Petrus was Gods rolmodel voor de mensheid, een licht dat iedereen kende. Waarom werd iemand die zo onopmerkelijk was door God omhooggetild als een voorbeeld en door opeenvolgende generaties geroemd? Het spreekt voor zich dat dit niet te scheiden valt van zijn uitdrukking van liefde voor God en zijn voornemen om God lief te hebben. Als we willen weten hoe Petrus’ hart van liefde voor God zich openbaarde en hoe zijn levenservaringen echt waren, moeten we terugkeren naar het Tijdperk van Genade om opnieuw te kijken naar de gewoontes van destijds en om de Petrus van dat tijdperk te beschouwen.

Petrus werd geboren in een doorsnee Joods boerenhuishouden. Zijn ouders onderhielden het hele gezin met het boerenbedrijf. Hij was het oudste kind en had vier broers en zussen. Dit is natuurlijk niet het belangrijkste deel van ons verhaal; Petrus is onze hoofdpersoon. Toen hij vijf was, begonnen Petrus’ ouders hem te leren lezen. In die tijd was het Joodse volk behoorlijk erudiet en vooral geavanceerd op gebieden zoals landbouw, industrie en handel. Als gevolg van hun sociale omgeving hadden de ouders van Petrus allebei een hogere opleiding genoten. Hoewel ze van het platteland kwamen, waren ze goed opgeleid en vergelijkbaar met de gemiddelde universiteitsstudent van tegenwoordig. Petrus was duidelijk gezegend om in zulke gunstige sociale omstandigheden te zijn geboren. Hij was slim, leerde snel en maakte zich met gemak nieuwe ideeën eigen. Toen zijn lessen waren begonnen, pikte hij dingen heel gemakkelijk op. Zijn ouders waren trots op zo’n pientere zoon en deden er alles aan om hem naar school te kunnen laten gaan. Ze hoopten dat hij zichzelf zou kunnen onderscheiden en een of andere officiële betrekking in de maatschappij zou kunnen vinden. Zonder het te beseffen was Petrus geïnteresseerd geraakt in God. Als gevolg daarvan had hij op zijn veertiende, op de middelbare school, genoeg van het lesprogramma over de antieke Griekse cultuur, vooral van de fictieve personen en verzonnen gebeurtenissen in de antieke Griekse geschiedenis. Vanaf dat moment probeerde Petrus – die net in de lente van zijn jeugd was – meer te weten te komen over het menselijke leven en de grotere wereld. Zijn geweten verplichtte hem niet om de inspanningen van zijn ouders terug te betalen, want hij zag duidelijk dat de mensen allemaal in een toestand van zelfbedrog leefden. Allemaal leefden ze een betekenisloos leven dat ze verpestten in hun strijd om rijkdom en erkenning. Zijn inzicht had grotendeels te maken met de sociale omgeving waarin hij zich bevond. Hoe meer kennis mensen hebben, hoe complexer hun interpersoonlijke relaties en interne werelden, en hoe meer ze daarom in een leegte bestaan. In deze omstandigheden wijdde Petrus zijn vrije tijd aan het afleggen van bezoeken in de wijde omtrek, vooral aan religieuze figuren. In zijn hart leek het vage gevoel te bestaan dat religie misschien alles kon verklaren wat onbegrijpelijk was aan de mensenwereld. Daarom ging hij vaak naar de diensten van een synagoge in de buurt. Zijn ouders wisten hier niet van af en al gauw kreeg Petrus, die altijd rechtschapen en een prima leerling was geweest, er een hekel aan om naar school te gaan. Onder toezicht van zijn ouders maakte hij met de hakken over de sloot de middelbare school af. Hij zwom naar de kust uit de oceaan van kennis en haalde diep adem; vanaf dat moment zou niemand hem nog langer onderrichten of beperken.

