Door Huanbao, provincie Liaoning

Sinds ik voor het eerst begon te geloven in Almachtige God heb ik altijd de broeders en zusters bewonderd die de persoonlijke bediening van Christus kunnen ontvangen, die Zijn preken met hun eigen oren kunnen horen. In mijn hart dacht ik hoe heerlijk het zou zijn wanneer ik op een dag in de toekomst Christus’ preken zou kunnen horen, hoewel Hem zien natuurlijk nog veel beter zou zijn. Maar de laatste tijd heb ik, dankzij het beluisteren van Zijn communicatie, diep in mijn hart het gevoel gekregen dat ik niet geschikt ben om Christus te zien.

Dat was toen Preken en communicatie over het binnengaan in het leven deel 1-3 uitgedeeld werden. Toen ik het eerste deel hoorde, vond ik dat de broeder van boven erg goed sprak. Toen ik in het tweede deel de communicatie van Christus hoorde (dit was nog voordat iemand mij gezegd had dat dit de communicatie van Christus was), beeldde ik me in dat deze spreker simpelweg een leider was die qua positie onder de broeder van boven stond en vooral toen Christus communiceerde over het probleem van hoe je kennis moet beschouwen, hoorde ik niet de enthousiaste reactie van mijn broeders en zusters, dus was ik er zeker van dat ik juist geraden had, en had ik het gevoel dat deze spreker niet zo goed sprak als de broeder van boven en luisterde ik niet aandachtig. Nadat ik het derde deel gehoord had, na de communicatie van de broeder van boven hoorde ik Christus zeggen: “Over de communicatie van de broeder daarnet …,” en was ik er nog meer van overtuigd dat deze spreker een leider was die qua positie onder de broeder van boven stond, want in onze wereld spreken de leiders altijd eerst en spreken hun ondergeschikten daarna. Dus ik zette de spreker af en ik dacht: Ik zal hier later naar luisteren, wanneer ik tijd heb. Op de dag waarop ik hoorde dat dit eigenlijk communicatie van Christus was, was ik geschokt en uiteindelijk luisterde ik serieus naar elk woord van de preek.

Daarna begon ik na te denken: waarom verlangde ik er zo naar om de communicatie van Christus zelf te horen, terwijl ik dat er niet uit kon opmaken toen Hij uiteindelijk tegen ons sprak? Ik begon de woorden van Christus met betrekking tot mijn situatie te eten en te drinken en ik zag dat God zei: “Alle mensen willen graag het werkelijke gelaat van Jezus zien en allen verlangen bij Hem te zijn. Ik geloof dat geen enkele broeder of zuster zou zeggen dat hij of zij Jezus niet wil zien of niet bij Hem wil zijn. Voordat jullie Jezus gezien hebben, dat wil zeggen, voordat jullie de geïncarneerde God gezien hebben, koesteren jullie waarschijnlijk allerlei ideeën, bijvoorbeeld over Jezus’ verschijning, Zijn manier van spreken, Zijn manier van leven, enzovoort. Echter, als jullie Hem werkelijk gezien hebben, zullen jullie ideeën snel veranderen. Waarom gebeurt dat? Willen jullie dat weten? Terwijl het waar is dat het denken van de mens niet over het hoofd kan worden gezien, is het zelfs nog ontoelaatbaarder voor de mens om het wezen van Christus te veranderen. Jullie beschouwen Christus als een onsterfelijke of een wijsgeer, maar niemand beschouwt Christus als een normaal mens met een goddelijke essentie. Daarom zijn velen die er dag en nacht naar verlangen om God te zien in werkelijkheid vijanden van God en onverenigbaar met Hem. Is dit niet een fout van de kant van de mens? Zelfs nu denken jullie nog steeds dat jullie geloof en loyaliteit voldoende zijn om jullie waardig te maken om het gelaat van Christus te zien, maar ik spoor jullie aan je toe te rusten met dingen die meer praktisch zijn! Dit doe ik omdat in het verleden, het heden en de toekomst velen van degenen die in contact komen met Christus hebben gefaald of zullen falen; zij spelen allemaal de rol van de farizeeën. Wat is de reden voor jullie falen? Dat komt nu juist omdat er in jullie opvattingen een God bestaat die verheven is en bewondering verdient. Maar de waarheid is niet zoals de mens zou willen. Niet alleen is Christus niet verheven, maar Hij is bijzonder klein; niet alleen is Hij een mens, maar Hij is een gewone mens […] En omdat dit het geval is, behandelen mensen Hem zoals ze een gewone mens zouden behandelen; ze behandelen Hem nonchalant wanneer ze met Hem zijn […]. Jullie beschouwen de Christus die al gekomen is als een gewone mens, en Zijn woord als dat van een gewone mens. Daarom hebben jullie niets ontvangen van Christus. In plaats daarvan hebben jullie je eigen slechtheid volledig en in het volle licht tentoongesteld” (Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Degenen die onverenigbaar zijn met Christus zijn beslist tegenstanders van God). Ik vergeleek Gods woorden en toen bedacht ik hoezeer mijn eigen verdorven gezindheid de kop opstak toen ik uiteindelijk Christus’ communicatie hoorde. Ik verlangde ernaar met eigen oren Christus’ preken en communicatie te horen, maar toen ik uiteindelijk de communicatie van Christus hoorde, kon het me niets schelen. Ik zag Christus als een gewone sterveling. Dat was omdat ik de essentie van Christus niet begreep, en helemaal niet begreep dat Christus eenvoudig en verborgen bleef en ik teveel ideeën en opvattingen over Christus had. Christus’ communicatie, zo beeldde ik me in, is vast gelimiteerd tot de broeders en zusters die directe toegang hebben tot Hem, terwijl het anderen niet is toegelaten met eigen oren Zijn communicatie aan te horen; Christus’ communicatie, zo beeldde ik me in, zou samenvallen met de openbaarmaking door Christus van Zijn identiteit; Christus’ communicatie, zo beeldde ik me in, moest uitgesproken worden met een stem die anders klonk dan die van anderen en met veel elegante zinswendingen, zoals van een of ander buitengewoon mens; Christus’ communicatie, zo beeldde ik me in, zou vergezeld gaan van het opgewonden, vurige gejubel van mijn broeders en zusters; en als de broeder van boven en Christus afwisselend zouden spreken, dan zou Christus eerst spreken, en zou de broeder van boven als laatste spreken … Ik beperkte het werk en de woorden van Christus tot aan de grenzen van mijn inbeelding, omdat ik me Christus op een bepaalde manier had ingebeeld. Toen de feiten niet overeenkwamen met wat ik me ingebeeld had, behandelde ik Christus als een gewone persoon en Christus’ woorden als die van een gewone persoon, en terwijl anderen veel uit de communicatie haalden, verwierf ik er niets uit en in de plaats daarvan legde ik volledig mijn eigen arrogante en verwaande satanische natuur bloot die de waarheid minacht en maakte ik van mezelf iemand die Christus afwijst en zich tegen Hem verzet.

