Het Nieuwe Testament van de Bijbel bevat de dertien brieven van Paulus. Gedurende de tijd dat hij zijn werk deed, schreef Paulus deze dertien brieven aan de kerken die in Jezus Christus geloofden. Dat wil zeggen, Paulus werd opgericht en schreef die brieven nadat Jezus ten hemel was gevaren. Zijn brieven zijn getuigenissen van de wederopstanding en de hemelvaart van de Heer Jezus na Zijn dood, en ook laten ze de weg van berouw en het opnemen van het kruis zien. Al deze berichten en getuigenissen waren natuurlijk bedoeld om de broeders en zusters in de diverse locaties rondom Judea in die tijd te onderrichten, omdat Paulus in die tijd dienaar van de Heer Jezus was en hij werd opgericht om te getuigen van de Heer Jezus. In iedere periode van het werk van de Heilige Geest werden er verschillende mensen opgericht om Zijn diverse werken uit te voeren, dat wil zeggen om het werk van de apostelen te doen zodat het werk dat God Zelf afmaakt, kon worden voortgezet. Als de Heilige Geest rechtstreeks zou werken en er zouden geen mensen worden ingezet, dan zou het werk zeer moeilijk uitgevoerd kunnen worden. En zo werd Paulus iemand die werd neergeslagen terwijl hij onderweg was naar Damascus en vervolgens weer opgericht om getuige te zijn voor de Heer Jezus. Als apostel stond Paulus los van de twaalf discipelen van Jezus. Hij verkondigde het evangelie, maar daarnaast hoedde hij ook voor de kerken op de diverse locaties, wat inhield dat hij voor de broeders en zusters van de kerken zorgde, met andere woorden, hij leidde de broeders en zusters in de Heer. De getuigenis van Paulus bestond uit het bekendmaken van het feit van de wederopstanding en de hemelvaart van de Heer Jezus en ook om de mensen te leren berouw te hebben, te biechten en de weg van het kruis te gaan. Hij was een van de getuigen van Jezus Christus in die tijd.

De dertien brieven van Paulus waren gekozen om in de Bijbel te gebruiken. Hij schreef ze alle dertien om in te gaan op de verschillende gesteldheden van de mens op verschillende plaatsen. De Heilige Geest had hem bewogen de brieven te schrijven en hij onderwees de broeders en zusters overal vanuit de positie van apostel (vanuit het standpunt van dienaar van de Heer Jezus). Op die manier vonden de brieven van Paulus hun oorsprong niet in profetieën of rechtstreeks in visioenen, maar kwamen ze voort uit het werk dat hij ondernam. Deze brieven zijn niet vreemd en ook niet zo moeilijk te begrijpen als profetieën. Ze zijn gewoon als brieven geschreven en bevatten geen profetieën of mysteriën; ze bevatten slechts gewone instructieve woorden. Ook al zijn veel van die woorden misschien voor mensen moeilijk te vatten of te begrijpen, toch kwamen ze slechts voort uit de eigen interpretatie van Paulus en de verlichting van de Heilige Geest. Paulus was gewoon een apostel, hij was een dienaar die door de Heer Jezus werd gebruikt en geen profeet. Terwijl hij door verschillende landen liep, schreef hij brieven naar broeders en zusters van de kerken, of schreef, toen hij ziek was, naar kerken waar hij in het bijzonder aan dacht, maar niet naar toe kon. De mensen bewaarden zijn brieven dus, en achteraf werden ze verzameld, verenigd en gerangschikt door latere generaties achter de vier evangeliën van de Bijbel. Natuurlijk kozen ze de beste brieven die hij had geschreven en maakten daar een compilatie van. Deze brieven waren heilzaam voor het leven van de broeders en zusters van de kerken, en in zijn tijd waren ze bijzonder vermaard. Toen Paulus ze schreef was het niet zijn bedoeling een spiritueel werk te schrijven waarmee zijn broeders en zusters een pad voor de praktijk zouden kunnen vinden, of een spirituele biografie om zijn eigen ervaringen te beschrijven; het was niet zijn bedoeling een boek te schrijven om auteur te worden. Hij schreef gewoon brieven naar zijn broeders en zusters van de kerk van de Heer Jezus Christus. Vanuit zijn positie als dienaar onderwees Paulus zijn broeders en zusters, vertelde hun over zijn last, over de wil van de Heer Jezus en over welke taken Hij de mensen voor in de toekomst had toevertrouwd. Dit was het werk dat Paulus deed. Zijn woorden waren heel stichtelijk voor de ervaring van alle toekomstige broeders en zusters. De waarheden