Relevante woorden van God:

Wat is de definitie van de benaming ‘farizeeën’? Dat zijn mensen die huichelachtig zijn, die volkomen onecht zijn en in alles wat ze doen de schijn ophouden, terwijl ze zich voordoen als goed, vriendelijk en positief. Is dit hoe ze werkelijk zijn? Met het gegeven dat ze huichelachtig zijn, is dus alles wat van hen uitgaat en in hen wordt geopenbaard, onecht; het is allemaal schijn – het is niet hun ware gezicht. Hun ware gezicht is verscholen in hun hart; het is uit zicht. Als mensen niet naar de waarheid streven, en als ze de waarheid niet begrijpen, wat komt er dan terecht van die theorieën die ze hebben verkregen? Worden die dan niet de letters en doctrines waar mensen vaak naar verwijzen? Mensen gebruiken deze zogenaamde juiste leerstellingen om zichzelf zo keurig te camoufleren en te verpakken. Waar ze ook heengaan, waar ze over praten, wat ze zeggen en hun uiterlijke gedrag lijken allemaal voor anderen juist en goed; ze zijn allemaal overeenkomstig menselijke denkbeelden en voorkeuren. In andermans ogen zijn ze zowel vroom als nederig, in staat tot verdraagzaamheid en tolerantie en kunnen van anderen houden en van God houden. Maar in werkelijkheid is dit allemaal onecht – is het allemaal schijn en een manier om zich voor te doen. Aan de buitenkant lijken ze trouw aan God, maar eigenlijk voeren ze gewoon iets op zodat anderen dat zien. Wanneer er niemand kijkt, zijn ze voor geen greintje loyaal en is alles wat ze doen plichtmatig. Oppervlakkig gezien, hebben ze hun gezin en hun loopbaan opgegeven, werken ze hard en putten ze zichzelf uit, maar in werkelijkheid profiteren ze heimelijk van de kerk en pikken ze offergaven in! Alles wat ze aan de buitenkant laten zien – heel hun gedrag – is onecht. Dit is wat er met een huichelachtige farizeeër wordt bedoeld. Waar komen ‘farizeeën’ – deze mensen vandaan? Ontstaan ze onder de ongelovigen? Ze ontstaan allemaal onder gelovigen. Waarom veranderen deze gelovigen op die manier? Kan het zijn dat de woorden van God hen zo hebben gemaakt? Wat is de belangrijkste reden dat ze in dergelijke mensen veranderen? Dat komt omdat ze het verkeerde pad hebben genomen. Ze hebben Gods woord als een middel aangenomen om zich mee te wapenen; ze wapenen zich met deze woorden en behandelen ze als kapitaal waarmee ze in hun levensonderhoud voorzien en iets voor niets krijgen. Ze prediken uitsluitend leerstellingen maar hebben die woorden toch nooit in de praktijk gebracht. Wat voor soort mensen zijn dat die maar woorden en leerstellingen blijven verkondigen, ondanks het feit dat ze nooit Gods weg hebben gevolgd? Dat zijn hypocritische farizeeën. Dat beetje zogenaamd goed gedrag en goede manieren om zich uit te drukken, en al die dingetjes die ze hebben opgegeven en aan moeite hebben gedaan, is volkomen geforceerd; die zijn allemaal slechts schone schijn die ze ophouden. Ze zijn volslagen onecht; al die acties zijn ongemeend. Deze mensen hebben geen greintje eerbied voor God in hun hart en ze hebben zelfs geen enkel waar geloof in God. Bovendien behoren ze tot de ongelovigen. Als mensen de waarheid niet nastreven, dan bewandelen ze dit soort pad en worden ze farizeeën. Is dat niet beangstigend?

uit ‘Zes indicatoren van vooruitgang in het leven’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