Later zag ik in Gods woorden: “Jullie verlangen er altijd naar Christus te zien, maar ik spoor jullie aan jezelf niet zo hoog te achten; iedereen kan Christus zien, maar ik zeg dat niemand geschikt is om Christus te zien. De natuur van de mens is vervuld van kwaad, arrogantie en opstandigheid, en op het moment dat je Christus ziet, zal je natuur je vernietigen en je ten dode veroordelen” (Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Degenen die onverenigbaar zijn met Christus zijn beslist tegenstanders van God). “Jullie zijn niet eerbiedig in aanwezigheid van de waarheid, laat staan dat jullie een houding van verlangen hebben. Het enige wat jullie doen, is willekeurig studeren en volslagen onbekommerd wachten. Wat valt er voor jullie te winnen door op die manier te studeren en te wachten? Denken jullie dat jullie persoonlijke begeleiding van God zullen ontvangen? Als je Gods uitspraken niet kunt onderscheiden, hoe ben je dan bevoegd om getuige te zijn van de verschijning van God? […] Alleen zij die de waarheid kunnen aanvaarden, zullen de stem van God kunnen horen, en alleen zulke mensen zijn bevoegd om getuige te zijn van de verschijning van God” (Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Bijlage 1: De verschijning van God heeft een nieuw tijdperk ingeluid). Gods woorden deden mij inzien dat ik Gods stem niet kon ontwaren omdat ik te arrogant was, te rebels, te snobistisch, en al te makkelijk geneigd was om aandachtig te luisteren naar en instemmend te knikken met mensen die een hoge positie en status hebben, terwijl ik neerkeek op mensen die geen hoge positie of status hebben, in die mate zelfs dat, wanneer zij overeenkomstig de waarheid spraken, ik het niet hoorde. Ik had geen aandacht voor de waarheid wanneer ik luisterde naar de communicatie en ik had niet het verlangen om de waarheid te verwerven, en in plaats daarvan wijdde ik mij aan speculatie en speurwerk. Ik bracht enkel arrogantie en rebellie, opvattingen en fantasieën aan het licht. Iemand die zo arrogant en rebels is, iemand die zo weinig gehoor geeft aan de waarheid als ik, iemand zonder vroomheid of verlangen om de waarheid te kennen als ik, hoe zou ik ooit de stem van God kunnen horen en kennen? Hoe zou ik ooit geschikt zijn om Christus te zien?

Dankzij die openbaring begreep ik eindelijk dat ik niet geschikt was om Christus te zien, ook al wilde ik Hem zien, want Satans verdorvenheid zit te diep in mij, ik ben van nature arrogant en rebels, ik bezit niet de waarheid, noch liefde voor de waarheid, ik begrijp de essentie van Christus niet, ik oordeel met onzinnige vooroordelen, ik heb teveel opvattingen en gedachten, en de God waarin ik geloof is nog steeds een vage God, het beeld van een machtige en eloquente figuur. En wanneer ik Christus echt zie, dan kunnen mijn opvattingen op eender welk moment wortel schieten en kan mijn arrogantie de kop opsteken en zal mijn eigen rebelse natuur me daarbij te gronde richten. Nu moet ik mezelf uitrusten met de waarheid, mijn verdorven natuur en de essentie van Christus in de woorden van God proberen te begrijpen, en iemand worden die Christus begrijpt en vereert.