Het is voor de mens niet mogelijk dat de nakomelingen van Moab vervolmaakt worden en ze komen daarvoor ook niet in aanmerking. De zonen van David, daarentegen, hebben zeker hoop en zijn zeker in staat om vervolmaakt te worden. Maar als iemand een nakomeling van Moab is, dan kan hij niet vervolmaakt worden. Zelfs vandaag kennen jullie nog steeds niet het belang van het werk dat onder jullie wordt gedaan. Tot aan deze huidige fase toe houden jullie in jullie hart nog steeds vast aan jullie toekomstverwachtingen en willen jullie er eigenlijk geen afstand van doen. Het kan niemand iets schelen waarom God jullie − de meest onwaardige groep − vandaag juist gekozen heeft om onder te werken, dus wordt dit werk verkeerd gedaan? Wordt dit werk even over het hoofd gezien? Waarom is God precies neergedaald om in jullie midden te werken, terwijl Hij al heel lang weet dat jullie de zonen van Moab zijn? Staan jullie hier nooit bij stil? Staat God hier nooit bij stil wanneer Hij Zijn werk doet? Gedraagt Hij Zich onbezonnen? Wist Hij niet meteen vanaf het begin dat jullie de nakomelingen van Moab zijn? Weten jullie niet bij deze dingen stil te staan? Waar zijn jullie opvattingen gebleven? Is dat gezonde denken van jullie verstoord geraakt? Waar zijn jullie slimheid en wijsheid gebleven? Is het dat jullie zo’n grootmoedige houding hebben dat jullie geen acht slaan op zoiets kleins? Jullie geesten zijn heel gevoelig voor zaken zoals jullie toekomstverwachtingen en jullie eigen lot, maar voor de rest zijn ze gevoelloos, afgestompt en uitermate onwetend. Waar geloven jullie in vredesnaam in? Jullie toekomstverwachtingen? Of God? Geloof je niet alleen in je goede bestemming? Alleen in je toekomstverwachtingen? Hoeveel van de weg van het leven begrijp je nu? Hoeveel heb je bereikt? Denk je dat het werk dat nu wordt gedaan onder de nakomelingen van Moab wordt gedaan om jullie te vernederen? Wordt het met opzet gedaan om jullie nare kant bloot te leggen? Wordt het met opzet gedaan om jullie tuchtiging te laten aanvaarden en jullie vervolgens in de poel van vuur te werpen? Ik heb nooit gezegd dat jullie geen toekomst hadden en helemaal niet dat jullie vernietigd moesten worden of verderf moesten ondergaan. Heb ik zoiets openlijk verkondigd? Je zegt dat je zonder hoop bent, maar is dit niet je eigen conclusie? Is dit niet het effect van je eigen mentaliteit? Telt je eigen conclusie wel? Als ik zeg dat je niet gezegend bent, zul je zeker geruïneerd worden, en als ik zeg dat je wel gezegend bent, zul je zeker niet vernietigd worden. Ik zeg nu alleen dat je de nakomeling van Moab bent. Ik heb niet gezegd dat je vernietigd zou worden. Het is alleen zo dat de nakomelingen van Moab vervloekt zijn en één soort verdorven mensheid zijn. Er is eerder over zonde gesproken; zijn jullie niet allemaal zondig? Zijn zondaars niet allemaal verdorven door Satan? Is het niet zo dat alle zondaars God tarten en tegen Hem in opstand komen? Worden zij die God tarten niet vervloekt? Moeten zondaars niet allemaal worden vernietigd? Wie onder degenen van vlees en bloed kunnen er in dat geval worden gered? Hoe hebben jullie tot op heden kunnen overleven? Jullie zijn negatief omdat jullie de nakomelingen van Moab zijn; worden jullie ook niet gerekend tot mensen die zondigen? Hoe hebben jullie tot op heden kunnen voortbestaan? Wanneer vervolmaking wordt genoemd, worden jullie blij. Jullie hebben gehoord dat jullie de grote verdrukking moeten ervaren en jullie denken dat dit nog gezegender is. Jullie denken dat jullie door de verdrukking een overwinnaar kunnen worden, en dat dit zelfs nog meer Gods grote zegening en Zijn grote verhoging van jullie