Toen hij klaar was met school, begon hij allerlei boeken te lezen, maar op zijn zeventiende had hij nog altijd niet veel ervaring met de grotere wereld. Na zijn schooldiploma te hebben gehaald, voorzag hij in zijn levensonderhoud met boerenwerk, terwijl hij zo veel mogelijk tijd vrijmaakte om boeken te lezen en religieuze diensten bij te wonen. Zijn ouders, die hoopten dat hij het ver zou schoppen, vervloekten de Hemel vaak vanwege hun ‘opstandige zoon’, maar zelfs dat stond niet in de weg van zijn honger en dorst naar gerechtigheid. Petrus had een behoorlijk aantal tegenslagen in zijn leven, maar zijn hart was gretig en hij groeide zoals gras na een regenbui. Al gauw had hij het ‘geluk’ om een aantal hooggeplaatste figuren in de religieuze wereld te ontmoeten. Omdat zijn verlangen zo sterk was, begon hij steeds regelmatiger met hen om te gaan, tot hij bijna de hele tijd in hun gezelschap was. Terwijl hij was ondergedompeld in tevreden geluk, besefte hij plotseling dat de meeste van deze mensen geloofden met hun lippen en dat ze hun hart niet aan hun geloof hadden gegeven. Hoe kon Petrus, wiens ziel oprecht en puur was, zo’n klap verdragen? Hij besefte dat bijna alle mensen met wie hij omging beesten in mensenkleding waren – het waren dieren met mensengezichten. In die tijd was Petrus erg naïef, dus bij meerdere gelegenheden deed hij bij hen oprecht zijn pleidooi. Maar hoe hadden deze sluwe, geslepen religieuze figuren ooit kunnen luisteren naar de smeekbedes van deze gepassioneerde jongeman? Het was in die tijd dat Petrus de ware leegte van het menselijke leven voelde: bij zijn eerste stap op het levenstoneel had hij gefaald … Eén jaar later verliet hij de synagoge en ging een zelfstandig leven leiden.

Door de tegenslag werd de achttienjarige Petrus veel volwassener en ontwikkelder. Niet langer was er enig spoor van zijn jeugdige naïviteit; de onschuld en ongekunsteldheid van de jeugd was meedogenloos gesmoord door de tegenslag die hij te verduren had gekregen, en hij begon een leven als visser. Daarna zag men mensen naar hem luisteren terwijl hij predikte op zijn boot. Omdat hij als visser de kost verdiende, verspreidde hij de boodschap overal waar hij kwam. Iedereen voor wie hij predikte, was in de ban van zijn preken, want datgene waarover hij sprak, vond weerklank in de harten van de gewone mensen en ze waren allemaal diep geraakt door zijn eerlijkheid. Hij leerde mensen vaak om oprecht met anderen om te gaan, de Vorst van de hemelen en de aarde en alle dingen aan te roepen, hun geweten niet te negeren en geen schandelijke dingen te doen, en in alle dingen de God tevreden te stellen die ze in hun harten liefhadden … De mensen werden vaak diep geraakt door zijn preken; ze voelden zich allemaal door hem geïnspireerd en waren vaak tot tranen geroerd. In die tijd werd hij erg bewonderd door al zijn volgelingen, die allemaal armlastig waren en van wie er uiteraard, met het oog op hoe de maatschappij toen was, maar heel weinig waren. Petrus werd ook vervolgd door de religieuze elementen van de maatschappij van toen. Het gevolg van dit alles was dat hij twee jaar lang van plaats tot plaats trok en een eenzaam leven leidde. Gedurende deze twee jaar van bijzondere ervaringen verkreeg hij veel inzichten en leerde hij enorm veel over dingen waarover hij eerder geen kennis had gehad, waardoor hij inmiddels onherkenbaar verschilde van zijn veertienjarige zelf, met wie hij nu niets gemeen leek te hebben. In de loop van deze twee jaar ontmoette hij allerlei soorten mensen en zag hij allerlei waarheden over de maatschappij; als gevolg daarvan begon hij zich geleidelijk te ontdoen van allerlei rituelen uit de religieuze wereld. Hij werd ook diepgaand beïnvloed door ontwikkelingen in het werk van de Heilige Geest in die tijd; tegen die tijd had Jezus al vele jaren gewerkt, dus werd het werk van Petrus ook beïnvloed door het werk van de Heilige Geest in die tijd, hoewel hij Jezus nog moest ontmoeten. Daarom verkreeg Petrus, toen hij predikte, veel dingen die voorgaande generaties van heiligen nooit hadden gehad. Natuurlijk was hij zich in die tijd enigszins bewust van Jezus, maar hij had nog nooit de kans gehad om Hem persoonlijk te ontmoeten. Hij hoopte en verlangde er alleen naar dat hij die hemelse, uit de Heilige Geest geboren figuur zou zien.

