Op dit moment is elke dag die jullie leven cruciaal en van het uiterste belang voor jullie bestemming en jullie lot. Daarom moeten jullie alles koesteren wat jullie tegenwoordig hebben, en elke voorbijgaande minuut waarderen. Jullie moeten zoveel mogelijk tijd vrijmaken om jezelf van de grootste winsten te verzekeren, zodat jullie dit leven niet voor niets zullen hebben geleefd. Het verwart jullie misschien waarom ik zulke woorden spreek. Eerlijk gezegd doet het gedrag van niemand van jullie mij deugd, want de hoop die ik voor jullie koesterde stemt niet overeen met wat jullie tegenwoordig zijn. Daarom kan ik dit zeggen: elk van jullie bevindt zich op het randje van gevaar, en jullie eerdere hulpkreten en vroegere ambitie om de waarheid na te streven en het licht te zoeken naderen hun einde. Dit is jullie laatste vertoning van vergoeding, en het is iets wat ik nooit had verwacht. Ik wil de feiten niet tegenspreken, want jullie hebben mij zwaar teleurgesteld. Misschien willen jullie dit niet zonder slag of stoot aannemen, willen jullie de werkelijkheid niet onder ogen zien – toch moet ik jullie dit serieus vragen: wat precies heeft al deze jaren jullie harten vervuld? Wie zijn zij trouw? Zeg niet dat deze vragen uit het niets kwamen, en vraag me niet waarom ik zulke dingen heb gevraagd. Weet dit: het is omdat ik jullie te goed ken, te veel om jullie geef en te veel van mijn hart in jullie gedrag en handelingen heb geïnvesteerd dat ik jullie onophoudelijk ter verantwoording heb geroepen en bittere tegenspoed heb gedragen. Toch betalen jullie mij terug met niets meer dan onverschilligheid en ondraaglijke berusting. Jullie zijn zo nalatig geweest jegens mij; zou het mogelijk zijn dat ik er niets van weet? Als dit is wat jullie geloven, is dat meer bewijs voor het feit dat jullie mij niet werkelijk met vriendelijkheid behandelen. En dus zeg ik dat jullie de kop in het zand steken. Jullie allen zijn zo slim dat jullie niet eens weten wat jullie doen – dus wat zullen jullie gebruiken om verantwoording af te leggen tegenover mij?

De vraag die het belangrijkst voor mij is, is aan wie precies jullie harten trouw zijn. Ik hoop ook dat elk van jullie zal proberen zijn gedachten te ordenen en zich af te vragen wie jullie trouw zijn en voor wie jullie leven. Misschien hebben jullie nooit zorgvuldig over deze vragen nagedacht; zal ik de antwoorden dan eens aan jullie openbaren?

