Relevante woorden van God:

Wat is Gods definitie van een antichrist? Iemand die vijandig tegenover God staat, tegenover de waarheid, die de waarheid verafschuwt, God verafschuwt en alles wat positief is absoluut verafschuwt. Dit is geen gewoon mens in een moment van zwakte en dwaasheid en die zich even vergist met zijn gedachte of denkbeelden, noch is het iemand met een beetje een absurd begrip dat niet overeenkomt met de waarheid - dit is de antichrist, de vijand van God! Hij heeft de rol van iemand die aan absoluut alles wat positief is, aan alle waarheid en alle gezindheden en heel het wezen van God een hekel heeft. Hoe behandelt God een mens in die rol? God zal hem niet redden! Het wezen van dergelijke mensen is dat ze de waarheid minachten en verafschuwen. Wat hier aan het licht komt, is niet de gewone verdorven gezindheid van de massa, dingen als arrogantie, een beetje hardheid, of klein bedrog. Wat hier wordt getoond is kwaad, woestheid en afschuw van de waarheid. Dat zijn de ernstigste uitingen en gezindheden van alle verdorven gezindheden en het zijn de dingen die het meest typisch en essentieel zijn voor Satan. Dit is geen minder belangrijke onthulling van de verdorven gezindheid die in gewone, verdorven mensen voorkomt, die geen echte bedreiging kan vormen voor de waarheid of zich tot een wezenlijke kracht kan bundelen - dit is een kracht die vijandig is jegens God. Deze kan de kerk ontwrichten en beheersen, en kan Gods managementwerk vernietigen en onderbreken. Is dit iets dat gewone, verdorven mensen doen? Absoluut niet, en daarom zou je het niet moeten onderschatten. Er zijn mensen die ook een kwade gezindheid hebben, maar deze kwade gezindheid houdt een mate van zelfzuchtigheid in hun eigen voordeel in. Anderen hebben ook een heftige gezindheid - bijvoorbeeld wanneer zij zich ertegen verzetten dat ze gebruikt worden. Maar dit komt slechts nu en dan aan het licht. Hoe verschillen de antichristen hiervan? Hun belangrijkste gezindheid is niet arrogantie, maar regelrecht kwaad. En hoe manifesteert dit kwaad zich? Je kunt het zien aan de bizarre manier waarop zij dingen doen, wat gewone mensen met ogen en oren, met enige cultuur en sociale ervaring, moeilijk kunnen ontdekken; het is boven bedrog uitgestegen tot kwaad. Ze kunnen een schimmenspel en trucjes opvoeren, dat kunnen ze 'beter' dan de meeste andere mensen, de meeste gewone mensen kunnen niet met hen concurreren of omgaan. Dit is een antichrist. Waarom wordt er gezegd dat gewone mensen niet met hen om kunnen gaan? Dat komt omdat hun kwaad zo extreem is, dat ze een enorme macht hebben om mensen om de tuin te leiden. Waarom communiceren we over de manifestaties van de antichristen? Omdat antichristen maar al te zeer in staat zijn mensen te bedriegen. Ze bedriegen horden mensen tegelijk, als een dodelijke plaag die, omdat hij zo besmettelijk is, in één enkele uitbraak velen kan schaden of doden. Het is zeer besmettelijk en het reikt ver, en de besmettelijkheid en de sterftecijfers zijn hoger dan bij gewone ziektes. Zijn dat geen ernstige consequenties?

uit ‘Voor leiders en werkers is een pad kiezen van het grootste belang (4)’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

In de tijd dat God nog niet vleesgeworden was, was de maat waarmee gemeten werd of de mens zich tegen God verzette gebaseerd op de vraag of de mens de onzichtbare hemelse God vereerde en naar Hem opkeek. De omschrijving verzet tegen God was toentertijd niet zo werkelijk, omdat de mens God noch kon zien, noch Zijn beeld kon kennen, noch kon weten hoe Hij werkte en sprak. De mens had geen opvattingen over God en geloofde op een vage wijze in God, Hij was immers nog niet aan de mens verschenen. Hoewel de mensen in de God van hun eigen voorstellingen geloofden, veroordeelde God de mens daarom niet en vroeg Hij ook niet veel van de mensen. De mens kon God immers nog helemaal niet zien. Wanneer God vlees wordt en onder de mensen gaat werken, zien allen God en horen Zijn woorden, en allen zien de daden van God in het vlees. Op dat moment gaan alle opvattingen van de mens op in schuim. Wat betreft degenen die God in het vlees zien verschijnen, geldt dat allen die gehoorzaamheid in hun harten hebben niet zullen worden veroordeeld, terwijl degenen die zich doelbewust tegen Hem verzetten zullen worden beschouwd als tegenstanders van God. Zulke mensen zijn antichristen en vijanden die zich moedwillig tegen God verzetten.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Alle mensen die God niet kennen, zijn mensen die zich tegen God verzetten

