Door Shiyin, China

Ik werd in een christelijk gezin geboren en veel van mijn verwanten zijn predikanten. Ik geloofde vanaf dat ik klein was samen met mijn ouders in de Heer. Toen ik volwassen was geworden, bad ik als volgt tot God: als ik een echtgenoot kon vinden die ook een gelovige was, zou ik mezelf samen met hem opofferen in dienst van de Heer. Nadat ik trouwde, kwam mijn man werkelijk tot geloof in de Heer, en werd daadwerkelijk een fulltime, gewijde predikant. Om het mijn man mogelijk te maken zich op zijn werk voor de Heer te concentreren en de toezegging die hij voor de Heer had gedaan te eerbiedigen, nam ik het initiatief de moeilijke taak van het bestieren van het huishouden op me te nemen. Hoewel het best wel een beetje moeilijk en vermoeiend was, was mijn hart hoe zwaar de dingen ook werden vervuld van vreugde en vrede, omdat de Heer me ondersteunde.

Het jaar 1997 kwam en ging en op een bepaald moment realiseerde ik me dat de preken van mijn echtgenoot geen licht meer bevatten, zoals ze dat eerder wel hadden gedaan. Wanneer ik hem vroeg iets rondom het huis te doen, verzon hij altijd uitvluchten over hoe druk hij het wel niet had met zijn prediking. Als hij al wat huishoudelijk werk deed, was het duidelijk dat hij zich er niet echt betrokken bij voelde, en hij verloor vaak zijn geduld met me over triviale dingen. Hoewel ik van buitenaf gezien mijn geduld bewaarde en geen ruzie met hem maakte, voelde ik me in mijn hart werkelijk ontevreden met het gedrag van mijn man. De zware last van ons huishouden en de duisternis van mijn geest deden me enorm veel pijn. Ik kon alleen maar in het holst van de nacht, wanneer iedereen sliep, voor de Heer komen om te bidden en mijn hart uit te storten, en Hem te vragen me meer geloof en kracht te schenken. Tegelijkertijd verlangde ik ernaar dat de Heer spoedig zou wederkomen en me zou redden uit mijn miserabele bestaan.