is. Bij het noemen van Moab breekt er tumult onder jullie uit. Zowel volwassenen als kinderen voelen zich dan onnoemelijk verdrietig en jullie hart wordt gevuld met benauwdheid. Allemaal waren jullie liever niet geboren. Jullie begrijpen de betekenis niet van de reden waarom deze fase van het werk wordt gedaan onder de nakomelingen van Moab. Jullie kunnen alleen streven naar een hoge status en jullie vallen terug wanneer jullie denken dat jullie geen hoop hebben. Wanneer vervolmaking en de toekomstige bestemming worden genoemd, zijn jullie blij. Jullie geloven in God met het oog op het verkrijgen van zegeningen en de goede bestemming. Sommige mensen zijn angstig vanwege hun status. Omdat ze weinig eigenwaarde hebben, en een lage status, willen ze er niet naar streven om vervolmaakt te worden. God sprak eerst over vervolmaking, daarna noemde Hij Moabs nakomelingen, zodat mensen het pad van vervolmaking tenietdeden dat eerder was vermeld. Dit komt omdat jullie de betekenis van dit werk nooit hebben gekend en de betekenis ervan jullie ook niet interesseert. Jullie zijn te klein van gestalte en jullie kunnen zelfs niet de geringste verstoring verdragen. Wanneer jullie zien dat jullie eigen status te laag is, krijgen jullie een negatief gevoel en hebben jullie geen geloof om te blijven zoeken. Mensen beschouwen het bereiken van genade en het genieten van vrede gewoon als symbolen van geloof in God, en het streven naar zegeningen als de basis voor geloof in God. Maar heel weinig mensen streven ernaar om God te kennen of streven naar een verandering in hun gezindheid. Het geloof in God van mensen is erop gericht om een geschikte bestemming en alle genade onder de zon van God te ontvangen, om God hun dienaar te maken, om God een vredige, vriendschappelijke relatie met hen te laten onderhouden en om nooit een conflict tussen hen te laten ontstaan. Dat wil zeggen: hun geloof in God verwacht van God de belofte om aan al hun eisen te voldoen, om alles aan ze te geven waar ze om bidden, zoals dat in de Bijbel staat: “Ik zal naar al jullie gebeden luisteren.” Zij verwachten dat God over niemand oordeelt of niemand aanpakt, aangezien God altijd de vriendelijke Heiland Jezus is, die altijd en overal een goede relatie met mensen onderhoudt. Hun manier van geloven is als volgt: ze stellen gewoon schaamteloze eisen aan God en hebben daarbij het idee dat Hij die gewoon blindelings voor ze zal inwilligen, of ze nu opstandig of gehoorzaam zijn. Ze blijven gewoon voortdurend ‘schulden van God innen’, in de overtuiging dat Hij die, zonder Zich te verzetten, moet ‘terugbetalen’ en bovendien tweemaal zoveel moet betalen; ze hebben het idee dat God, of Hij nu iets van ze gekregen heeft of niet, alleen door hen gemanipuleerd kan worden en dat Hij niet eigenmachtig mensen kan orkestreren en dat Hij al helemaal niet, wanneer Hij wil en zonder hun toestemming, eigenmachtig aan mensen Zijn wijsheid en rechtvaardige gezindheid mag openbaren die vele jaren verborgen zijn gebleven. Zij belijden simpelweg hun zonden aan God in de overtuiging dat God die gewoon zal vergeven, dat het Hem niet de keel uit gaat hangen en dat dit zo altijd maar door zal gaan. Zij vertellen God simpelweg wat Hij moet doen en Hij gehoorzaamt gewoon, want in de Bijbel staat dat God niet is gekomen om door de mens gediend te worden, maar om te dienen, en dat Hij is gekomen om dienaar van de mens te zijn. Hebben jullie niet altijd op deze manier geloofd? Wanneer jullie niets van God kunnen krijgen, willen jullie graag wegrennen. En wanneer jullie iets niet begrijpen, raken jullie erg verbitterd en gaan jullie zelfs zo ver dat jullie met allerlei