Iedereen die het doel van Gods werk niet begrijpt behoort tot degenen die zich tegen God verzetten, en dit geldt nog sterker voor degenen die zich bewust zijn van het doel van Gods werk en er toch niet naar streven God te behagen. Degenen die de Bijbel lezen in majestueuze kerken reciteren de Bijbel elke dag, maar toch begrijpt geen van hen het doel van Gods werk. Niemand van hen kent God en niemand leeft in overeenstemming met Gods hart. Ze zijn allemaal waardeloze, verachtelijke mensen, die alle vanuit de hoogte God onderwijzen. Hoewel ze met de naam van God schermen, verzetten ze zich moedwillig tegen Hem. Hoewel ze zichzelf gelovigen van God noemen, zijn ze degene die het vlees van de mens eten en zijn bloed drinken. Zulke mensen zijn allemaal duivels die de ziel van de mens verslinden, hoofd-demonen die opzettelijk degenen die op het rechte pad willen wandelen in de weg staan, en struikelblokken waarmee degenen die God zoeken belemmerd worden. En hoewel ze van ‘stevig vlees’ zijn, hoe kunnen hun volgelingen weten dat ze antichristen zijn die de mens leiden in zijn verzet tegen God? Hoe kunnen zij weten dat ze levende duivels zijn die er in het bijzonder op uit zijn hun zielen te verslinden?

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Alle mensen die God niet kennen, zijn mensen die zich tegen God verzetten

Kijk naar de leiders van elke denominatie. Allemaal zijn ze arrogant en zelfgenoegzaam. Hun interpretaties van de Bijbel missen context en worden geleid door hun eigen verbeeldingen. Ze rekenen allemaal op gaven en belezenheid om hun werk te doen. Als zij totaal niet konden preken, zouden de mensen hen dan volgen? Want het is waar dat ze wat kennis hebben, dat ze over sommige doctrines kunnen preken, of dat ze weten hoe ze anderen kunnen overwinnen en gebruik kunnen maken van een aantal kunstgrepen. Ze gebruiken deze om mensen naar zich toe te trekken en te misleiden. Deze mensen geloven symbolisch in God, maar in werkelijkheid volgen ze hun leiders. Wanneer ze iemand tegenkomen die de ware weg preekt, dan zouden sommigen van hen zeggen: “We moeten onze leider raadplegen over ons geloof.” Hun geloof in God gaat via een mens. Is dat niet een probleem? Wat is er dan van deze leiders terechtgekomen? Zijn ze niet farizeeërs, valse herders, antichristen en struikelblokken geworden voor mensen in de aanvaarding van de ware weg?

uit ‘Alleen het najagen van de waarheid is het ware geloof in God’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

