1

O, God! Uw oordeel is zo werkelijk, vol rechtvaardigheid en heiligheid.

Door uw openbaringen over de waarheid van de verdorvenheid van de mensheid ben ik door en door ontmaskerd achtergebleven.

Ik denk na over hoe ik mezelf jarenlang heb uitgeput en me heb ingezet enkel en alleen om uw zegen te verwerven.

Ik leefde Paulus na, zwoegde en werkte, opdat ik zou opvallen in de menigte.

Uw woorden van oordeel deden me inzien hoe zelfzuchtig en verachtelijk ik was.

Vol schaamte en van streek val ik op de grond, te onwaardig om u in het gezicht te kijken.

Ik heb zo vaak teruggekeken op het pad dat ik heb bewandeld.

U was het die over me waakte en me beschermde, die me tot nu toe bij elke stap heeft geleid.

Ik zie hoeveel het u kost om me te redden. Het komt allemaal voort uit uw liefde.

2

O, God! Door uw oordeel te ervaren heb ik uw ware liefde geproefd.

Uw oordeel stelt me in staat mezelf te kennen en werkelijk berouw te hebben.

Ik ben zo verdorven dat ik u werkelijk nodig heb om over me te oordelen en me te zuiveren.

Zonder uw oordeel zou ik alleen maar rondtasten in het duister.

Het zijn uw woorden die me naar het levenspad van het licht hebben geleid.

Ik voel dat u liefhebben en voor u leven het meest nastrevenswaardig is.

Ik heb zo vaak teruggekeken op het pad dat ik heb bewandeld.

Uw oordeel en tuchtiging zijn uw zegeningen en ware liefde.

Ik zal de waarheid begrijpen en een zuiverder liefde voor u bereiken. Ik ben bereid, hoezeer ik ook lijd