Hoe ik terugkeerde van de rand van de dood en Gods macht prees

Toen mijn familieleden hoorden dat ik darmkanker in een vergevorderd stadium had, dachten ze allemaal dat ik zeker zou gaan sterven. De een na de ander kwam naar het ziekenhuis om mij te bezoeken en ze bespraken zelfs de organisatie van de begrafenisplechtigheid met mijn kinderen. Toch was ik niet zenuwachtig en leed ik niet; ik voelde me heel vredig. Toen ik op het punt stond om geopereerd te worden, zag ik hoe bezorgd en bang mijn kinderen om mij waren. Daarom probeerde ik hun raad te geven en hen gerust te stellen. “Wees niet bezorgd om mij. Ik ben al zo oud; mocht het misgaan, wees dan niet van streek om mij. Aanvaard gewoon dat het mijn lotsbestemming is.”

Toen de arts mij de operatiezaal binnenbracht, bad ik in mijn hart tot God: “O God, ik geloof dat u de Bestuurder van alle dingen bent en dat mijn lot in uw handen ligt. Zelfs als ik vandaag sterf, zal ik me onderwerpen aan uw bestuur en beschikkingen.”

Na viereneenhalf uur was mijn operatie, die zonder complicaties verliep, voorbij en anderhalf uur later kwam ik bij bewustzijn. Ik voelde me alsof ik alleen maar had geslapen. Mijn familieleden verkeerden in een staat van grote opwinding toen ze zagen dat ik wakker was; mijn kinderen waren buiten zichzelf van vreugde om mij te zien en zeiden: “Mam, je bent wakker, dat is geweldig!” Mijn broer zei blij: “Toen je uit de operatiezaal tevoorschijn kwam, zag je er zo eng uit: we dachten dat je niet zou herstellen. Als je niet meer wakker zou worden, zei de arts, kon de operatie niet als geslaagd worden beschouwd. Ik kon me niet voorstellen dat je echt weer zou bijkomen. Die God in Wie jij gelooft is echt geweldig: het moet je geloof zijn geweest dat je leven heeft gered!” Ik knikte en wijdde in mijn hart mijn dank en lofprijzing aan God.

Alle andere patiënten in de zaal die herstelden van hun operatie, steunden en schreeuwden van pijn; onder Gods bescherming echter voelde ik me uitstekend. De arts zei tegen mij: “In dit ziekenhuis is uw geval echt een wonder. U bent al op gevorderde leeftijd en lichamelijk zwak, maar zelfs na zo’n zware operatie bent u toch bij bewustzijn gekomen en hebt u zoveel kracht! Zelfs na de operatie hebt u niet het minst gesteund of gekreund.” Toen de arts dit zei, moest ik God wel danken en prijzen: “Het is helemaal aan Gods liefde te danken dat ik dit heb doorstaan, en alleen aan Zijn bescherming dat ik niet veel pijn heb geleden. Dit zou ik zeker niet zelf kunnen doen. Wat ben ik God dankbaar dat Hij mij heeft gered!”

Gods woorden zeggen: “God is nooit afwezig in het hart van de mens en leeft te allen tijde onder de mensen. Hij was de drijvende kracht van het leven van de mens, het fundament van het bestaan van de mens en een rijke waarborg voor het bestaan van de mens vanaf zijn geboorte. Hij zorgt ervoor dat de mens herboren wordt en stelt hem in staat om volhardend in zijn rol te leven, welke dat ook zij. Dankzij Zijn macht en Zijn onblusbare levenskracht heeft de mens van generatie op generatie geleefd, waarbij de kracht van Gods leven de steunpilaar van het bestaan van de mens is geweest en waarvoor God een prijs heeft betaald die geen gewoon mens ooit heeft betaald” (‘Alleen Christus van de laatste dagen kan de weg van het eeuwige leven aan de mens geven’). God is de Schepper en de bron van ons leven; ook is Hij het fundament van ons bestaan. Zijn levenskracht is het die het voortdurende overleven van eenieder van ons ondersteunt. Ik dacht terug aan het moment dat ik de operatie onderging en dat mijn hele familie dacht dat ik zou sterven en zelfs de organisatie van mijn begrafenis al besprak. Ook de arts zei dat het slagingspercentage heel gering was, maar als door een wonder bleef ik in leven. Ik besefte werkelijk dat het lot van mensen, hun leven en dood, niet in de handen van de artsen ligt en niet wordt bepaald door voortgeschreden techniek. Ons leven en onze dood liggen helemaal in Gods handen en onder Zijn bestuur. Gods gezag overtreft al het andere; het is met niets anders te vergelijken en kan niet in twijfel worden getrokken!

Ik verkrijg waar geloof en vertrouwen en God verricht opnieuw een wonder

Ik herstelde heel snel na mijn operatie en werd twaalf dagen later al ontslagen. De arts zei tegen mijn familie dat als mijn wonden eenmaal volledig waren geheeld, ik zo snel mogelijk moest terugkeren naar het ziekenhuis voor chemotherapie. Als de kankercellen zich zouden gaan verspreiden, dan zou dat heel problematisch zijn en zou ik het waarschijnlijk niet lang meer maken. In mijn hart wist ik heel duidelijk dat het Gods beslissing was of ik leefde of stierf; als God wilde dat mijn dag zou komen, dan zou ik, zelfs met chemotherapie, toch sterven. Ik dacht: waarom zou ik de moeite nemen en lijden onder chemotherapie? Ik wilde mijn ziekte volledig in Gods handen laten en op Hem steunen om hierdoorheen te komen.