krachttermen smijten. Jullie staan God simpelweg niet toe om Zijn wijsheid en wonder volledig te uiten, maar jullie willen alleen maar genieten van tijdelijk gemak en comfort. Tot nu toe spreken uit jullie houding in jullie geloof in God dezelfde oude opvattingen. Als God jullie maar een greintje grootsheid toont, worden jullie al ongelukkig; zien jullie nu precies hoe jullie gestalte is? Denk niet dat jullie allemaal trouw zijn aan God terwijl jullie oude opvattingen in feite niet zijn veranderd. Wanneer je niets overkomt, denk je dat alles voor de wind gaat en heb je God tot het uiterste lief. Maar overkomt je iets kleins, dan kom je in het dodenrijk terecht. Is dit je trouw aan God?

Als de laatste fase van het overwinningswerk in Israël zou beginnen, zou het overwinningswerk geen betekenis hebben. Het werk is van de grootste betekenis wanneer het wordt gedaan in China, wanneer het wordt gedaan onder jullie volk. Jullie zijn het minderwaardigste volk, het volk met de laagste status. Jullie zijn het volk op de laagste trede van deze maatschappij en jullie zijn degenen die God in het begin het minst erkend hebben. Jullie zijn het volk dat zich het verst van God heeft verwijderd en zijn degenen die het hardst getroffen zijn. Omdat deze fase van het werk alleen ten behoeve van overwinning is, is het dan niet uiterst geschikt jullie te kiezen om te getuigen van wat er komen gaat? Als de eerste stap van het overwinningswerk niet onder jullie volk werd gedaan, zou het moeilijk zijn om het overwinningswerk voort te zetten dat komen gaat, want het overwinningswerk dat volgt, zal resultaten behalen op basis van het feit dat dit werk vandaag wordt gedaan. Het overwinningswerk vandaag is slechts het begin van het complete overwinningswerk. Jullie zijn de eerste lichting om te worden overwonnen, jullie vertegenwoordigen de hele mensheid die wordt overwonnen. Als er iemand is die werkelijk begrip heeft, zal hij zien dat al het werk dat God vandaag doet groots is, dat God mensen niet alleen hun eigen opstandigheid laat inzien, maar Hij ook hun status openbaart. Het doel en de betekenis van Zijn woorden zijn niet om mensen negatief te maken en evenmin om mensen te laten neervallen. Het doel is dat ze openbaring kunnen ontvangen en gered worden door Zijn woorden, het is dat de geest van de mens wordt wakker geschud door Zijn woorden. Vanaf de schepping van de wereld tot nu toe heeft de mens altijd onder Satans domein geleefd, niet wetende dat er een God is en niet gelovende dat er een God is. Dat deze mensen deel uit kunnen maken van Gods grootse heil en enorm door God kunnen worden verheven, wijst inderdaad op Gods liefde. Zij die werkelijk begrijpen, zullen allemaal zo denken. Hoe zullen de mensen zonder begrip denken? “Ach, God zegt dat we de nakomelingen van Moab zijn. Hij heeft Zelf gezegd dat we de nakomelingen van Moab zijn. Kunnen we nog steeds een goede uitkomst krijgen? Wij zijn de nakomelingen van Moab en we hebben ons in het verleden tegen Hem verzet. God is gekomen om ons te veroordelen; zie je niet hoe God vanaf het begin altijd over ons heeft geoordeeld? Omdat we God hebben getart, moeten we wel op deze manier worden getuchtigd.” Zijn deze woorden correct? Vandaag oordeelt God over, tuchtigt en veroordeelt Hij jullie, maar je moet weten dat het doel van jouw veroordeling is dat je jezelf kent. Hij veroordeelt, vervloekt, oordeelt en tuchtigt zodat jij jezelf kunt kennen, zodat je gezindheid kan veranderen en zodat je bovendien je waarde mag kennen, en mag zien dat alle daden van God rechtvaardig zijn en in overeenstemming met Zijn gezindheid en de vereisten van Zijn werk, dat Hij werkt volgens