In Israël was ‘farizeeër’ een soort titel. Waarom is het nu dan een etiket? Dat komt omdat de farizeeërs vertegenwoordigers zijn geworden van een bepaald type mens. Wat zijn de kenmerken van dat type mens? Ze zingen slogans en bezigen hoogdravende taal, ze zijn bedreven in het doen alsof, in het zichzelf verpakken, in het verbergen van hun ware zelf, en ze veinzen grote edelmoedigheid, grote heiligheid en oprechtheid, grote eerlijkheid en eer. Daardoor beoefenen ze de waarheid niet in het minst. Hoe handelen ze? Ze lezen de Heilige Schrift, ze prediken, ze leren anderen om goed te doen, om geen kwaad te doen, om God niet te weerstaan. Ze zeggen plezierige dingen en gedragen zich goed in het bijzijn van anderen, maar achter hun rug om stelen ze offergaven. De Heer Jezus zei dat ze “een mug eruit zeven maar een kameel doorslikken”. Dit betekent dat al hun gedrag oppervlakkig goed lijkt - ze zingen demonstratief slogans, ze uiten verheven theorieën en hun woorden klinken aangenaam, maar hun daden zijn een wanordelijke puinhoop, helemaal opstandig tegen God. Hun gedrag en uiterlijk voorkomen zijn allemaal schijn, allemaal bedrog; in hun hart hebben ze geen greintje liefde voor de waarheid of voor positieve dingen. Ze zijn ziek van de waarheid, ziek van alles wat van God komt, en ziek van positieve dingen. Waar houden ze van? Houden ze van eerlijkheid en rechtvaardigheid? (Nee.) Hoe weet je dat ze niet van deze dingen houden? (De Heer Jezus kwam om werk te doen en het evangelie van het koninkrijk van de hemel te verspreiden, en toch veroordeelden ze Hem.) Als ze Hem niet hadden veroordeeld, had je dat dan geweten? Hoe kon je voordat de Heer Jezus kwam om te werken, weten dat ze niet van eerlijkheid en gerechtigheid hielden? Je kon dat toch niet weten? Al hun gedrag is schijn en ze gebruiken dit schijnbaar goede gedrag om anderen hun vertrouwen te ontnemen. Is dat niet schijnheiligheid en bedrog? Kunnen zulke bedriegers van de waarheid houden? Wat is het verborgen doel van hun goede gedrag? Het ene deel van hun doel is om anderen te slim af te zijn; het andere deel is om anderen om de tuin te leiden, voor zich te winnen en door hen te worden aanbeden en uiteindelijk beloond te worden. Hoe slim zijn hun technieken niet dat ze zo'n grote zwendelarij voor elkaar krijgen? Houden dergelijke mensen dan van eerlijkheid en rechtvaardigheid? Natuurlijk niet. Ze houden van status, ze houden van roem en rijkdom en willen beloond worden. Brengen ze Gods begeleidende woorden voor de mensen in praktijk? Helemaal niet. Ze leven zelfs niet een beetje ervan uit; ze vermommen en verpakken zich gewoon om mensen te misleiden en voor zich te winnen, om hun eigen status te versterken, om hun eigen reputatie te versterken. Zodra die veilig zijn, gebruiken ze ze om kapitaal en een bron van inkomsten te verwerven. Is dat niet een verachtelijk? Uit al hun gedragingen blijkt dat het hun essentie is om niet van de waarheid te houden, want ze brengen de waarheid nooit in praktijk. Wat is het teken dat ze de waarheid niet in praktijk brengen? Dit was het grootste teken: de Heer Jezus kwam om werk te doen en alles wat Hij zei klopte, alles wat Hij zei was de waarheid. Hoe zijn ze daarmee omgegaan? (Ze hebben het niet geaccepteerd.) Hebben ze de woorden van de Heer Jezus niet geaccepteerd omdat ze geloofden dat ze niet klopten, of hebben ze ze niet geaccepteerd ondanks het feit dat ze wisten dat ze klopten? (Ze hebben het niet geaccepteerd ondanks het feit dat ze wisten dat ze klopten.) En waardoor kan dit veroorzaakt zijn? Ze houden niet van de waarheid en ze verafschuwen positieve dingen. Alles wat de Heer Jezus zei was juist, zonder enige fout, en hoewel ze niets verkeerds in de woorden van de Heer Jezus aantroffen om tegen Hem te kunnen gebruiken, zeiden ze: “Is dat niet de zoon van de timmerman?” Ze gingen op zoek iets verkeerds in de woorden van de Heer Jezus om tegen Hem te gebruiken, en toen ze die niet konden vinden, veroordeelden ze Hem en beraamden vervolgens: “Laat hem kruisigen. Het is of Hij of wij.” Zo keerden ze zich tegen de Heer Jezus. Hoewel zij niet geloofden dat de Heer Jezus de Heer was, was Hij een goed mens die noch de seculiere wet, noch de wet van Mozes overtrad. Waarom wilden ze de Heer Jezus veroordelen? Waarom behandelden ze de Heer Jezus zo? Het kan worden gezien in hoe slecht en kwaadaardig deze mensen zijn - ze zijn kwaadaardig in het extreme! Er kon geen groter verschil zijn tussen het lelijke gezicht dat de farizeeën lieten zien en hun camouflage van vriendelijkheid. Velen kunnen geen onderscheid maken tussen wat hun ware gezicht is en wat de onwaarheid, maar de verschijning en het werk van de Heer Jezus heeft hen allemaal ontmaskerd. Hoe goed de farizeeërs zich ook vermommen, hoe vriendelijk ze ook lijken aan de buitenkant - als de feiten niet aan het licht waren gekomen, zou niemand kunnen zien hoe ze echt zijn.