Op een dag in april 2000, toen ik wat kleding aan het opruimen was, stuitte ik op de tas van mijn man en zag dat deze helemaal vol zat. Nieuwsgierig geworden deed ik de rits open en zag een Bijbel en een gezangenboek, alsook een gloednieuw boek met een omslag. Ik dacht bij mezelf: hoe kan het zijn dat ik dit boek nog nooit eerder heb gezien? Het moet een soort naslagwerk zijn voor het houden van preken of de ervaringen van een of ander spirituele persoonlijkheid. Ik moet het lezen – misschien kan ik er wat geestelijke voeding uit halen. Ik opende het boek uit nieuwsgierigheid en zag een titel die luidde: ‘Degenen die vervolmaakt moeten worden, moeten loutering ondergaan’. Wat een ongebruikelijke titel! Dacht ik. Afgaande op de titel is de ervaring van loutering niet slecht! Ik onderga nu loutering die ik niet te boven kan komen. Ik zou dit dus eens nauwkeurig moeten lezen om er achter te komen welke ervaring hij met loutering heeft gehad. Dan zal ik daarin een pad van oefening kunnen vinden. Daarmee begon ik te lezen: In het verleden verschenen mensen allemaal voor God om hun voornemens te maken en zeiden ze doorgaans: ‘Zelfs als niemand anders van God houdt, moet ik van Hem houden. ’ Maar nu komt er loutering over je, en omdat dit niet overeenstemt met je noties, verlies je het vertrouwen in God. Is dit oprechte liefde? Je hebt vele malen gelezen over de daden van Job – ben je die vergeten? Ware liefde kan alleen vanuit het geloof gestalte krijgen. […] Wanneer je geconfronteerd wordt met lijden, moet je in staat zijn je niet druk te maken over het vlees en geen klachten te uiten tegen God. Wanneer God Zich voor je verbergt, moet je het geloof kunnen hebben om Hem te volgen, om je vorige liefde te behouden zonder deze te laten haperen of verdwijnen. Wat God ook doet, je moet je aan Zijn plan onderwerpen en bereid zijn je eigen vlees te vervloeken in plaats van klachten over Hem te uiten. Wanneer je voor beproevingen staat, moet je God tevredenstellen, hoewel je misschien bitter zult wenen of zult aarzelen om afstand te doen van een geliefd object. Alleen dit is ware liefde en geloof. Het maakt niet uit wat je werkelijke gestalte is, je moet eerst zowel de wil om tegenspoed te lijden als waar geloof bezitten, en je moet ook de wil hebben om het vlees te verzaken. Om Gods wil te bevredigen, moet je bereid zijn persoonlijke tegenspoed te doorstaan en verliezen te lijden met betrekking tot je persoonlijke interesses. Je moet ook in staat zijn in je hart spijt te voelen over jezelf: in het verleden was je niet in staat God tevreden te stellen, en nu kun je jezelf betreuren. In geen enkele van deze opzichten mag je tekortschieten – het is door deze dingen dat God je zal vervolmaken. Als je niet aan deze voorwaarden kunt voldoen, kun je niet worden vervolmaakt” (‘Het Woord verschijnt in het vlees’). Deze woorden raakten mijn hart echt. Ik huilde terwijl ik dit las – was dit niet precies wat ik doormaakte? In het verleden had ik besloten mezelf en mijn man aan de Heer te wijden. Ik was volkomen tevreden alle lasten van het bestieren van het huishouden op me te nemen zodat ik mijn man kon ondersteunen bij het werk dat hij buitenshuis voor de Heer deed, hoe zwaar en uitputtend het ook was. Maar op dat moment, vanwege de problemen thuis en het feit dat mijn man geen rekening met me hield, leefde ik met een voortdurend gevoel dat me onrecht was aangedaan. Ik leefde te midden van loutering en verloor de greep over het geloof en de liefde die ik ooit had. Ik was niet meer in staat mijn besluit dat ik voor God had genomen gestand te doen en huilde vaak alleen, in het geheim. Ik dacht erover na hoe Job in staat was geweest voor God te getuigen te midden van een zo’n grote en uitputtende beproeving en het geloof in God niet had verloren. Hij zei zelfs: “Jehova heeft gegeven en Jehova heeft genomen. De naam van Jehova zij gezegend” (Job 1:21). Hoe kon ik zelfs dat vergeten zijn? Ik voelde op dat moment diepe spijt over alles wat ik had gedaan in de aanwezigheid van de Heer. Job zou liever persoonlijk hebben geleden en zijn eigen belangen hebben opgeofferd dan in gebreke zijn gebleven bij het tevreden stellen van God. Ondanks de vele jaren van mijn geloof in de Heer, had ik mijn vertrouwen in Hem verloren. Ik klaagde bij de Heer tijdens het ondergaan van loutering en drukte in de verste verte mijn liefde voor Hem niet uit! Toen ik me dit realiseerde besloot ik in het geheim dat ik niet langer zo zou zijn als voorheen, dat ik mijn man in zijn werk voor de Heer zou moeten ondersteunen en dat het goed voor me was wat ontberingen te lijden.