Wat voor soort mens vestigt zijn eigen koninkrijk? (Een antichrist.) En waarom wordt zo iemand ‘een antichrist’ genoemd? Ten eerste betekent ‘anti’ antagonistisch en vijandig zijn, en dat houdt in antagonistisch en vijandig zijn ten opzichte van Christus, ten opzichte van God, ten opzichte van de waarheid. Wat betekent het om ‘antagonistisch en vijandig’ te zijn? (Recht tegenover staan.) (Afschuw voelen.) Kunnen mensen die God verafschuwen en die recht tegenover Hem staan de waarheid aanvaarden? Kunnen zij de waarheid liefhebben? Zeker niet. De allerbelangrijkste manier waarop zij zich uitdrukken is door de waarheid niet lief te hebben. Steeds wanneer iemand de waarheid spreekt, uiten ze niets recht in diens gezicht, maar in hun hart accepteren ze de waarheid niet en diep van binnen verzetten ze zich ertegen. Is er, terwijl ze zich tegen alle positieve dingen verzetten - al die waarheden zoals je onderwerpen aan God, je plichten trouw vervullen, eerlijke mensen zijn, de waarheid in alle dingen zoeken enzovoorts - bij hen nog wel een klein beetje subjectief verlangen of liefde? Nee, niet in het minst. Daarom, gezien hun soort natuur en essentie, staan ze al recht tegenover God en de waarheid. Zulke mensen houden dus onvermijdelijk diep van binnen niet van de waarheid of van iets positiefs. Zo moeten bijvoorbeeld mensen in een leiderschapspositie in staat zijn de diverse meningen van hun broeders en zusters te accepteren, zich open te stellen voor hun broeders en zusters en de verwijten van de broeders en zusters te aanvaarden, en ze moeten geen status gaan innemen. Wat zou een antichrist vinden van al deze juiste manieren van praktiseren? Misschien zou hij zeggen: “Als ik naar de meningen van de broeders en zusters zou luisteren, zou ik dan nog wel leider zijn? Zou ik dan nog wel status en prestige hebben? Zou ik nog in staat zijn de mensen angst in te boezemen? Als ik de mensen geen angst kan inboezemen, als ik geen prestige heb, wat voor werk kan ik dan doen?” Dit is nu precies het soort gezindheid dat een antichrist heeft. Hij aanvaardt de waarheid zelfs niet op de minste manier, en hoe juister een methode van praktiseren is, hoe meer hij zich daartegen verzet. Hij geeft niet toe dat deze juiste methodes van praktiseren de manier zijn om de waarheid te praktiseren. Wat is de waarheid zoals hij gelooft dat deze is? Dat men altijd een ijzeren vuist, kwalijke daden, wrede methodes en verdachte trucjes moet gebruiken in de omgang met anderen, dat men nooit de waarheid, liefde en Gods woorden moet gebruiken. Zijn manier is een kwaadaardige manier. Dit is de natuur en de essentie van diegenen die tot de soort van de antichrist behoren en het is ook de manier waarop zij dingen doen en het is de drijvende kracht achter hun daden, de bron waaraan deze ontspringen. Zo zijn hun motivatie en hun intenties. De essentie van hun motivatie en hun intenties, die ze vaak laten zien, is nu precies de essentie van een antichrist - aversie tegen en afschuw van de waarheid. Dat is hun essentie. Wat betekent het dan om tegenover de waarheid en God te staan? Dat betekent de waarheid en positieve dingen verafschuwen. Als geschapen voorwerp moet men bijvoorbeeld de plicht van een schepsel vervullen. Wat God ook zegt, de mensen zouden zich daaraan moeten onderwerpen, want mensen zijn het voorwerp van de schepping. Maar hoe denkt een antichrist? Het is niet onwaar dat ik een voorwerp van de schepping ben, maar als het erop aankomt dat ik me moet onderwerpen, hangt dat af van de situatie. Er moet bovenal een voordeel voor mij inzitten, ik moet er niet door benadeeld worden en ik moet mijn eigenbelang voorop stellen. Als er beloningen en forse zegeningen te behalen zijn en u wilt dat ik me onderwerp, prima, maar zonder beloningen en zonder een bestemming kan ik me niet onderwerpen. Zo ziet een antichrist het. Een ander voorbeeld is dat God zou willen dat mensen eerlijk waren, maar wat denkt een antichrist hiervan? Alleen idioten zijn eerlijk. Slimme mensen zijn niet eerlijk. Vertegenwoordigen deze meningen een houding die de waarheid niet accepteert? Wat is de essentie van een dergelijke houding? De essentie ervan is een afschuw van de waarheid. Dit is nu precies de essentie van dergelijke antichristen en hun essentie bepaalt wat voor soort pad zij begaan en op zijn beurt bepaalt het pad dat zij begaan wat zij doen bij het vervullen van dit soort plicht.

uit ‘Voor leiders en werkers is een pad kiezen van het grootste belang (1)’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