die hij communiceerde in deze vele brieven waren wat de mensen in het Tijdperk van Genade zouden moeten beoefenen. Daarom werden deze brieven door de latere generaties in het Nieuwe Testament opgenomen. Hoe de uitkomst van Paulus uiteindelijk ook was, hij was iemand die in zijn tijd werd gebruikt, die zijn broeders en zusters in de kerken steunde. Zijn uitkomst werd bepaald door zijn wezen, en tevens doordat hij aanvankelijk was neergeslagen. Hij kon toen die woorden spreken, omdat hij het werk van de Heilige Geest bezat en het was vanwege dit werk dat Paulus een last droeg voor de kerken. Zo was hij in staat zijn broeders en zusters te voorzien. Vanwege bepaalde bijzondere omstandigheden was Paulus echter niet in staat persoonlijk naar de kerken te gaan om te werken, dus schreef hij ze brieven om zijn broeders en zusters in de Heer te vermanen. Eerst vervolgde Paulus de discipelen van de Heer Jezus, maar nadat Jezus ten hemel was gevaren, oftewel nadat Paulus ‘het licht had gezien’, hield hij daarmee op en vervolgde hij die heiligen niet meer die het evangelie verkondigden voor de weg van de Heer. Nadat Paulus Jezus als een helder licht aan hem had zien verschijnen, aanvaardde hij de opdracht van de Heer en werd zo iemand die door de Heilige Geest werd gebruikt om het evangelie te verspreiden.

Het werk van Paulus was destijds gewoon zijn broeders en zusters te voorzien en te steunen. Hij was niet zoals sommigen die een carrière voor zichzelf op wensten te bouwen of literaire werken wilden produceren, andere uitwegen wilden onderzoeken of behalve de Bijbel andere paden wilden vinden waarlangs ze deze mensen in de kerken konden leiden zodat ze allemaal een nieuw intreden konden bereiken. Paulus was een mens die werd gebruikt, hij vervulde slechts zijn plicht met de dingen die hij deed. Als hij geen last had gedragen voor de kerken, dan zou dat gezien worden als had hij zijn plicht verzaakt. Als er een ontwrichtende gebeurtenis was voorgevallen of er verraad was gepleegd in de kerken waardoor de mensen in een abnormale gesteldheid waren terechtgekomen, dan zou dat gezien kunnen worden als dat hij zijn werk niet goed had gedaan. Als een werker een last voor de kerk draagt en zo goed werkt als hij kan, dan is dat het bewijs dat deze persoon een werker is die geschikt is – geschikt is om te worden gebruikt. Als een persoon geen last voelt jegens de kerk en geen resultaat behaalt in zijn werk en als de meeste mensen die hij leidt zwak zijn of zelfs vallen, dan heeft zo’n werker zijn plicht niet vervuld. Zo was ook Paulus geen uitzondering en daarom moest hij voor de kerken zorgen en regelmatig brieven schrijven aan zijn broeders en zusters. Op deze manier was hij in staat de kerken te voorzien en voor zijn broeders en zusters te zorgen – alleen op deze manier konden de kerken door hem worden voorzien en gehoed. De woorden van de brieven die hij schreef waren heel diepgaand, maar ze waren gericht tot zijn broeders en zusters onder voorwaarde dat hij de verlichting van de Heilige Geest had ontvangen, en hij verwerkte zijn persoonlijke ervaringen en de last die hij voelde in zijn geschriften. Paulus was slechts een mens die door de Heilige Geest werd gebruikt en de inhoud van zijn brieven was geheel doorspekt met zijn persoonlijke ervaringen. Het werk dat hij deed, vertegenwoordigt slechts het werk van een apostel, niet het werk dat rechtstreeks door de Heilige Geest wordt uitgevoerd, en het verschilt ook van het werk van Christus. Paulus vervulde slechts zijn plicht, daarom voorzag hij zijn broeders en zusters in de Heer zowel met zijn last als met zijn persoonlijke ervaringen en inzichten. Paulus voerde slechts het werk van Gods opdracht uit door persoonlijke inzichten en begrip te verschaffen – het was zeker geen voorbeeld van werk dat door God Zelf rechtstreeks was uitgevoerd. Als zodanig was het werk van Paulus vermengd met menselijke ervaring en menselijke zienswijzen en menselijk begrip van het werk van de kerk. Maar er kan niet worden beweerd dat deze menselijke zienswijzen en dit menselijk begrip het werk van kwade geesten of het werk van vlees en bloed was, er kan alleen worden gezegd dat het de kennis en de ervaringen van een mens waren die door de