Na mijn thuiskomst zeiden de andere dorpsgenoten opgewekt toen ze me zagen: “Die God in Wie jij gelooft, moet jou wel hebben gered, gezien het feit dat je zo’n ernstige ziekte te boven bent gekomen!” Opgewonden antwoordde ik: “Dat is waar! Ik dank God dat Hij mijn leven heeft gered.” Toen ik net twee dagen thuis op krachten was gekomen, was ik in staat om weer aan het werk te gaan in de groentetuin. Mijn buren waren allen verbijsterd toen ze me zagen en zeiden: “Hoe kun je in de tuin aan het spitten zijn na zo’n ernstige ziekte? Dat is ongelooflijk!” Toen ik hen dit hoorde zeggen, voelde ik me vol dankbaarheid jegens God; ik kon niet anders dan in stilte nadenken over Gods liefde en Hem mijn lof doen toekomen.

Toen mijn broeders en zusters hoorden dat ik uit het ziekenhuis was ontslagen, kwamen ze me allemaal opzoeken; ik begon opnieuw mijn kerkelijke leven op te pakken en mijn plicht te vervullen. Ongeveer zes maanden later keerde ik terug naar het ziekenhuis voor controle. Een arts zag me en zei geschokt: “Wow, ik had me nooit kunnen voorstellen dat iemand in de zeventig met darmkanker in een vergevorderd stadium zou herstellen zonder enige chemotherapie of medicatie. U bent zelfs nog energieker dan voorheen – het is gewoon ongelooflijk!” Een andere arts stak zijn duim omhoog en zei: “Wat bent u een geluksvogel! Niet lang geleden waren er een vrouw van 38 en een man van 42 die dezelfde vorm van kanker hadden; beiden stierven uiteindelijk. Het is echt bewonderenswaardig dat u dit op uw leeftijd heeft overleefd!” Toen ik hun verbazing zag, wist ik heel duidelijk in mijn hart dat dit Gods werk was en dat Hij alleen zo’n levenswonder kan verrichten; dit was een manifestatie van Gods gezag. Net zoals Gods woorden zeggen: “Het leven van de mens is afkomstig van God, het bestaan van de hemel is vanwege God en het bestaan van de aarde komt voort uit de kracht van Gods leven. Geen enkel object dat vitaliteit bezit, kan de soevereiniteit van God overstijgen en niets wat kracht heeft kan zich losmaken van de omgeving van Gods gezag” (‘Alleen Christus van de laatste dagen kan de weg van het eeuwige leven aan de mens geven’).

Terugkijken en Gods liefde zien

Deze zeer bijzondere ervaring is onuitwisbaar in mijn geheugen gegrift. Wanneer ik denk aan Gods liefde, dan voel ik ten diepste dat ik bij Hem in de schuld sta. Hoewel ik altijd mijn plicht vervulde en Gods woorden las gedurende vele jaren van geloof, wist ik nog steeds niet hoe ik moest zoeken op een manier die in overeenstemming zou zijn met Gods wil. In plaats daarvan spande ik me alleen maar oppervlakkig in om met God te onderhandelen, om Gods genade en zegeningen in ruil te ontvangen. Toch beschouwde ik mezelf als toegewijd aan God en ik meende dat God dat zeker zou goedkeuren. Als die ziekte er niet was geweest, dan zouden mijn problematische standpunten ten aanzien van het geloof nooit onthuld zijn en zou ik mijn eigen zelfzuchtige, verachtelijke satanische gezindheid niet hebben gezien. Ik zou ermee door zijn gegaan mijn geloof op mijn onjuiste standpunten te baseren; als ik op die manier had geloofd tot aan het bittere einde, dan had ik Gods goedkeuring zeker niet verkregen kunnen hebben. Ik zou verworpen, geëlimineerd zijn door God. Ik dacht eraan hoe ik tijdens mijn ziekte God verkeerd begreep en Hem verwijten maakte; Hij echter was me genadig, Hij oordeelde en ontmaskerde mij door Zijn woorden, zodat ik inzicht kon verkrijgen in mijn eigen verdorven gezindheid. De bedoeling was dat ik kon weten dat ik me als een geschapen wezen moest onderwerpen aan Gods orkestraties en beschikkingen en mijn plicht moest vervullen – dat type verstand zou ik moeten bezitten. Toen ik me zwak en lijdzaam voelde voor het aangezicht van de dood, drenkten en voedden Gods woorden mij. Ze gaven me geloof en kracht en schonken me het vertrouwen om me te onderwerpen aan Gods bestuur en beschikkingen. Niet langer werd ik beheerst door de gedachte aan de dood en ik was bij machte om getuigenis af te leggen. Gods liefde voor mij is heel groot – niet alleen genas Hij mij van mijn ziekte, maar ook transformeerde Hij mijn onjuiste kijk op nastreven. Dat was waarlijk Gods bijzondere genade en redding voor mij!

Het is nu vijf jaar geleden. Ik heb geen enkele medicatie genomen en geen chemotherapie ondergaan, en mijn gezondheid blijft zich verbeteren. Als ik eraan denk hoe ik Gods bescherming ontving en, hoewel ik recht op de dood afstevende, overleefde, dan kan ik niet anders dan Gods lofprijzingen uitjubelen. De genade van Gods redding overwegend, neem ik me voor om de rest van mijn leven aan God over te geven, iedere dag die mij ter beschikking staat te gebruiken om Gods liefde terug te betalen en nooit weer iets van God te verlangen of onderhandelingen met Hem te voeren. Mijn enige wens is om al mijn kracht aan te wenden om de plicht van een geschapen wezen te vervullen. God zij dank!