1 U incarneert en wordt menselijk, u gaat door zoveel wind en regen, u bent nederig en verborgen onder de mensheid – niemand heeft u ooit gekend. U oordeelt en legt de diepe verdorvenheid van de mensheid bloot; u tuchtigt mijn onrechtvaardigheid en opstandigheid. Hoewel ik zozeer heb geleden en zulke loutering heb ondergaan, is mijn verdorven gezindheid gereinigd. Vroeger was ik arrogant en vol zelfgenoegzaamheid en voerde ik transacties met u uit – dat was echt egoïstisch en verachtelijk. Altijd wilde ik de zegening van het hemelse koninkrijk ontvangen in ruil voor mijn inspanning en leed. Wat voor soort geweten of verstand is dat? Ik dacht dat ik met een beetje goed gedrag aan uw wil kon voldoen. Ik droomde zelfs over het binnengaan van het hemelse koninkrijk. Ik ben grondig verdorven, vol satanische gezindheden. Als ik uw oordeel niet aanvaardde, wat zou dan mijn uitkomst zijn?

2 Uw oordeel heeft me gereinigd; uw werk heeft me getransformeerd en me het ware leven gebracht. Hoe zou ik u daar niet vanuit mijn hart dankbaar voor zijn? Hoewel er in mij nog steeds veel opstandigheid en onrechtvaardigheid is om gereinigd te worden, heb ik gezien hoeveel lieflijkheid u bezit. Hoe zwaar ook de beproevingen, ik zal u nooit verlaten. Vroeger deed ik alles voor mezelf en had ik u nooit lief. Ik kwetste u en bracht u pijn toe. Wie weet hoeveel tranen u geplengd heeft. Wanneer ik denk aan uw liefde voor mij, haat ik deze verdorven gezindheid van mij nog meer. Ik wil de waarheid nastreven om uw hart te troosten! U bent het die mij gered heeft. Zonder uw oordeel zou ik hier vandaag niet zijn. Ik heb me in uw ongelooflijke genade gekoesterd – het is waarlijk uw liefde en genade. O, God, u bent het die mij gered heeft. Nu ik zie dat uw gezindheid rechtvaardig is, hou ik zielsveel van u. O, God, u bent het die mij gered heeft. Ik zal altijd mijn dankbaarheid en lof uiten voor uw liefde!