Heilige Geest was verlicht. Hiermee bedoel ik dat de brieven van Paulus geen hemelse boeken zijn. Ze zijn niet heilig en zijn helemaal niet geuit en onder woorden gebracht door de Heilige Geest, ze zijn slechts een uiting van de last van Paulus voor de kerken. Ik zeg dit alles om jullie het verschil te laten begrijpen tussen het werk van God en het werk van de mens: het werk van God vertegenwoordigt God Zelf, terwijl het werk van de mens de plicht en ervaringen van de mens vertegenwoordigt. Men moet het normale werk van God niet als de wil van de mensen en Zijn bovennatuurlijke werk als de wil van God beschouwen, bovendien moet men de hooghartige preken van de mensen niet als uitspraken van God of als boeken uit de hemel beschouwen. Al dergelijke zienswijzen zouden onethisch zijn. Als ze mij de dertien brieven van Paulus nauwkeurig horen ontleden, geloven veel mensen dat de brieven van Paulus niet gelezen mogen worden en dat Paulus een vreselijk zondig mens was. Er zijn zelfs veel mensen die denken dat mijn woorden gevoelloos zijn, dat mijn waardering van de brieven van Paulus onjuist is, en dat die brieven niet gezien kunnen worden als uitdrukking van de ervaringen en lasten van een mens. Zij geloven dat ze in plaats daarvan als Gods woorden moeten worden gezien, dat ze net zo belangrijk zijn als de Openbaring van Johannes, dat er niet ingekort of aan toegevoegd mag worden, en dat ze vooral niet nonchalant mogen worden uitgelegd. Zijn al deze menselijke beweringen niet onjuist? Is dat niet geheel te wijten aan het feit dat mensen geen verstand hebben? Mensen profiteren enorm van de brieven van Paulus die al meer dan tweeduizend jaar teruggaan. Maar tot op de dag van vandaag zijn er nog steeds veel mensen die geen idee hebben van wat hij toen zei. Mensen vinden de brieven van Paulus de grootste meesterwerken in het hele christendom en vinden dat niemand ze kan ontrafelen en dat niemand ze volledig kan doorgronden. In feite zijn deze brieven net als de biografie van een spiritueel mens en kunnen ze niet worden vergeleken met de woorden van Jezus of met de grootse visioenen van Johannes. Wat Johannes zag waren grootse visioenen uit de hemel – profetieën van Gods eigen werk – die onbereikbaar waren voor de mens, terwijl de brieven van Paulus daarentegen slechts een beschrijving waren van wat een man zag en meemaakte. Ze zijn waartoe de mens in staat is, maar het zijn geen profetieën of visioenen. Het zijn gewoon brieven die naar diverse plaatsen werden verzonden. Voor de mensen in die tijd was Paulus echter een werker en daarom hadden zijn woorden waarde, omdat hij iemand was die had aanvaard wat hem was toevertrouwd. Daarom waren zijn brieven heilzaam voor allen die Christus zochten. Al werden die woorden niet persoonlijk door Jezus uitgesproken, ze waren uiteindelijk wel essentieel voor hun tijd. Daarom hebben de mensen die na Paulus kwamen zijn brieven in de Bijbel opgenomen en het zo mogelijk gemaakt dat ze zijn overgeleverd tot op de dag van vandaag. Begrijpen jullie wat ik bedoel? Ik geef gewoon een nauwkeurige verklaring van deze brieven, ik ontleed ze zonder het voordeel en de waarde ervan als referentiekader voor de mensen te ontkennen. Als na het lezen van mijn woorden jullie niet alleen de brieven van Paulus ontkennen, maar vaststellen dat ze ketterij zijn, of waardeloos, dan kan er alleen maar worden gezegd dat jullie begripsvermogen tekortschiet, net als jullie inzicht en jullie oordeel over dingen – er kan zeker niet worden gezegd dat mijn woorden te zeer eenzijdig zijn. Begrijpen jullie het nu? De belangrijke dingen die jullie goed moeten begrijpen zijn de eigenlijke situatie van het werk van Paulus in die tijd en de achtergrond waartegen zijn brieven zijn geschreven. Als jullie een juiste kijk hebben op deze omstandigheden, dan zullen jullie ook een juiste kijk hebben op de brieven van Paulus. Tegelijkertijd, als jullie eenmaal de essentie van die brieven doorhebben, zal je beoordeling van de Bijbel juist zijn en dan begrijp je ook waarom de brieven van Paulus door latere generaties jarenlang zijn vereerd, en waarom er zelfs veel mensen zijn die hem als God behandelen. Zou dat niet zijn wat jullie zouden denken, als jullie het niet begrepen?