Wat is het verschil tussen wanneer een antichrist zichzelf verheft en voor zichzelf getuigt, en wanneer een gewoon mens dit doet? Gewone mensen scheppen vaak op en proberen indruk te maken zodat anderen tegen hen opkijken. Ook zij hebben dergelijke gezindheden en laten dergelijke gesteldheden zien. Waar ligt het verschil in ? Als je dit onder woorden kunt brengen, dan ben je in staat te zien wat het wezen van de antichrist is. Als je hier niet achter kunt komen, en alle incidentele manifestaties van zelfverheffing of opschepperij aan het domein van de antichrist toeschrijft, is dit dan geen conceptuele dwaling? Hoe moet je dus het onderscheid maken? Wat is het essentiële verschil tussen mensen die zichzelf opzettelijk verheffen en voor zichzelf getuigen en hen die dit onbewust doen? (Hun motivatie is anders). Dat is het verschil. Gewone mensen hebben een verdorven gezindheid. Wanneer ze zichzelf verheffen en opscheppen, proberen ze indruk te maken, verder dan dat gaat het niet. Anderen zouden tegen hen kunnen opkijken of op hen kunnen neerkijken - het maakt ze niet uit. Hun bedoelingen zijn niet duidelijk en hun gedrag wordt bepaald door een soort gezindheid, en het is niets anders dan een uiting van dat soort gezindheid. Als ze de waarheid nastreven en het accepteren dat ze behandeld en gesnoeid, geoordeeld en getuchtigd worden, kan deze gezindheid geleidelijk matiger worden en krijgen ze langzamerhand een idee van integriteit en schaamte en worden ze rationeler. Dergelijk gedrag komt dan minder vaak voor en ze zullen het veroordelen, zichzelf in toom houden en bescheiden opstellen. Dit gebeurt er wanneer mensen onbewust zichzelf verheffen en voor zichzelf getuigen. De gezindheid die onvervreemdbaar past bij opzettelijk zichzelf verheffen en voor zichzelf getuigen is dezelfde als wanneer iemand dit onbewust doet, maar er zit een andere natuur achter. Opzettelijk zichzelf verheffen en voor zichzelf getuigen gebeurt met een verborgen agenda; iemand die dit doet spreekt niet in een opwelling - iedere keer dat hij zichzelf verheft en voor zichzelf getuigt, doet hij dat met een bepaalde motivatie en een heimelijk doel en zijn handelingen dragen de kenmerken van de ambities en verlangens van Satan. Uiterlijk lijkt het gedrag hetzelfde: in beide gevallen verheffen mensen zichzelf en getuigen ze voor zichzelf, maar als ze dit onbewust doen, definieert God dit als een uitvloeisel van een verdorven gezindheid; als ze dit opzettelijk doen, definieert God dit als mensen op een dwaalspoor brengen met als doel hoog aangeslagen te worden, vereerd te worden en dan gevolgd te worden. De aard van dit gedrag van hen is misleiding. Als het dus hun bedoeling is mensen te bedriegen, bezit van ze te nemen en ze hen te laten volgen, dan gebruiken ze bepaalde methodes en technieken met hun woorden en acties. Mensen die de waarheid niet begrijpen en van een lage gestalte zijn of niet sterk in hun schoenen staan, zijn makkelijk te bedriegen en op een dwaalspoor te brengen, ze kunnen niet uitmaken wat er aan de hand is. Ze zijn er niet alleen blind voor, maar ze zijn ook geneigd tegen zulke mensen op te kijken en hen hoog aan te slaan. Na verloop van tijd zullen ze ze ook vereren en zelfs volgen. Een van de meest voorkomende fenomenen in het leven van alledag is dat sommige mensen een preek die ze net hebben gehoord goed lijken te begrijpen, maar later de problemen die ze tegenkomen niet kunnen oplossen. Zelfs in het bijzijn van God is hun zoektocht vruchteloos, en uiteindelijk zijn ze gedwongen een leider te zoeken, die dan degene wordt waar ze steeds aan denken als ze een probleem tegenkomen. Het is net als een opiumverslaving - ze zijn verslaafd. Dus antichristen die zichzelf verheffen en voor zichzelf getuigen worden eigenlijk drugs voor deze onverlichte mensen met een lage gestalte die niet kunnen onderscheiden wat er gebeurt. Zodra deze mensen een probleem hebben, gaan ze op zoek naar de antichrist. Zelfs nadat ze het probleem in de groep hebben besproken en de principes van de waarheid duidelijk hebben begrepen, durven ze het nog niet bij de naam te noemen of het aan te pakken. In plaats daarvan wachten ze op de 'meester' die ze bewonderen voor het laatste woord, om het probleem te definiëren, om een beslissing te nemen. Als hun 'meester' niets zegt, heeft niemand het zelfvertrouwen om de betreffende zaak af te handelen. Zijn ze niet vergiftigd? Hoeveel werk - hoeveel gif - heeft de antichrist nodig om deze mensen zodanig te vergiftigen? Als ze zichzelf vaak zouden analyseren en zichzelf zouden kennen, als ze hun zwakheden, hun fouten en hun zonden vaak voor iedereen bloot zouden leggen, zou iedereen hen dan zo vereren? Absoluut niet. Het lijkt erop dat ze flink moeite doen om dit 'succes' te behalen, wat precies het resultaat is dat ze wensten. Mensen weten niet wat ze moeten doen wanneer ze van hen gescheiden zijn. Als ze tegen een probleem aanlopen, ontbreekt het hun aan principes en zijn ze verloren. Het is duidelijk dat de antichristen hun forse porties gif hebben gevoerd toen ze de macht over hen hadden. Ze zijn hen echt gaan bewerken! Als ze maar een paar woorden hadden gezegd, zouden deze mensen dan in hun macht zijn gekomen? Absoluut niet.