Zodra mijn gedachten dit punt bereikt hadden, begon mijn gemoedstoestand te verbeteren. Ik voelde dat deze woorden heel mooi gesproken waren en echt tot het hart van mijn huidige omstandigheden doordrongen. Ze wezen me op een pad van oefening en voor ik het me realiseerde kwamen er kracht en geloof in me naar boven. Ik vroeg me af: wie heeft deze woorden uitgesproken? Hoe kon hij zo’n verheven begrip hebben? Ik heb boeken van beroemde spirituele persoonlijkheden gelezen en hoewel ze best wel enigszins opbouwend zijn, waren ze niet op zo’n heldere en inzichtelijke manier geschreven als dit boek, en ze bevatten ook de waarheid niet. Van wie waren deze woorden nu echt afkomstig? Ik voelde me aangetrokken tot de woorden in dit boek en wilde doorgaan met lezen. Hoe meer ik las, hoe meer ik voelde hoe fantastisch deze woorden waren. Elke regel sprak rechtstreeks tot mijn hart. Ze lieten me begrijpen dat, hoe groot iemands lijden ook is, we God tot het einde toe moeten volgen en ons met vreugde aan God moeten onderwerpen wanneer we geconfronteerd worden met lijden. Zelfs wanneer je in het midden van een beproeving verzwakt, moet je toch in de Heer geloven en op God vertrouwen zodat je stand kunt houden. Hoe meer ik las, hoe meer ik me binnen in mijn hart verlicht voelde, en hoe meer ik voelde dat ik een pad van oefening had. Precies op dat moment kwam mijn man thuis en vroeg ik hem gelijk: “Waar heb je dit boek vandaan?” Hij glimlachte en zei: “Ik heb het van iemand geleend en moet het hem snel teruggeven.” Ik zei verder niets meer.

Op een dag, toen ik aan het koken was, hoorde ik stukjes van een lofzang die mijn man op had staan. “Wie aanbidt er niet? Wie verlangt er niet naar om God te zien? […] God deelde eens vreugde en verdriet met de mens en vandaag is Hij herenigd met de mensheid en wisselt hij verhalen van voorbije tijden uit met hem. Nadat Hij uit Judea vertrok, konden mensen geen spoor meer van Hem vinden. Zij hunkeren ernaar om God wederom te ontmoeten, maar beseffen niet dat zij Hem vandaag weer ontmoet hebben en met Hem herenigd zijn. Hoe zou dit geen gedachten aan gisteren kunnen oprakelen? Tweeduizend jaar geleden vandaag aanschouwde Simon Barjona, de nakomeling van de Joden, Jezus de Heiland, hij at met Hem aan dezelfde tafel en nadat hij Hem vele jaren gevolgd had, voelde hij een diepe genegenheid voor Hem. Hij had Hem vanuit het diepst van Zijn hart lief, hij hield zielsveel van de Heer Jezus. God deelde eens vreugde en verdriet met de mens en vandaag is Hij herenigd met de mensheid en wisselt hij verhalen van voorbije tijden uit met hem” (‘Tweeduizend jaar hunkeren’ in ‘Volg het Lam en zing een nieuw lied’). De tekst van deze lofzang gaf een stem aan mijn eigen diepste gedachten en riepen mijn gevoelens van verlangen naar de wederkomst van de Heer op. Ik huilde terwijl ik luisterde en dacht bij mezelf: vanaf het eerste moment dat ik tot geloof kwam tot nu toe heb ik elke dag aan de Heer Jezus gedacht en hoopte ik dat Hij spoedig zou wederkeren zodat we samen zouden kunnen komen en herinneringen konden ophalen aan voorbije tijden. De tekst van de lofzang was heel oprecht en ontroerend, en slaagde er uitzonderlijk goed in het verlangen uit te drukken dat mensen naar de Heer hebben. Ik zette vervolgens het eten opzij dat ik aan het klaarmaken was en luisterde met volle aandacht. Er volgde nog een lofzang, deze heette ‘Een trouw hart voor God’: “In mijn leven vraag ik alleen maar dat mijn gedachten over de liefde voor God en mijn hartenwens door God worden aanvaard” (‘Volg het Lam en zing een nieuw lied’). Ik dacht: wie heeft deze lofzang geschreven? Hoe kan dit besluit zo krachtig zijn? Ik werd in het bijzonder geïnspireerd door de volgende regel: “In mijn leven vraag ik alleen maar dat mijn gedachten over de liefde voor God en mijn hartenwens door God worden aanvaard.” Zo’n liefde voor God is zo puur! In mijn geloof uit het verleden wist ik niet hoe ik de Heer moest liefhebben. Ik wilde alleen maar genieten van Zijn genade en vrede en vreugde nastreven. Deze lofzang brak die dag mijn wereldbeschouwing open. Ik zag dat degenen die in God geloven God moeten liefhebben en niets voor zichzelf moeten zoeken – alleen zo’n liefde kan zuiver zijn. Deze hymne was zo goed geschreven. Ik besloot toen heimelijk in mijn hart dat ik ook dit doel wilde nastreven en dat ik de Heer zou liefhebben, of anderen dit nu ook deden of niet.