Iemand die niet God Zelf is, kan niet God Zelf vertegenwoordigen. Er kan van het werk van Paulus slechts worden gezegd dat het gedeeltelijk de menselijke zienswijze en gedeeltelijk de verlichting van de Heilige Geest is. Paulus schreef deze woorden vanuit een menselijke zienswijze met verlichting van de Heilige Geest. Dat is niet zeldzaam. Het was daarom onvermijdelijk dat zijn woorden werden doorspekt met enige menselijke ervaringen. Later gebruikte hij zijn eigen persoonlijke ervaringen om zijn broeders en zusters in die tijd te voorzien en te steunen. De brieven die hij schreef kunnen niet worden ondergebracht in de categorie levensstudie, noch in de categorie biografie of boodschap. Bovendien waren het geen waarheden die door de kerk werden beoefend noch kerkelijke bestuurlijke decreten. Als een mens met een last – een mens die door de Heilige Geest werk is opgedragen – is dit iets wat je gewoon moet doen. Als de Heilige Geest mensen laat opstaan en ze een last gunt, maar ze het werk van de kerk niet op zich nemen en de zaken van de kerk niet goed kunnen beheren, of de problemen van de kerk niet afdoende oplossen, dan is dat het bewijs dat die mensen hun plichten niet goed vervullen. Daarom was het niet zo verwonderlijk dat apostelen brieven konden schrijven over het verloop van hun werk. Het maakte deel uit van hun werk en ze moesten dit doen. Het was niet hun doel bij het schrijven van brieven om een levensstudie of een spirituele biografie te schrijven, en zeer zeker niet om een andere uitweg voor heiligen te creëren. Ze deden het eerder om hun eigen functie te vervullen en een trouwe dienaar van God te zijn, zodat ze aan God verslag konden uitbrengen door de taken af te maken die God aan hen had toevertrouwd. Ze moesten in hun werk verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf en voor hun broeders en zusters, en ze moesten hun werk goed doen en de zaken van de kerk ter harte nemen: dit was allemaal gewoon onderdeel van hun werk.

Als jullie de brieven van Paulus hebben leren begrijpen, hebben jullie ook een goed idee van de brieven van Petrus en Johannes en kunnen jullie deze op waarde schatten. Jullie zullen die brieven nooit meer zien als hemelse boeken, die heilig en onschendbaar zijn, en jullie zullen Paulus al zeker nooit meer zien als God. Gods werk is tenslotte anders dan het werk van de mens, en bovendien hoe zouden Zijn uitdrukkingen hetzelfde kunnen zijn als die van hen? God heeft Zijn eigen bijzondere gezindheid, terwijl de mens plichten heeft die hij dient te vervullen. Gods gezindheid komt tot uitdrukking in Zijn werk, terwijl de plicht van de mens vorm krijgt in de ervaringen van de mens en wordt uitgedrukt in het streven van de mens. Daarom wordt het duidelijk door middel van het werk dat wordt gedaan of iets een uitdrukking is van God of van de mens. Het hoeft niet door God Zelf uitgelegd te worden, noch is het nodig dat de mens streeft naar het afleggen van getuigenissen. God Zelf hoeft niemand te beteugelen. Dit komt allemaal als een natuurlijke openbaring; het is niet opgelegd noch is het iets waarbij de mens kan ingrijpen. De plicht van de mens kan worden herkend aan zijn ervaringen en hij hoeft daar geen extra ervaringsgericht werk voor te verrichten. De hele essentie van de mensen kan aan het licht komen wanneer zij hun plicht vervullen, terwijl God Zijn eigenlijke gezindheid uitdrukt tijdens de uitvoering van Zijn werk. Als het mensenwerk is, kan dat niet verdoezeld worden. Als het Gods werk is, dan is het nog onmogelijker dat iemand Gods gezindheid verbergt, laat staan dat de mens er enige zeggenschap over heeft. Van