Op een avond toen de schemer inviel, was Petrus op zijn boot aan het vissen (nabij de kust van wat toen het Meer van Galilea werd genoemd). Hij had een vishengel in zijn handen, maar hij dacht over andere dingen na. De ondergaande zon verlichtte het wateroppervlak als een grote oceaan van bloed. Het licht werd weerspiegeld op het jonge, maar kalme en beheerste gezicht van Petrus; hij leek diep in gedachten verzonken. Op dat moment stak er een bries op en voelde hij plotseling de eenzaamheid van zijn leven, wat hem onmiddellijk een gevoel van somberheid bezorgde. Terwijl de golven van de oceaan in het licht glinsterden, was het duidelijk dat zijn hoofd helemaal niet naar vissen stond. Terwijl hij in gedachten verzonken was, hoorde hij plotseling iemand achter zich zeggen: “Simon Barjona, de Jood, de dagen van je leven zijn eenzaam. Wil je mij volgen?” Petrus schrikte op en liet pardoes zijn hengel vallen; deze zonk meteen naar de bodem van de zee. Petrus keerde zich snel om en zag een man in zijn boot staan. Hij bekeek Hem van top tot teen: het haar van de man, dat tot Zijn schouders reikte, was lichtelijk goudkleurig geel in het zonlicht, Hij droeg grijze kleding, had een gemiddelde lengte en was volledig gekleed als een Joodse man. In het verdwijnende licht zag de grijze kleding van de man er enigszins zwart uit en op Zijn gezicht leek iets van een glans te liggen. Vaak had Petrus geprobeerd Jezus te ontmoeten, maar hij was er nooit in geslaagd. Op dat moment geloofde Petrus diep in zijn ziel dat deze man de heilige van zijn hart moest zijn. Daarom wierp hij zich voor Hem neer in de vissersboot en zei: “Kan het zijn dat u de Heer bent die is gekomen om het evangelie van het hemelse koninkrijk te prediken? Ik heb over uw ervaringen gehoord, maar ik heb u nog nooit gezien. Ik wilde u volgen, maar ik kon u niet vinden.” Jezus was inmiddels naar de kajuit van de boot gegaan en zat daar kalm. “Kom overeind en kom naast me zitten!” zei Hij. “Ik ben hier om hen te zoeken die werkelijk van mij houden. Ik ben speciaal gekomen om het evangelie van het hemelse koninkrijk te verspreiden, en ik zal door de landen reizen om hen te vinden die net zo denken als ik. Ben jij bereid?” Petrus antwoordde: “Ik moet hem volgen die gestuurd is door de hemelse Vader. Ik moet hem erkennen die gekozen is door de Heilige Geest. Ik houd van de hemelse Vader, dus hoe zou ik niet bereid kunnen zijn om u te volgen?” Hoewel de woorden van Petrus vol religieuze noties zaten, glimlachte Jezus en knikte tevreden. Op dat moment groeide er in Hem een vaderlijke liefde voor Petrus.

Petrus volgde Jezus een aantal jaar en zag in Hem veel wat niet in andere mensen zat. Nadat hij Hem een jaar had gevolgd, werd Petrus door Jezus gekozen uit de twaalf discipelen. (Natuurlijk zei Jezus dit niet hardop en wisten anderen er helemaal niets van af.) In het leven mat Petrus zichzelf af aan alles wat Jezus deed. Vooral de boodschappen die Jezus preekte, stonden in zijn hart gegrift. Hij was Jezus volledig toegewijd en trouw, en beklaagde zich nooit over Hem. Daardoor werd hij, overal waar Jezus heen ging, Diens trouwe metgezel. Petrus observeerde de leringen van Jezus, Zijn zachtaardige woorden, wat Hij at, Zijn kleding, Zijn onderdak en hoe Hij reisde. Hij volgde Jezus na in elk opzicht. Hij was nooit zelfgenoegzaam, maar hij ontdeed zich van alles wat verouderd was en volgde het voorbeeld van Jezus in zowel woord als daad. Het was toen dat Petrus voelde dat de hemelen en aarde en alle dingen in de handen van de Almachtige lagen en dat hij om deze reden geen persoonlijke keuze had. Petrus nam ook alles wat Jezus was in zich op en gebruikte het als voorbeeld. Het leven van Jezus toont dat Hij niet zelfgenoegzaam was bij wat Hij deed; in plaats van over Zichzelf op te scheppen, raakte Hij mensen met liefde. Verschillende dingen toonden wat Jezus was en daarom volgde Petrus alles van Hem na. De ervaringen van Petrus lieten hem steeds meer de beminnelijkheid van Jezus voelen en hij zei dingen als: “Ik heb in het hele heelal de Almachtige gezocht en ik heb de wonderen van de