Iedereen met een geheugen zal dit feit erkennen: de mens leeft voor zichzelf en is zichzelf trouw. Ik geloof niet dat jullie antwoorden geheel juist zijn, want jullie bestaan allemaal in jullie respectievelijke levens en hebben het allemaal moeilijk met jullie eigen lijden. Als zodanig zijn jullie de mensen die jullie liefhebben en de dingen die jullie plezier doen trouw; jullie zijn jezelf niet volledig trouw. Omdat elk van jullie beïnvloed wordt door de mensen, gebeurtenissen en voorwerpen om je heen, zijn jullie jezelf niet werkelijk trouw. Ik spreek deze woorden niet om trouw zijn aan jezelf goed te keuren, maar om jullie trouw aan wat dan ook te onthullen, want in de loop van zo veel jaren heeft nog nooit een van jullie mij trouw betoond. Jullie hebben mij al deze jaren gevolgd, maar hebben mij nooit een greintje trouw betoond. In plaats daarvan heeft het bij jullie gedraaid om de mensen van wie jullie houden en de dingen die jullie plezier doen, zozeer dat deze jullie altijd, waar jullie ook gaan of staan, na aan het hart liggen en jullie deze nooit in de steek hebben gelaten. Telkens wanneer jullie enthousiast of gepassioneerd raken over iets wat jullie liefhebben, gebeurt dat terwijl jullie mij volgen, of zelfs terwijl jullie naar mijn woorden luisteren. Daarom zeg ik dat jullie de trouw gebruiken die ik van je verg om in plaats daarvan je ‘huisdieren’ trouw te zijn en te koesteren. Hoewel jullie misschien een of twee dingen voor mij opofferen, staat dat niet voor alles wat jullie hebben en toont dat niet aan dat het aan mij is dat jullie werkelijk trouw zijn. Jullie verwikkelen jezelf in ondernemingen waarover jullie gepassioneerd zijn: sommige mensen zijn zoons en dochters trouw, anderen hun man of vrouw, rijkdom, werk, bazen, status of vrouwen. Jullie zijn de dingen die jullie trouw zijn nooit zat en raken er nooit door geërgerd; jullie worden juist gretiger om deze dingen in grotere hoeveelheden en hogere kwaliteit te bezitten, en jullie geven nooit op. Ik en mijn woorden worden altijd teruggedrongen achter de dingen waarover jullie gepassioneerd zijn. Vervolgens moeten jullie die wel op de laatste plek zetten. Er zijn er zelfs die deze laatste plek openlaten voor dingen waaraan ze trouw zijn die ze nog moeten ontdekken. Nooit is er in hun hart het geringste spoor van mij geweest. Jullie denken misschien dat ik te veel van jullie vraag of jullie onterecht beschuldig – maar hebben jullie er ooit over nagedacht dat jullie, terwijl jullie tevreden tijd doorbrengen met jullie familie, mij nooit trouw zijn geweest? Pijnigt dat jullie niet in tijden zoals deze? Wanneer jullie harten vol vreugde zijn en jullie beloond worden voor jullie arbeid, raken jullie dan niet ontmoedigd door het feit dat jullie je niet met voldoende waarheid hebben uitgerust? Wanneer hebben jullie geweend omdat jullie mijn goedkeuring niet kregen? Jullie peinzen je suf en doen veel moeite omwille van jullie zoons en dochters, maar nog altijd zijn jullie niet tevreden; nog altijd geloven jullie dat jullie in hun belang niet toegewijd zijn geweest, dat jullie niet al het mogelijke voor hen hebben gedaan. Maar ten opzichte van mij zijn jullie altijd nalatig en achteloos geweest; ik ben er alleen in jullie herinneringen, maar houd geen stand in jullie hart. Mijn toewijding en inspanningen worden nooit door jullie gevoeld, en jullie hebben er nooit enige waardering voor gehad. Jullie doen alleen maar aan korte overdenking en geloven dat dat genoeg is. Dergelijke ‘trouw’ is niet waar ik al lange tijd naar verlang, maar wat ik al lange tijd veracht. Niettemin volharden jullie, wat ik ook zeg, in het toegeven van maar een of twee dingen; jullie kunnen dit niet volledig accepteren, want jullie zijn allemaal erg ‘zelfverzekerd’ en jullie zijn altijd selectief als het gaat om het accepteren van de woorden die ik heb gesproken. Als jullie tegenwoordig nog steeds zo zijn, heb ik wel een paar methoden om jullie zelfvertrouwen aan te pakken; bovendien zal ik jullie laten erkennen dat al mijn woorden waar zijn en dat geen ervan de feiten verdraait.