niemand kan worden gezegd dat hij God is, en niemands werk en woorden kunnen worden gezien als heilig of onveranderbaar. Van God kan worden gezegd dat Hij menselijk is, omdat Hij Zichzelf in het vlees heeft gekleed, maar Zijn werk kan niet als het werk of de plicht van de mens worden beschouwd. Evenmin kunnen de uitspraken van God worden gelijkgesteld aan de brieven van Paulus, of kun je in gelijke termen spreken over het oordeel en de tuchtiging van God en de woorden van instructie van de mens. Er zijn dus principes waarmee je het werk van God en het werk van de mens kunt onderscheiden. Ze onderscheiden zich naar hun essentie, niet naar de reikwijdte of tijdelijke doelmatigheid van het werk. Over dit onderwerp maken de meeste mensen principiële vergissingen. Dit komt doordat de mens naar de buitenkant kijkt, die ze kunnen bereiken, terwijl God naar de essentie kijkt die niet door de fysieke ogen van de mens kan worden waargenomen. Als je Gods woorden en werk als de plicht van een gemiddeld mens beschouwt, en het omvangrijke werk van de mens eerder ziet als het werk van de in het vlees geklede God dan als de plicht die de mens vervult, maak je dan geen principiële vergissing? Brieven en biografieën van de mens zijn makkelijk te schrijven, maar alleen op basis van het werk van de Heilige Geest. Maar de uitspraken en het werk van God kunnen niet makkelijk door de mens tot stand worden gebracht of bereikt door menselijke wijsheid en denken. Ook kunnen mensen ze niet grondig verklaren nadat ze deze hebben onderzocht. Als deze principiële kwesties geen reactie in jullie oproepen, dan is jullie geloof kennelijk niet erg waar of verfijnd. Er kan alleen worden gezegd dat jullie geloof vol vaagheid is en zowel verward als zonder principes. Wanneer jullie zelfs de meest essentiële basiskwesties van God en de mens niet begrijpen, is dit soort geloof dan niet een geloof dat het aan iedere ontvankelijkheid ontbreekt? Hoe zou Paulus ooit de enige persoon kunnen zijn in de hele geschiedenis die is gebruikt? Hoe zou hij de enige kunnen zijn die ooit voor de kerk heeft gewerkt? Hoe zou hij de enige kunnen zijn die naar kerken heeft geschreven om hen te steunen? Ongeacht de schaal of de invloed van het werk van deze mensen en zelfs ongeacht het resultaat van hun werk, zijn de principes en het wezen van dergelijk werk niet allemaal hetzelfde? Zijn er geen dingen die geheel anders zijn dan het werk van God? Ook al zijn er duidelijke verschillen tussen ieder stadium van Gods werk en ook al zijn veel van Zijn werkwijzen niet helemaal hetzelfde, hebben ze niet allemaal hetzelfde wezen en dezelfde bron? Als iemand deze dingen nu dus nog niet duidelijk zijn, ontbreekt het hem te zeer aan verstand. Als iemand na het lezen van deze woorden nog steeds beweert dat de brieven van Paulus heilig en onschendbaar zijn, en anders dan de biografieën van andere spirituele personages, dan is het verstand van deze persoon veel te abnormaal, en is die persoon ongetwijfeld een expert in doctrines en geheel verstoken van verstand. Zelfs als je Paulus vereert, kun je je warme gevoelens voor hem niet gebruiken om de waarheid van de feiten te verdraaien of het bestaan van de waarheid te ontkennen. Op geen enkele manier vernietigt wat ik heb gezegd al het werk en de brieven van Paulus of ontkent het de waarde ervan als referentiemateriaal. Hoe dan ook, het is mijn bedoeling dat jullie met deze woorden alle dingen en mensen goed leren begrijpen en redelijk kunnen inschatten. Alleen dit is een normaal verstand; alleen hiermee zouden rechtvaardige mensen die de waarheid bezitten zich moeten uitrusten.