Zijn plan voor het heil van de mens, en dat Hij de rechtvaardige God is die de mens liefheeft, hem redt, over hem oordeelt en hem tuchtigt. Als je alleen weet dat je een lage status hebt, dat je verdorven en ongehoorzaam bent, maar niet weet dat God Zijn heil wil openbaren door het oordeel en de tuchtiging die Hij je vandaag oplegt, dan kun je geen ervaring opdoen en ben je al helemaal niet in staat om voort te blijven gaan. God is niet gekomen om te doden of te vernietigen, maar om te oordelen, te vervloeken, te tuchtigen en te redden. Totdat Zijn managementplan van zesduizend jaar ten einde komt – totdat Hij de uitkomst van elke categorie van de mens openbaart – zal Gods werk op aarde redding ten doel hebben; het doel ervan is louter het grondig compleet maken van wie Hem liefhebben, en hen onderwerpen onder Zijn heerschappij. Hoe God mensen ook redt, alles wordt gedaan door ze te laten breken met hun oude satanische aard. Dat wil zeggen: Hij redt ze door ze naar het leven te laten streven. Als ze dat niet doen, zullen ze geen manier hebben om Gods heil aan te nemen. Redding is het werk van God Zelf, en naar het leven streven is iets wat de mens moet ondernemen om het heil te aanvaarden. In de ogen van de mens is het heil de liefde van God, en kan de liefde van God geen tuchtiging, oordeel en vervloekingen zijn. Het heil moet liefde, mededogen en bovendien woorden van troost omvatten, evenals grenzeloze zegeningen die God uitstort. Mensen geloven dat God mensen redt door hen te roeren met Zijn zegeningen en genade, zodat zij hun hart aan God kunnen geven. Dat wil zeggen: het feit dat Hij de mensen roert, betekent dat Hij ze redt. Dit soort redding vindt plaats door het aangaan van een overeenkomst. Alleen wanneer God hem het honderdvoudig toekent, is de mens bereid zich aan Gods naam te onderwerpen, zijn best voor Hem te doen en Hem eer te bewijzen. Dit is niet Gods bedoeling met de mensheid. God is op aarde komen werken om de verdorven mensheid te redden; daarin schuilt geen onwaarheid. Als dat wel zo was, was Hij Zijn werk beslist niet persoonlijk komen doen. In het verleden bestond Zijn middel om redding te brengen onder meer uit het tonen van de grootste liefde en barmhartigheid, zodanig dat Hij Zich helemaal aan Satan gaf in ruil voor de hele mensheid. Het heden lijkt in niets op het verleden: de redding die jullie tegenwoordig wordt geschonken, gebeurt in de tijd van de laatste dagen, tijdens de classificatie van ieder naar zijn aard. Het middel om jullie heil te bewerkstelligen is niet liefde of barmhartigheid, maar wel tuchtiging en oordeel zodat de mens grondiger kan worden gered. Alles wat jullie krijgen, is dus tuchtiging, oordeel en genadeloze klappen, maar weet dit: in deze harteloze klappen gaat geen greintje straf schuil. Ongeacht hoe hard mijn woorden misschien zijn, wat jullie overkomt zijn maar een paar woorden die misschien als totaal harteloos op jullie overkomen, en hoe kwaad ik misschien ook ben, wat er op jullie regent zijn nog steeds woorden van onderricht, en ik ben er geenszins op uit om jullie iets aan te doen of ter dood te brengen. Is dit niet allemaal een feit? Weet dat alles tegenwoordig, van rechtvaardig oordeel tot harteloze loutering en tuchtiging, ten behoeve van het heil is. Ongeacht of tegenwoordig iedereen naar zijn soort wordt geclassificeerd, en of de categorieën van de mens worden blootgelegd, het doel van al Gods woorden en werk is het redden van degenen die echt van God houden. Rechtvaardig oordeel wordt gebracht om de mens te zuiveren, en harteloze loutering vindt plaats om de mens te reinigen; harde woorden of kastijding vinden beide plaats om