Als ik nu meteen wat geld voor jullie neerlegde en jullie de vrijheid gaf om te kiezen – en als ik jullie niet zou veroordelen om jullie keuze – dan zouden de meesten van jullie het geld kiezen en de waarheid verzaken. De beteren onder jullie zouden het geld opgeven en aarzelend de waarheid kiezen, terwijl zij die zich in het midden bevinden het geld met één hand zouden grijpen en de waarheid met de andere. Zou jullie ware aard zo niet duidelijk worden? Bij de keuze tussen de waarheid en iets wat jullie trouw zijn, zouden jullie allemaal deze keuze maken, en jullie houding zou dezelfde blijven. Is dat niet het geval? Zijn er onder jullie niet velen die heen en weer zijn gezwalkt tussen goed en fout? Waar positief wedijverde met negatief, en zwart met wit, zijn jullie je toch wel bewust van de keuzes die jullie maakten tussen familie en God, kinderen en God, vrede en verscheuring, rijkdom en armoede, status en alledaagsheid, gesteund worden en verstoten worden, enzovoorts? Tussen een vredige en een verscheurde familie kozen jullie het eerste, en dat zonder enige aarzeling; tussen rijkdom en plicht kozen jullie opnieuw het eerste, zelfs zonder de wil om naar de wal terug te keren;^[a] tussen luxe en armoede kozen jullie het eerste; tussen jullie zoons, dochters, echtgenotes en echtgenoten aan de ene kant en mij aan de andere kant kozen jullie het eerste; en tussen notie en waarheid kozen jullie weer eens het eerste. Allerlei slechte daden van jullie overziend, heb ik gewoonweg het vertrouwen in jullie verloren. Ik ben gewoon verbijsterd dat jullie harten zulke weerstand bieden dat ze hard blijven. Vele jaren toewijding en inspanning hebben mij kennelijk niets méér opgeleverd dan door jullie verlaten te worden en jullie wanhoop. Maar met de dag groeit mijn hoop voor jullie, want mijn dag is voor iedereen volledig openlijk blootgesteld. En toch volharden jullie in het zoeken van duistere, slechte dingen en weigeren jullie het om je greep daarop te verslappen. Wat zal dan jullie uitkomst zijn? Hebben jullie hier ooit zorgvuldig over nagedacht? Als jullie gevraagd werd om opnieuw te kiezen, wat zou dan jullie standpunt zijn? Zou het nog steeds het eerste zijn? Zouden jullie mij nog steeds teleurstelling en ellendig verdriet brengen? Zou er in jullie harten nog altijd een greintje warmte zijn? Zouden jullie je nog altijd niet bewust zijn van wat te doen om mijn hart te troosten? Wat kiezen jullie op dit moment? Zullen jullie je aan mijn woorden onderwerpen, of zullen jullie ze moe zijn? Mijn dag is voor jullie ogen tentoongespreid, en wat jullie nu te wachten staat is een nieuw leven en een nieuw beginpunt. Maar ik moet jullie zeggen dat dit beginpunt niet het begin is van nieuw werk uit het verleden, maar de afsluiting van het oude. Met andere woorden: dit is het laatste bedrijf. Ik denk dat jullie allemaal kunnen begrijpen wat er ongebruikelijk is aan dit beginpunt. Binnenkort komt er echter een dag waarop jullie de ware betekenis van dit beginpunt zullen begrijpen, dus laat ons er samen aan voorbijgaan en de aanstaande finale verwelkomen! Wat mij wel zorgen blijft baren over jullie is dat jullie, wanneer jullie te maken krijgen met ongerechtigheid en gerechtigheid, altijd het eerste kiezen. Maar dat alles ligt in jullie verleden. Ook ik hoop alles van jullie verleden te vergeten, al is dat erg moeilijk. Niettemin heb ik daar een erg goede methode voor: laat de toekomst het verleden vervangen, en sta toe dat de schaduwen van jullie verleden verdreven worden in ruil voor jullie ware zelf van tegenwoordig. Daarom moet ik jullie vragen de moeite te nemen om nog eens te kiezen: wie zijn jullie nu eigenlijk trouw?

Voetnoot:

a. Naar de wal terugkeren is een Chinese uitdrukking die betekent ‘terugkeren op het rechte pad’.