Na de woorden in dat boek te hebben gelezen en naar deze lofzangen te hebben geluisterd, begon ik te handelen naar wat ze zeiden. Wanneer mijn man weer uit werken ging en geen tijd had om me te helpen met het huishoudelijk werk, voelde ik me niet zo ontdaan als voorheen. Als de andere broeders en zusters per ongelijk iets verkeerds zeiden, lukte het me tolerant te reageren omdat ik God tevreden wilde stellen. Ik streefde er slechts naar God met heel mijn hart lief te hebben zoals de lofzang beschreef.

In een oogwenk was het tijd onze gewassen te planten. Op een avond, terwijl we aan het opruimen waren, vertelde mijn man me: “Ik moet morgen naar een andere kerk, buiten de stad.” Mijn onmiddellijke reactie was: “Ben je binnen een paar dagen terug?” “Ik weet het niet” zei hij. “Ik zal mijn best doen spoedig terug te komen. Maak je niet te druk over het werk hier thuis.” Ik trok gelijk een lang gezicht en dacht: je zegt wel dat ik me er niet druk over moet maken, maar hoe kan ik me nou niet druk maken? Jij gaat er vandoor met geen idee wanneer je terug zult komen en het veld van alle anderen is reeds ingezaaid. We hebben ons veld nog niet eens geploegd, en als de zaden te laat geplant worden, hebben we geen goede oogst in de herfst. En wat doen we dan? Als mijn man nu alleen maar het zaaien van het veld af zou maken en daarna zou vertrekken om de broeders en zusters te helpen! Die avond lag ik in bed, volstrekt niet in staat in slaap te vallen. Ik was volkomen uitgeput en in de war en dacht: de laatste keer dat mijn man wegging was hij twee weken weg, maar toen hadden we geen werk op de boerderij te doen. Dit is een essentiële tijd voor het planten, wat moeten we dus doen als hij weer twee weken weg is? Misschien moet ik hem vragen een medewerker het werk te laten doen, dan zijn we er vanaf. Ik dacht er echter dieper over na: nee, dat gaat niet. De broeders en zusters wachten op zijn ondersteuning. Als hij niet gaat, is dat dan geen belediging van de Heer? Te midden van deze loutering kwam ik in de aanwezigheid van de Heer en bad: “Heer! Het is niet zozeer dat ik niet bereid ben mijn man te laten gaan om de broeders en zusters te ondersteunen, maar het is nu eenmaal zo dat we nu onze velden moeten beplanten. Ik voel echt de effecten van deze loutering en ik weet niet wat ik moet doen. Heer! Ik vraag om uw hulp, om mijn hart te beschermen en om ervoor te zorgen dat ik niet gehinderd word door deze dingen.” Nadat ik had gebeden schoten me duidelijk de volgende woorden te binnen. “Het maakt niet uit wat je werkelijke gestalte is, je moet eerst zowel de wil om tegenspoed te lijden als waar geloof bezitten, en je moet ook de wil hebben om het vlees te verzaken. Om Gods wil te bevredigen, moet je bereid zijn persoonlijke tegenspoed te doorstaan en verliezen te lijden met betrekking tot je persoonlijke interesses” (Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Degenen die vervolmaakt zullen worden, moeten loutering ondergaan). Deze woorden namen onmiddellijk bezit van mijn hart en verlichtte het aanzienlijk. Ik dacht: dat is juist, als iemand de Heer tevreden wil stellen, moet hij vastbesloten zijn ontbering te verdragen, en zou blij moeten zijn in het vlees te lijden en zijn eigen persoonlijke belangen te schaden voor zover het betekent dat hij voldoet aan de wil van God! Deze woorden gaven me geloof en ik dacht: Als de velden een beetje laat worden beplant, dan zij het zo! Hoeveel we oogsten hangt van God af en het werk dat mijn man voor de Heer doet is het allerbelangrijkste. Met dit in gedachte kwam er een gevoel van rust en verlichting in mijn hart en voor ik het wist was ik in slaap gevallen. De volgende morgen zei ik tegen mijn man: “Ga je werk voor de Heer doen en maak je maar nergens zorgen over. Wanneer je ook thuiskomt, alles komt zeker in orde. Ik onderwerp me aan wat de Heer beschikt.” Toen ik nadacht over het feit dat mijn acties de Heer tevreden stelden, voelde ik vreugde en vastheid in mijn hart.