te zuiveren en zijn omwille van de redding. De methode van vandaag is dus anders dan in het verleden. Vandaag worden jullie gered door een rechtvaardig oordeel, wat een goed middel is om ieder van jullie te classificeren naar jullie aard, en meedogenloze tuchtiging levert jullie het hoogste heil op − wat hebben jullie dan tegen deze tuchtiging en dit oordeel in te brengen? Hebben jullie niet van begin tot eind het heil genoten? Jullie hebben zowel de vleesgeworden God gezien als Zijn almacht en wijsheid ingezien. Jullie hebben bovendien herhaaldelijk klappen en discipline ervaren. Maar hebben jullie ook niet de hoogste genade ontvangen? Zijn jullie zegeningen niet groter dan die van alle anderen? Jullie genade is overvloediger dan de luister en rijkdommen die Salomo genoot! Denk hierover na: als ik met mijn komst de bedoeling had om jullie te veroordelen en te straffen, en niet om jullie te redden, hadden jullie dagen dan zo lang kunnen duren? Hadden jullie, deze zondige wezens van vlees en bloed, dan tot vandaag toe kunnen overleven? Als ik jullie alleen maar had willen straffen, waarom zou ik dan vlees zijn geworden en aan zo’n grote onderneming zijn begonnen? Zou ik jullie armzalige stervelingen niet kunnen straffen in de tijd die het kost om één enkel woord te uiten? Zou ik jullie nog steeds moeten vernietigen nadat ik jullie opzettelijk heb veroordeeld? Geloven jullie deze woorden van mij nog steeds niet? Zou ik de mens alleen door liefde en barmhartigheid kunnen redden? Of zou ik alleen de kruisiging kunnen gebruiken om de mens te redden? Is mijn rechtvaardige gezindheid niet bevorderlijker om de mens volledig gehoorzaam te maken? Is die niet beter geschikt om de mens grondig te redden?

Mijn woorden zijn misschien wel streng, maar ze zijn allemaal gesproken met het oog op het heil van de mens, want ik spreek alleen woorden en straf het vlees van de mens niet. Deze woorden zorgen ervoor dat de mens in het licht kan leven, kan weten dat het licht bestaat, kan weten dat het licht kostbaar is, bovenal kan weten hoe weldadig deze woorden zijn voor de mens en kan weten dat God heil is. Ik heb weliswaar veel woorden van tuchtiging en oordeel gesproken, toch zijn ze niet daadwerkelijk op jullie toegepast. Ik ben gekomen om mijn werk te doen en om mijn woorden te spreken. Hoewel mijn woorden misschien streng zijn, worden ze gesproken als oordeel over jullie verdorvenheid en jullie opstandigheid. Ik blijf hiermee beogen om de mens uit Satans domein te bevrijden, om met mijn woorden de mens te redden. Mijn doel is niet om de mens iets aan te doen met mijn woorden. Mijn woorden zijn streng zodat mijn werk resultaten kan opleveren. Alleen door deze werkwijze kan de mens zichzelf leren kennen en breken met zijn opstandige gezindheid. De grootste betekenis van het werk van woorden is mensen in de gelegenheid te stellen de waarheid in praktijk te brengen nadat ze de waarheid hebben begrepen, veranderingen in hun gezindheid te bewerkstelligen, en tot de kennis van zichzelf en het werk van God te komen. Alleen de werkwijze via het spreken kan de communicatie tussen God en de mens mogelijk maken, alleen woorden kunnen de waarheid verklaren. Deze werkwijze is de beste manier om de mens te overwinnen. Naast het uiten van woorden kan geen enkele andere methode de mens een duidelijker begrip geven van de waarheid en het werk van God, dus in Zijn laatste fase van het werk spreekt God tot de mens om alle waarheden en mysteries aan de mens bekend te maken die hij niet begrijpt. Zo kan hij de ware weg en het leven van God verkrijgen, en daarmee aan de wil van God voldoen. Het doel van Gods werk onder de mensen