uit ‘Het belangrijkste deel van het geloof in God is de waarheid in praktijk brengen’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

Als mensen, in hun geloof, de waarheid behandelen als een stel voorschriften waar ze zich aan dienen te houden, lopen ze dan niet het risico dat hun geloof verwordt tot religieuze ceremonieën? En wat is het verschil tussen zulke religieuze ceremonieën en het christendom? In hun manier van zeggen gaan ze misschien dieper en zijn ze vooruitstrevender, maar als hun geloof is verworden tot een stel voorschriften en een soort ceremonie, betekent dat dan niet dat het is veranderd in christendom? (Ja, inderdaad,) Er zijn verschillen tussen de oude en de nieuwe leer, maar als die leer niets meer inhoudt dan een soort theorie en enkel maar een vorm is geworden van ceremonie, van een leerstelling voor mensen, en als ze er ook niet de waarheid uit kunnen halen of er de realiteit van de waarheid door binnen kunnen gaan, is hun geloof dan niet hetzelfde als het christendom? Is dit in wezen niet het christendom? (Ja, inderdaad.) Vandaar de vraag: welke opvattingen en gesteldheden houden jullie erop na ten aanzien van jullie gedrag en de vervulling van jullie plichten die hetzelfde zijn als of die gelijksoortig zijn aan die van mensen die in het christendom geloven? (Ten aanzien van je aan de regels houden en het goed voorzien zijn van woorden en doctrines.) (Op het leggen van de nadruk op de uiterlijke schijn van spiritueel zijn en het aan de dag leggen van goed gedrag, en op het devoot en nederig zijn.) Je probeert je naar buiten toe goed te gedragen, je doet je uiterste best om voor jezelf de schijn van spiritualiteit op te houden, je spreekt een spirituele doctrine, je zegt dingen die in spiritueel opzicht juist zijn, doet dingen die volgens de denkbeelden en voorstellingen van mensen betrekkelijk veel goedkeuring wegdragen en doet net alsof je deugdzaam bent. Vanuit de hoogte spreek je woorden en doctrines, leer je tegen mensen dat ze goed moeten doen, goede mensen moeten zijn en de waarheid moeten begrijpen; je probeert de indruk te geven dat je spiritueel bent en je straalt een oppervlakkige spiritualiteit uit in alles wat je zegt en doet. Maar in de praktijk heb je de waarheid nooit gezocht; zodra je een probleem tegenkomt, handel je volledig naar menselijke wil en zet je God aan de kant. Je bent nooit te werk gegaan volgens de principes van de waarheid, je hebt nooit begrepen waar er in de waarheid over gesproken wordt, wat Gods wil is, wat de maatstaven zijn die Hij van de mens vereist – deze zaken heb je nooit serieus genomen en je er nooit mee bezig gehouden. Bevatten dergelijke externe acties en interne gesteldheden van mensen – dat wil zeggen, dit soort geloof – een vrees voor God en het vermijden van kwaad? Als er geen koppeling is tussen het geloof van mensen en hun zoektocht naar de waarheid, geloven ze dan wel of niet in God? Ongeacht hoeveel jaar mensen die geen binding hebben met het nastreven van de waarheid al in Hem geloven, kunnen die wel of kunnen die niet komen tot een waarlijke godvrezende verering en echt het kwaad mijden? (Dat kunnen ze niet.) Wat is dus bij zulke mensen het gedrag naar buiten? Wat voor pad kunnen zij dan bewandelen? (Het pad van de farizeeën.) Waarmee rusten ze zichzelf de hele dag uit? Is het niet met woorden en theorieën? Besteden ze hun dagen niet met het bewapenen van zichzelf, zichzelf opsmukken met woorden en theorieën, om meer op de farizeeën te lijken, meer spiritueel en meer als mensen die God zogenaamd dienen? Wat is de natuur van al die methoden? Is het God aanbidden? Is het werkelijk geloof in Hem? (Nee, dat is het niet.) Waar zijn ze dan mee bezig? Ze misleiden God; ze doorlopen enkel de stappen van een proces en houden zich met religieuze ceremonieën bezig. Ze wapperen met de vlag van geloof en voeren religieuze riten uit, waarmee ze proberen God te misleiden om hun doel van gezegend zijn te bereiken. Ze aanbidden God helemaal niet.

