, denk niet dat ik niets weet. Je bent slechts een papieren tijger en toch spreek je over Satan verslaan, over het afleggen van triomfantelijke getuigenissen en over het leven naar Gods beeld? Dit is allemaal onzin! Denk je dat alle woorden die vandaag door God worden gesproken, er zijn om door jou bewonderd te worden? Je mond spreekt over het verzaken van je oude zelf en de waarheid in praktijk brengen, maar je handen voeren andere daden uit en je hart smeedt andere plannen – wat ben jij voor persoon? Waarom zijn je hart en je handen niet een en dezelfde? Zo veel preken zijn lege woorden geworden; is dit niet hartverscheurend? Als je niet in staat bent om Gods woorden in de praktijk te brengen, bewijst dit dat je de manier waarop de Heilige Geest te werk gaat nog niet bent ingegaan, dat je het werk van de Heilige Geest nog niet in je hebt, en dat je Zijn leiding nog niet hebt ontvangen. Als je zegt dat je enkel in staat bent om de woorden van God te verstaan, maar ze niet in de praktijk kunt brengen, ben je iemand die niet van de waarheid houdt. God komt niet om zo iemand te redden. Jezus heeft ondraaglijke pijn geleden toen Hij gekruisigd werd om de zondaars te redden, de armen te redden en om al die nederige mensen te redden. Zijn kruisiging diende als zoenoffer. Als je Gods woord niet in praktijk kan brengen, moet je zo snel mogelijk vertrekken; hang niet als een klaploper rond in het huis van God. Veel mensen vinden het zelfs moeilijk om geen dingen meer te doen die God duidelijk tegenwerken. Vragen zij niet om de dood? Hoe kunnen zij spreken over het binnengaan in Gods koninkrijk? Zouden zij het lef hebben om Gods gezicht te aanschouwen? Het voedsel eten dat God jou geeft, slechte dingen doen die tegen Hem ingaan, kwaadwillig en verraderlijk zijn, snode plannen smeden, zelfs terwijl God jou laat genieten van de zegeningen die Hij jou verleent – voel je niet dat daardoor jouw handen branden wanneer je ze ontvangt? Voel je niet dat je rood wordt? Als je iets hebt gedaan dat ingaat tegen God, als je snode plannen hebt uitgevoerd om je eigen weg te gaan, ben je dan niet bang? Als je niks voelt, hoe kan je dan spreken over een toekomst? Lang geleden was er al geen toekomst voor jou, dus welke grotere verwachtingen kun je nu nog hebben? Als je iets schaamteloos zegt, maar geen afkeuring voelt en je hart geen bewustheid kent, betekent dat dan niet dat God je al heeft verlaten? Mateloos en ongeremd spreken en handelen is jouw natuur geworden; hoe kun je op deze manier ooit door God worden vervolmaakt? Zou je in staat zijn om de wereld over te reizen? Wie zou door jou overtuigd worden? Zij die jouw ware natuur kennen, zouden afstand houden. Is dit niet Gods straf? Kortom, wanneer er enkel woorden zijn en geen praktiseren, is er geen groei. De Heilige Geest mag dan wel aan je werken wanneer je spreekt, maar als je het niet in de praktijk brengt, zal de Heilige Geest ophouden met werken. Als je op deze manier verder gaat, hoe kan er dan gesproken worden over de toekomst of over het geven van je hele wezen aan het werk van God? Je kunt alleen maar spreken over het aanbieden van je hele wezen, maar toch heb je je ware liefde niet aan God gegeven. Het enige wat Hij van jou krijgt is toewijding in woorden; wat Hij niet van je krijgt is jouw intentie om de waarheid in de praktijk te brengen. Is dit misschien jouw werkelijke gestalte? Als je zo verder zou gaan, wanneer zou je dan door God vervolmaakt worden? Ben je niet bezorgd over je donkere en sombere toekomst? Voel je niet dat God de hoop in jou heeft verloren? Weet je niet dat God ernaar verlangt om meer en nieuwere mensen te vervolmaken? Zouden oude dingen zich kunnen handhaven? Je besteed vandaag geen aandacht aan Gods woorden: wacht je soms op morgen?