1 In slechts een oogwenk had ik nauwelijks door dat ik al jaren in God geloofde. Nu ik zie dat Zijn werk bijna ten einde is, denk ik erover na of ik de waarheid en het leven gewonnen heb. Ik zit met de handen in het haar en weet niet hoe ik me tegenover God kan verantwoorden. Zo vaak ben ik, bij het lezen van Gods woorden, mechanisch te werk gegaan zonder zorgvuldig te reflecteren. Zo vaak heb ik, na gesnoeid en behandeld te zijn, verzaakt de waarheid te zoeken. Gedurende zoveel jaar van opoffering en mezelf uitputten dacht ik dat ik God trouw was. Zorgvuldig ontleed ik mijn drijfveren; alles heeft gedraaid om het verwerven van naam en status. God heeft zoveel woorden geuit, maar ik heb nauwelijks enige waarheid begrepen. Ik heb zoveel beproevingen en loutering ondergaan, maar mijn gezindheid is niet veranderd. Nu God op het punt staat te vertrekken, is mijn verdoofde hart plotseling wakker. Ik heb zoveel kansen op vervolmaking verkeken omdat ik de waarheid niet nastreefde.

2 God zal terugkeren naar Sion en de grote ramp zal zich voltrekken. God piekert nog altijd over onze onvolwassenheid in het leven. Hij spoort ons ernstig aan om geen tijd te verliezen en de waarheid na te streven. Steeds opnieuw wekken beoordeling en tuchtiging mijn verdoofde hart. Ik pleng tranen bij het zien van al Gods innig gemeende woorden. God heeft zo’n grote prijs betaald voor het redden van de mensheid. Als ik werkelijk verstand en een geweten had, hoe zou ik dan weer opstandig kunnen worden en God kunnen kwetsen? Als ik nog altijd de waarheid niet nastreef, zou ik een gebrek aan menselijkheid hebben en het leven niet waardig zijn. Gods gezindheid is rechtvaardig en heilig en zal de beledigingen van de mensheid niet dulden. Hoe kan ik gered worden als ik alleen werk, dienst doe, zonder de waarheid te verkrijgen? Er blijft mij zoveel spijt om dingen uit het verleden en mijn hart is vol wroeging. Ik zal de laatste momenten koesteren, de waarheid nastreven om een menselijke gelijkenis na te leven en God tevreden te stellen.