uit ‘Alleen als je te allen tijde voor Gods aangezicht leeft, kun je het pad van redding bewandelen’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

Sommige mensen wapenen zich alleen met bepaalde waarheden voor noodgevallen, of om zichzelf weg te cijferen en anderen te helpen, en niet om hun eigen problemen op te lossen. We noemen hen ‘onbaatzuchtige mensen’. Ze zien anderen als marionetten van de waarheid en zichzelf als meesters daarvan. Ze leren anderen om aan de waarheid vast te houden en om niet passief te zijn, terwijl ze zelf toeschouwers aan de zijlijn blijven. Wat is dit voor een soort mensen? Ze wapenen zich met een paar woorden van waarheid, maar gebruiken die uitsluitend om anderen de les te lezen, terwijl ze helemaal niets doen om te vermijden dat ze op hun eigen vernietiging afstevenen. Wat is dat droevig! Als hun woorden anderen kunnen helpen, waarom kunnen ze dan zichzelf niet helpen? We zouden hen als schijnheiligen zonder realiteit moeten betitelen. Ze leveren woorden van waarheid aan anderen en vragen anderen om die in de praktijk te brengen, zonder dat ze moeite doen om die zelf in praktijk te brengen. Zijn ze niet verwerpelijk? Zelf kunnen ze dit duidelijk niet, maar ze proberen anderen te dwingen om de woorden van waarheid in praktijk te brengen. Wat is dit een wrede methode! Ze baseren zich niet op de werkelijkheid om anderen te helpen; ze gebruiken geen liefde om voor anderen te zorgen. Ze bedriegen en kwetsen gewoon mensen. Als dat zo doorgaat, als elke persoon de woorden van waarheid doorgeeft aan de volgende, zal dat er dan niet uiteindelijk toe leiden dat iedereen alleen maar de woorden van de waarheid zal spreken, maar niet in staat is om die waarheid in praktijk te brengen? Hoe kunnen zulke mensen veranderen? Ze hebben totaal geen inzicht in hun eigen problemen; hoe kan er voor hen dan een pad zijn waarover ze voorwaarts kunnen gaan?