Mijn man kwam een paar dagen later terug en leek wel een compleet ander mens geworden. Hij hielp met het huishoudelijk werk en zei zelfs tegen me: “Je werkt te hard! Deze laatste jaren zijn heel moeilijk voor je geweest, je hebt al onze zaken afgehandeld, zowel in als buiten het huis. Ik ben me daarvan bewust. Ik ben elke dag naar mijn werk gegaan zonder je te helpen en de last van het huishouden met je te delen. Van nu af aan zal ik je elke keer als ik maar even tijd heb te hulp schieten.” Het ontroerde me erg hem dit te horen zeggen omdat mijn man nooit eerder op deze manier had gesproken. Ik dacht bij mezelf: vanaf het moment dat hij dat boek heeft gelezen heb ik een enorme transformatie in hem gezien. Niet alleen zijn zijn preken vervuld van licht, maar ook zijn houding ten opzichte van mij is anders. Het al die jaren lezen van de Bijbel heeft hem niet veranderd, maar nu is hij in zo’n korte tijd enorm veranderd. Het lijkt alsof dit boek werkelijk de macht heeft mensen te veranderen! Tegelijkertijd voelde ik dat wat in dat boek stond ook mij veel goed had gedaan. Het lezen van het boek bezielde me van geloof en kracht, en wanneer ik handelde volgens wat er in het boek stond, smolt de ontevredenheid die ik ten opzichte van mijn man als sneeuw voor de zon. Na het boek te hebben gelezen veranderde zijn houding tegenover mij. Hij begreep hoe hij rekening met me moest houden en voor me moest zorgen. Al deze veranderingen verdiepten mijn gevoel dat de inhoud van dat boek werkelijk krachtig en gezaghebbend was. Ik vroeg me echter nog steeds af wie de woorden in dit boek had geschreven. Ik had nog geen antwoord gevonden.

