1 Er is altijd een enorm verschil tussen de oppervlakkige manier waarop mensen hun eigen natuur begrijpen en Gods woorden van oordeel en openbaring. Mensen beschikken niet over een fundamenteel of wezenlijk inzicht in zichzelf, maar focussen zich in plaats daarvan op hun handelingen en uiterlijke expressies, en wijden daar hun energie aan. Zelfs als iemand af en toe iets over het begrijpen van zichzelf zou zeggen, zou dit nog niet erg diepzinnig zijn. Niemand heeft ooit van zichzelf gedacht dat hij zo’n soort mens was of dat hij het soort natuur had omdat hij zoiets gedaan heeft of iets heeft geopenbaard. God heeft de natuur en het wezen van de mensheid geopenbaard, maar de mensen begrijpen dat hun manier van doen en hun manier van spreken gebrekkig en onvolkomen zijn. Daarom is het voor mensen een zware opgave waarheid in praktijk te brengen.

2 Mensen denken dat hun fouten slechts tijdelijke manifestaties zijn, die achteloos zijn geopenbaard, in plaats van dat ze openbaringen van hun natuur zijn. Mensen die zo denken kunnen waarheid niet in de praktijk te brengen, omdat ze waarheid niet als waarheid kunnen aanvaarden en niet dorsten naar de waarheid. daarom volgen ze de regels slechts plichtmatig als ze waarheid in praktijk brengen. Mensen beschouwen hun eigen natuur niet als al te verdorven, Ze geloven dat ze niet zo slecht zijn dat ze vernietigd en gestraft moeten worden. Ze denken dat het niet zo erg is af en toe te liegen, en ze beschouwen zichzelf als veel beter dan ze vroeger waren. maar in feite, volgens de standaarden, ligt hierin een groot verschil. Mensen hebben namelijk slechts enkele handelingen die uiterlijk de waarheid geen geweld aandoen, terwijl ze in feite de waarheid niet in praktijk brengen.

Naar Het Woord, Deel III, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, deel drie