Wanneer mensen het pad van vervolmaking betreden, kan hun oude gezindheid veranderd worden. Daarnaast blijven hun levens zich ontwikkelen en komen zij geleidelijk aan tot een diepere waarheid. Ze zijn in staat de wereld en allen die niet op zoek zijn naar de waarheid te verafschuwen. Ze verafschuwen vooral zichzelf, maar nog meer kennen ze zichzelf klaarblijkelijk goed. Ze zijn bereid om volgens de waarheid te leven en zij maken het tot hun doel om de waarheid te zoeken. Zij willen niet leven volgens de gedachten die door hun eigen hersenen worden voortgebracht, en ze voelen weerzin tegen de zelfingenomenheid, hoogmoed en eigenwaan van de mens. Ze spreken met een sterk gevoel voor fatsoen, behandelen zaken met inzicht en wijsheid en zijn trouw en gehoorzaam aan God. Als ze een moment van tuchtiging en oordeel ervaren, worden ze niet passief of zwak, maar zijn ze zelfs dankbaar voor Gods tuchtiging en oordeel. Ze geloven dat ze niet zonder Gods tuchtiging en oordeel kunnen; ze kunnen daardoor Zijn bescherming ontvangen. Ze streven geen geloof na van vrede en vreugde en van het zoeken naar brood om de honger te stillen. Evenmin streven ze naar tijdelijk vleselijk genot. Dit zijn de eigenschappen van vervolmaakte mensen.

Naar Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, De innerlijke waarheid van het werk van de overwinning (4)