uit ‘Voor leiders en werkers is een pad kiezen van het grootste belang (2)’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

Sommigen laten bepaalde kenmerken en zekere ontboezemingen van de gezindheid van een antichrist zien, maar ze accepteren en herkennen de waarheid ook, en houden ervan. Mogelijk zullen zij gered worden. Er zijn sommige mensen die, ongeacht hun voorkomen, vijandig en weerzinwekkend tegenover de waarheid staan vanwege hun natuur en wezen. Zodra je de waarheid spreekt of tegen hen predikt, gaan ze zich ergeren en zich verzetten: Ze beginnen in te dutten, vallen in slaap, vervelen zich en zijn niet geïnteresseerd zelfs wanneer ze het begrijpen. Of ze lijken misschien aan de buitenkant ijverig, maar meten de waarheid met een andere houding of met een instituut van kennis en theorie. Ongeacht hoeveel van Gods woorden ze hebben gelezen of naar hoeveel preken ze hebben geluisterd, als dit het geval is, dan zal er uiteindelijk nooit de minste verandering optreden in hun houding, die bestaat uit het najagen van status en wereldse zaken, vijandigheid tegenover God en tegenover de waarheid. Dit is typerend voor de antichrist. Wanneer je dus zegt dat hun daden bedoeld zijn om mensen over te halen hun kant te kiezen, dat zij zichzelf verheffen en van zichzelf getuigen om te wedijveren met de status van God en om mensen te bedriegen en dat hun daden die van Satan en van de antichrist zijn, accepteren zij die veroordelingen dan? Nee, dat doen ze niet. Ze denken dat het terecht is en juist dat ze zich zo gedragen: “Dit is mijn manier van doen. Je kunt me zoveel je wilt veroordelen en bekritiseren - ik geef dit streven, dit verlangen, deze manier van doen niet op. Het staat vast: Het zijn antichristen. Niets wat jij zegt kan hun perspectief veranderen, of hun motivatie en intenties, of hun ambities en verlangens wijzigen. Dat is de aard en het wezen van een typische antichrist. Hoe hun omstandigheden ook veranderen, of hoe de mensen, zaken en dingen om hen heen ook veranderen, of hoe de tijden ook veranderen, en ongeacht de tekenen en wonderen die God verricht en hoeveel genade God hun ook schenkt - zelfs als Hij ze straft - hun intenties zullen nooit veranderen. Hun manier van mens zijn en hun manier van doen zal nooit veranderen, en ook hun houding van vijandigheid jegens de waarheid zal nooit veranderen. Wanneer anderen erop wijzen dat wat zij doen zelfverheffing is en dat zij voor zichzelf getuigen en mensen proberen te bedriegen, dan veranderen ze hun manier van spreken in een manier waar anderen niets op aan te merken kunnen hebben. Niemand kan onderscheiden wat ze doen; ze gebruiken zelfs nog meer doortrapte middelen om hun management uit te voeren en hun heimelijke doelen te bereiken. Dit is wat zich in een antichrist manifesteert, en het komt voort uit het wezen van de antichrist. Zelfs als God hun zou zeggen dat ze gestraft zouden worden, dat hun einde was aangebroken, dat ze vervloekt en verdoemd waren, zou dat hun wezen dan kunnen veranderen? Zou het hun houding ten opzichte van de waarheid kunnen veranderen? Zou het hun liefde voor status, rijkdom en prestige kunnen veranderen? Nee, dat zou het niet kunnen. Het veranderen van mensen die door Satan zijn verdorven in mensen met een normale menselijkheid die God aanbidden, is het werk van God. Het kan gedaan worden. Maar is het mogelijk demonen, mensen die zich in menselijke huid kleden maar wier wezen satanisch is, die in Satans kamp Satan vereren en vijandig tegenover God staan, tot normale mensen te maken? Dat zou onmogelijk zijn. God doet dit soort werk niet, deze mensen behoren niet tot de mensen die God redt. Hoe definieert God dergelijke mensen dan? Ze behoren toe aan Satan. Ze zijn geen voorwerp van Gods keuze of redding, God wil zulke mensen niet. Hoe lang ze ook in het huis van God zijn geweest, hoezeer ze geleden hebben of wat ze tot stand hebben gebracht, hun bedoelingen veranderen niet. Ze zullen hun ambities of verlangens niet terzijde schuiven, laat staan dat ze hun motivatie en behoefte laten varen om met God te wedijveren om status en mensen. Dergelijke mensen zijn levende antichristen.