hemelen en aarde en alle dingen gezien, en zo heb ik een intens gevoel van de beminnelijkheid van de Almachtige verkregen. Maar ik had nooit oprechte liefde in mijn eigen hart gehad, en ik had de beminnelijkheid van de Almachtige nooit met eigen ogen gezien. Vandaag ben ik, in de ogen van de Almachtige, gunstig door Hem beschouwd en heb ik eindelijk Gods beminnelijkheid gevoeld. Ik heb eindelijk ontdekt dat de mensheid niet alleen tot liefde voor God wordt gebracht omdat Hij alle dingen heeft geschapen; in mijn dagelijks leven heb ik Zijn grenzeloze beminnelijkheid gevonden. Hoe zou die ooit beperkt kunnen zijn tot wat op dit moment kan worden gezien?” Met het verstrijken van de tijd kwam er ook veel beminnelijks in Petrus naar boven. Hij werd Jezus heel gehoorzaam en kreeg natuurlijk ook heel wat tegenslagen te verduren. Toen Jezus hem meenam om op verschillende plekken te prediken, stelde Petrus zich altijd nederig op en luisterde naar de preken van Jezus. Hij werd nooit arrogant op grond van het feit dat hij Jezus jarenlang had gevolgd. Nadat Jezus hem had verteld dat Hij was gekomen om gekruisigd te worden, zodat Hij Zijn werk kon voltooien, voelde Petrus vaak een kwelling in zijn hart en huilde in het geheim als hij alleen was. Toch kwam uiteindelijk die ‘ongelukkige’ dag. Nadat Jezus was gearresteerd, huilde Petrus alleen in zijn vissersboot en bad hier veel voor. Maar in zijn hart wist hij dat dit de wil van God de Vader was en dat niemand die kon veranderen. Puur vanwege zijn liefde bleef hij gekweld en had hij tranen in zijn ogen. Dit is natuurlijk een menselijke zwakte. Toen hij leerde dat Jezus aan het kruis zou worden genageld, vroeg hij daarom aan Jezus: “Als u bent weggegaan, zult u dan terugkomen om onder ons te zijn en over ons te waken? Zullen wij u nog steeds kunnen zien?” Hoewel deze woorden erg naïef en vol menselijke noties waren, wist Jezus van de bitterheid van Petrus’ leed, dus was Hij door Zijn liefde begripvol voor de zwakte van Petrus: “Petrus, ik heb van je gehouden. Weet je dat? Hoewel er geen reden is voor wat je zegt, heeft de Vader beloofd dat ik na mijn opstanding veertig dagen lang aan mensen zal verschijnen. Geloof je niet dat mijn Geest jullie allemaal vaak genade zal schenken?” Hoewel Petrus zich hierdoor enigszins getroost voelde, voelde hij nog steeds dat er één ding miste en daarom verscheen Jezus, na te zijn herrezen, voor het eerst openlijk aan hem. Maar om te voorkomen dat Petrus zich aan zijn noties zou blijven vastklampen, wees Jezus de rijkelijke maaltijd af die Petrus voor Hem had bereid en verdween Hij in een oogwenk. Vanaf dat moment had Petrus eindelijk een dieper begrip van de Heer Jezus en hield hij zelfs nog meer van Hem. Na Zijn verrijzenis verscheen Jezus vaak aan Petrus. Toen de veertig dagen voorbij waren en Hij naar de hemel was gevaren, verscheen Hij nog drie keer aan Petrus. Elke verschijning was precies wanneer het werk van de Heilige Geest bijna voltooid was en er bijna aan nieuw werk werd begonnen.

Petrus voorzag zijn hele leven in zijn levensonderhoud door te vissen, maar meer nog leefde hij om te prediken. In zijn latere jaren schreef hij de eerste en tweede brief van Petrus en ook verschillende brieven aan de kerk van Filadelfia van die tijd. De mensen van deze periode werden diep door hem geraakt. In plaats van mensen de les te lezen op basis van zijn eigen kwalificaties, voorzag hij hen van een passende toevoer van leven. Hij vergat nooit Jezus’ leringen voordat Jezus vertrok, en werd er zijn leven lang door geïnspireerd. Terwijl hij Jezus volgde, nam hij zich voor om de liefde van de Heer terug te betalen met zijn dood en om in alle dingen Zijn voorbeeld te volgen. Hier stemde Jezus mee in. Toen Petrus 53 was (meer dan 20 jaar na het vertrek van Jezus), verscheen Jezus daarom aan hem om hem te helpen zijn ambitie te vervullen. In de zeven jaar die volgden, bracht Petrus zijn leven door met het leren kennen van zichzelf. Op een dag aan het einde van deze zeven jaar werd hij ondersteboven gekruisigd, waardoor er een einde kwam aan zijn buitengewone leven.