Op een dag, twee maanden later, vertelde mijn man me dat hij me met hem mee wilde nemen naar een bijeenkomst. Ik had het gevoel dat deze bijeenkomst iets heel speciaals was, anders had hij me niet meegenomen. Ik was vol verwachting en keek ernaar uit dat boek opnieuw te zien. De volgende dag zaten mijn man en ik samen met twee zusters blij in een auto op weg naar het huis van een zuster. Er waren een aantal andere broeders en zusters die ook deelnamen, waaronder een zuster van een jaar of dertig die de Schrift in de communicatie integreerde en die vele waarheden over Gods werk in de laatste dagen met ons deelden. Mijn hart lichtte echt op toen ik naar haar luisterde en ik verwierf een duidelijk begrip van vele Bijbelverzen die ik nooit eerder had begrepen en van God die wederkeert om het oordeelswerk te verrichten. Ik dacht bij mezelf: hoe kan het dat haar communicatie zo prachtig is, dat ze de Bijbel zo duidelijk kan uitleggen? Hoe begrijpt ze zoveel? Net op dat moment sprak de zuster op luide toon, met een brede glimlach op het gezicht: “Ik wil jullie graag ongelofelijk goed nieuws vertellen, broeders en zusters. Het is echt opwindend. De Heer Jezus waar we zolang naar hebben verlangd is geïncarneerd onder ons wedergekeerd om Zijn nieuwe werk uit te voeren, om woorden te uiten en alle waarheden en mysteries te onthullen, om de mysteries van de drie fasen van Gods werk bloot te leggen, Zijn zesduizendjarige managementplan, de incarnaties van God en de Bijbel. Alles wat ik vandaag in communicatie met jullie heb gedeeld is afkomstig van de woorden die zijn uitgesproken door God.” Alle broeders en zusters die aanwezig waren en ik hoorden dit grote nieuws en realiseerden ons eindelijk de reden dat deze zuster zoveel begreep: het was allemaal door de Heer die was wedergekeerd met de mensheid was gedeeld. Nu hoorden ook wij de stem van de Heer. We omarmden elkaar en vergoten tranen van opwinding – de hele ruimte begon te beven van uitbundigheid. Ik was zo blij dat ik vreugdesprongen wilde maken en ik dacht: ik heb altijd gehoopt dat de Heer Jezus spoedig zou wederkeren en nu is Hij werkelijk wedergekeerd! Ik ben zo ongelofelijk gezegend dat ik de wederkomst van de Heer kan verwelkomen tijdens mijn leven.

Toen de bijeenkomst bijna ten einde was, gaf de zuster ons allemaal een boek getiteld: ‘Oordeel begint met het huis van God’. Ik hield het boek met Gods woorden voorzichtig met beide handen vast en dacht plotseling aan het boek dat ik eerder had gelezen. Kon het zijn dat dit hetzelfde boek was? Nadat we thuisgekomen waren, kon ik niet wachten mijn man te vragen: “Het boek dat ik die dag zag – was dat hetzelfde boek van Gods woorden dat de zuster ons vandaag gaf?” Hij glimlachte en zei: “Dat is het.” Ik voelde me toen alsof ik net uit een droom was ontwaakt. Die stem was per slot van rekening van God – dat wil zeggen, de stem van de wedergekeerde Heer Jezus, de stem van God! Geen wonder dat die woorden me zo hadden ontroerd, me geloof en kracht hadden geschonken, me hadden veranderd en me uit mijn lijden hadden gehaald. Daarna verweet ik mijn man: “Waarom hield je voor me verborgen dat je Gods nieuwe werk had aanvaard?” Hij zei: “Ik wilde het je op dat moment echt vertellen, maar de meeste van onze familieleden zijn predikers in religieuze kringen, en zij verzetten zich tegen Gods werk in de laatste dagen en veroordelen het. Ze hebben ons de hele tijd verhinderd de ware weg te onderzoeken. Ik was bang dat als ik het je niet duidelijk genoeg kon uitleggen en je verwanten het vervolgens te weten zouden komen, ze uit alle hoeken en gaten op zouden duiken om je te storen en te hinderen. Dit zou niet alleen jouw kans op redding ruïneren, maar ook mij tot een boosdoener maken! Ik besloot het je dus te vertellen nadat ik het had onderzocht en er duidelijkheid over had verworven.” Deze verklaring nam het misverstand tussen mij en mijn man weg en ik was des te dankbaarder dat God me had gered. Ik besloot dit boek van Gods woorden zorgvuldig te lezen.

Het lezen van de woorden van Almachtige God bood mijn verdorde ziel geestelijk voedsel en ondersteuning. Ik had nooit gedacht dat ik in staat zou zijn de woorden van de wedergekeerde Heer met mijn eigen oren te horen, te worden opgetild voor God, of oog in oog te komen te staan met God. Ik voelde me uitzonderlijk dankbaar voor God en Zijn liefde en redding. Ongeveer tien dagen later werkten mijn man en ik met de zusters die het evangelie verspreiden om de andere broeders en zusters in onze kerk met waar geloof in de Heer in de aanwezigheid van Almachtige God te brengen.