uit ‘Zij die van de waarheid houden, hebben een pad voorwaarts’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

Hoeveel religieuze gebruiken neem je in acht? Hoe vaak heb je tegen het woord van God gerebelleerd en ben je je eigen weg gegaan? Hoe vaak heb je het woord van God in praktijk gebracht omdat je werkelijk Zijn last op je wilt nemen en wilt doen wat Zijn verlangen is? Begrijp het woord van God en activeer het. Wees principieel in je doen en laten; dit gaat niet over regels naleven of met tegenzin iets doen, enkel voor de show. Dit is veeleer het praktiseren van de waarheid en leven naar het woord van God. Breng het alleen zo in praktijk, want dat geeft God voldoening. Voorschriften zijn geen gebruiken die God behagen, maar het praktiseren van de waarheid. Sommige mensen hebben de neiging de aandacht op zichzelf te richten. In het bijzijn van hun broeders en zusters zeggen ze dat ze God verschuldigd zijn, maar achter hun rug om brengen ze de waarheid niet in praktijk en gedragen ze zich totaal anders. Zijn ze niet net als die religieuze farizeeërs? Een mens die echt van God houdt en de waarheid heeft is trouw aan God, maar laat dat niet zo aan de buitenkant zien. Hij is bereid de waarheid te praktiseren als er zich aangelegenheden voordoen en spreekt of handelt niet op een manier die tegen zijn geweten ingaat. Hij toont wijsheid als er zich zaken voordoen en is principieel in zijn handelingen, ongeacht de omstandigheden. Zo’n mens is iemand die werkelijk dient. Er zijn er die God alleen maar met hun mond dienen in wat ze aan Hem verschuldigd zijn. Ze brengen hun dagen door met gefronste wenkbrauwen, nemen een theatrale houding aan en veinzen een ongelukkige gelaatsuitdrukking. Hoe verachtelijk! En als je hen zou vragen: ‘Hoezo ben je God dank verschuldigd? Zeg het me alsjeblieft!’ zouden ze met de mond vol tanden staan. Als je aan God trouw bent, praat daar dan niet in het openbaar over, maar laat je liefde voor God zien door hoe je werkelijk in de praktijk leeft en bid tot Hem met een waarachtig hart. Degenen die alleen woorden gebruiken in hun omgang met God zijn allemaal huichelaars! Sommigen spreken in elk gebed uit dat ze God verschuldigd zijn en beginnen telkens als ze bidden te huilen, zelfs zonder dat de Heilige Geest hun beweegt. Zulke mensen zijn bezeten van religieuze rituelen en opvattingen; zij leven naar zulke rituelen en opvattingen en geloven altijd dat dergelijke handelingen God behagen en dat oppervlakkige vroomheid of berouwvolle tranen God gunstig stemmen. Wat voor goeds kan van zulke belachelijke mensen komen? Om hun nederigheid te demonstreren, veinzen sommigen genadevol te zijn als ze in de buurt van anderen spreken. Sommigen zijn overdreven onderdanig bij anderen, als krachteloze lammetjes. Is dit hoe mensen van het koninkrijk zich gedragen? Een persoon van het koninkrijk zou levendig en vrij moeten zijn, onschuldig en open, eerlijk en lieflijk; iemand die vrijuit leeft. Hij heeft integriteit en waardigheid en kan overal waar hij gaat een goede getuigenis geven; hij is iemand die bij God en mensen geliefd is. Die nieuw in het geloof zijn hebben teveel uiterlijke routine; zij moeten eerst een periode doormaken van aangepakt en gebroken worden. Zij die het geloof in God in hun hart hebben, zijn uiterlijk niet van anderen te onderscheiden, maar hun handelingen en daden zijn prijzenswaardig voor anderen. Alleen van zulke mensen kan worden gezegd dat ze het woord van God naleven. Ook al zou je elke dag evangeliseren en verschillende mensen kunnen redden, dan zou God uiteindelijk toch niet geëerd worden als je nog voorschriften en doctrines naleeft. Zulke mensen zijn religieus en ook huichelaars.