uit ‘Voor leiders en werkers is een pad kiezen van het grootste belang (2)’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

Aangezien je gelooft in God, moet je geloof stellen in al de woorden van God en in al Zijn werken. Ik bedoel hiermee, aangezien je gelooft in God, moet je Hem gehoorzamen. Als je niet in staat bent om dit te doen, dan maakt het niet uit of je in God gelooft. Als je al vele jaren in Hem hebt gelooft, maar Hem desalniettemin nooit hebt gehoorzaamd of al Zijn woorden hebt aanvaard, maar in plaats daarvan God hebt gevraagd Zich aan jou te onderwerpen en te handelen in overeenstemming met jouw opvattingen, dan ben je de meest opstandige van alle mensen en ben je een ongelovige. Hoe is zo iemand in staat om te gehoorzamen aan het werk en de woorden van God die niet in overeenstemming zijn met de opvattingen van de mens? De meest opstandige mens is degene die opzettelijk God weerstaat en zich tegen Hem verzet. Deze is de vijand van God en is de antichrist. Zo’n persoon heeft continu een vijandige houding tegenover het nieuwe werk van God en heeft nooit het minste voornemen tot onderwerpen getoond en heeft nooit van harte onderwerping getoond of zichzelf nederig opgesteld. Hij stelt zichzelf boven anderen en toont nooit onderwerping aan wie dan ook. Voor God beschouwt hij zichzelf als het meest bekwaam in het prediken van het woord en het meest vakkundig in het inwerken op anderen. Hij verwerpt nooit de ‘schatten’ die hij reeds in zijn bezit heeft, maar behandelt ze als familie-erfgoed om te vereren, om tegen anderen over te preken en gebruikt ze om de dwazen die hem verafgoden te instrueren. Er zijn inderdaad een aantal mensen als dit in de kerk. Het kan gezegd worden dat zij ‘ontembare helden’ zijn, generatie op generatie verblijven zij in het huis van God. Ze gaan ervan uit dat de prediking van het woord (doctrine) hun hoogste plicht is. Jaar na jaar en generatie op generatie gaan ze door met het krachtdadig afdwingen van hun ‘heilige en onaantastbare’ plicht. Niemand durft hen aan te raken en geen enkel persoon durft hen openlijk te berispen. Ze worden ‘koningen’ in het huis van God, ongebreideld tiranniseren ze anderen, van het ene tijdperk in het andere. Deze groep demonen probeert de handen ineen te slaan en mijn werk te vernietigen; hoe kan ik deze levende duivels toestaan te bestaan voor mijn ogen? Zelfs zij die slechts half gehoorzamen, kunnen niet wandelen tot het einde, hoeveel minder nog deze tirannen met geen enkele gehoorzaamheid in hun hart! Het werk van God is niet gemakkelijk te verkrijgen voor de mens. Zelfs wanneer een mens al zijn kracht gebruikt, zal hij slechts in staat zijn een klein gedeelte te ontvangen en volmaaktheid pas aan het eind bereiken. Wat dan met de kinderen van de aartsengel die trachten het werk van God te vernietigen? Hebben zij niet nog minder hoop om door God te worden gewonnen?

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Zij die God met een oprecht hart gehoorzamen, zullen zeker door God worden gewonnen