1

Ik zie dat de dag dat God glorie verkrijgt naderbij komt. Als ik terugdenk aan het verleden voel ik zo'n wroeging in mijn hart.

Ik was zo opstandig in mijn omgang met God, dat ik nu met ondraaglijke herinneringen zit.

Ik haat mezelf omdat ik zo laat tot bezinning ben gekomen, ik voel me schuldig omdat ik Gods liefde niet beantwoord.

Niets wat ik deed was naar Gods hart, hoe kan ik dan vrede en vreugde in mijn hart hebben?

God is vleesgeworden om in de wereld te werken, naast de mens te leven en zijn lijden te delen.

Het is zo betekenisvol dat de mens God liefheeft, ik haat mezelf gewoon dat ik geen geweten of rede heb.

Ik ben God zoveel schuldig omdat ik Hem niet oprecht lief heb gehad.

2

Ik geniet zoveel liefde van God, mijn hart verlangt ernaar deze snel te beantwoorden.

Maar mijn natuur is opstandig en ik breng de waarheid niet in praktijk, ik heb veel kansen om vervolmaakt te worden misgelopen.

Ik heb nu alleen nog maar wroeging en spijt, ik verafschuw en verfoei mezelf zelfs nog meer.

Ik zie dat ik de realiteit van de waarheid niet heb en ik ben nog zo slordig in het vervullen van mijn plicht.

Mijn hart is bezorgd, ik ween bittere tranen, ik voel diep van binnen dat ik God niet tegemoet kan treden.

Door Gods genade zorgvuldig te tellen, zie ik hoe goed en lieflijk God is.

God betaalt zo’n hogere prijs om me te redden, waarom kan ik dan Zijn liefde niet beantwoorden?

Hoewel ik de verdorvenheid niet geheel heb afgeworpen, zal ik mijn best doen naar de waarheid te streven.

Op het laatste deel van het pad wens ik God trouw tevreden te stellen.