Als zulke religieuze mensen samenkomen, vragen ze: “Zuster, hoe gaat het met je de laatste tijd?” Zij antwoordt: “Ik voel dat ik God veel verschuldigd ben en dat ik Zijn hartsverlangen niet kan vervullen.” Iemand anders zegt: “Ik ben God dank verschuldigd en kan Hem niet tevreden stellen.” Deze paar zinnen en woorden alleen al zijn uitingen van hun laaghartigheid. Dergelijke woorden zijn weerzinwekkend en erg stuitend. De natuur van zulke mensen gaat tegen God in. Zij die zich op de werkelijkheid richten, dragen alles uit wat er in hun binnenste leeft en openen hun hart in communicatie. Er is van geen enkele valse praktijk sprake, geen beleefdheden of loze grapjes. Ze zijn altijd rechtdoorzee en houden zich niet aan aardse regels. Er zijn er die geneigd zijn tot uiterlijk vertoon; zelfs zonder enig verstand. Als iemand anders zingt, begint hij te dansen, zonder te beseffen dat ‘de rijst in zijn pot al is aangebrand’. Dergelijke mensen zijn niet vroom of eerzaam en veel te frivool. Dit zijn allemaal manifestaties van gebrek aan realiteitszin! Wanneer sommigen communiceren over zaken in het leven in de geest en hoewel ze niet spreken over schuldenlast aan God, hebben ze echte liefde voor Hem in hun hart. Wat je aan God verschuldigd bent heeft niets met anderen van doen; je bent God iets verschuldigd, niet mensen. Dus wat heeft het voor zin om voortdurend hierover met anderen te spreken? Je moet belang hechten aan het in de praktijk brengen, niet aan uiterlijke ijver of aan uiterlijk vertoon.

Waar staan de oppervlakkige goede daden van mensen voor? Ze vertegenwoordigen het vlees en zelfs de beste uiterlijke praktijken geven niet het leven weer, maar alleen jouw eigen temperament als individu. De uiterlijke praktijken van de mens kunnen het verlangen van God niet vervullen. Je spreekt voortdurend over wat je aan God verschuldigd bent, maar je kunt anderen niet voorzien van het leven of anderen aanzetten om God lief te hebben. Geloof je dat dergelijke handelingen God tevreden zullen stellen? Je geloof dat dit Gods hartsverlangen is, dat dit van de geest is, maar in werkelijkheid is dit absurd! Je gelooft dat hetgeen joú behaagt en wat jíj wenst, datgene is wat God verheugt. Kan iets waar je blij mee bent weergeven wat van God is? Kan het karakter van de mens God vertegenwoordigen? Waar je blij mee bent is juist waar God van gruwt en het zijn je gewoonten die God haat en afwijst. Als je het gevoel hebt iets aan God verschuldigd te zijn, ga dan tot God bidden. Het is niet nodig daarover met anderen te spreken. Als je niet tot God bidt, maar in plaats daarvan voortdurend de aandacht naar jezelf toetrekt in het bijzijn van anderen, kan dit dan het verlangen van Gods hart vervullen? Als je handelingen altijd slechts mooie schijn zijn, houdt dat in dat je de ijdelste mens van allemaal bent. Wat is dat voor een mens die alleen oppervlakkige goede werken heeft maar de werkelijkheid niet heeft? Zulke mensen zijn hypocriete farizeeërs en religieuze mensen! Als jullie je uiterlijke praktijken niet afleggen en niet kunnen veranderen, dan zal de mate van huichelarij in jullie alleen maar toenemen. Hoe groter de elementen van huichelarij zijn, hoe meer weerstand er is tegen God en uiteindelijk zullen dergelijke mensen zeker uitgeworpen worden!

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Bij het geloof moet men zich richten op werkelijkheid, je bezighouden met religieuze rituelen betekent geen geloof