is dat zij aan Gods wil kunnen voldoen, en alles wordt gedaan om de mens te redden, daarom doet Hij gedurende de tijd dat Hij de mens redt niet het werk om de mens te straffen. Gedurende de tijd van de redding van de mens straft God het kwade niet of beloont Hij het goede niet, evenmin openbaart Hij de bestemmingen voor alle verschillende soorten mensen. In plaats daarvan zal Hij pas na de voltooiing van de laatste fase van Zijn werk het werk doen om het kwade te straffen en het goede te belonen, en pas dan zal Hij het einde van alle verschillende soorten mensen openbaren. Zij die worden gestraft, zullen degenen zijn die inderdaad niet gered kunnen worden, terwijl zij die gered worden degenen zullen zijn die Gods heil hebben verkregen gedurende de tijd van Zijn redding van de mens. Gedurende de tijd van Gods heilswerk zullen allen die gered kunnen worden, gered worden tot de uiterste limiet, niemand van hen zal buiten de boot vallen, want het doel van Gods werk is de mens te redden. Allen die gedurende de tijd van Gods redding van de mens niet in staat zijn om een verandering in hun gezindheid te bewerkstelligen, allen die niet in staat zijn om God volledig te gehoorzamen, zullen straf ondergaan. Deze fase van het werk − het werk van woorden − maakt de mens alle wegen en mysteries duidelijk die hij niet begrijpt, zodat de mens Gods wil en Gods eisen aan de mens kan begrijpen, zodat hij in de omstandigheden kan verkeren om Gods woorden in praktijk te brengen en veranderingen in zijn gezindheid kan bewerkstelligen. God gebruikt alleen woorden om Zijn werk te doen en straft mensen niet omdat ze enigszins opstandig zijn, want nu is het de tijd van het heilswerk. Als iedereen die opstandig is werd gestraft, zou niemand in de gelegenheid zijn om gered te worden. Iedereen zou dan worden gestraft en in het dodenrijk terechtkomen. Het doel van de woorden die over de mens oordelen, is om ze zichzelf te leren kennen en God te gehoorzamen. Het doel is niet om te worden gestraft door het oordeel van woorden. Gedurende het werk van woorden zullen veel mensen hun opstandigheid en verzet aan de dag leggen, alsmede hun ongehoorzaamheid jegens de vleesgeworden God. Hij zal al deze mensen daarom echter niet straffen, maar Hij zal alleen degenen verwerpen die tot op het bot verdorven zijn en die niet gered kunnen worden. Hij zal hun vlees aan Satan geven en in enkele gevallen hun vlees compleet vernietigen. Degenen die achterblijven, zullen blijven volgen en behandeling en snoeiing ervaren. Als zij bij het volgen nog steeds geen behandeling en snoeiing kunnen aanvaarden en steeds verdorvener worden, zullen deze mensen hun kans op het heil hebben verloren. Iedere persoon die zich eraan heeft onderworpen overwonnen te worden door Gods woorden, zal ruim de gelegenheid hebben om te worden gered. Gods redding van elk van deze mensen zal Zijn enorme clementie aantonen. Met andere woorden, hun zal de grootste tolerantie betoond worden. Zolang mensen van het verkeerde pad terugkeren en zolang ze berouw kunnen tonen, zal God hun kansen geven om Zijn heil te verkrijgen. Wanneer mensen eerst tegen God in opstand komen, heeft Hij geen verlangen om ze ter dood te brengen; integendeel, Hij doet alles wat Hij kan om ze te redden. Als iemand echt geen ruimte voor redding heeft, zal God hem aan de kant zetten. De reden dat God bepaalde mensen niet snel straft is dat Hij iedereen wenst te redden die gered kan worden. Hij oordeelt, verlicht en leidt mensen alleen met woorden, en gebruikt geen roede om ze ter dood te brengen. Het gebruik van woorden om mensen redding te brengen, is het doel en de betekenis van de laatste fase van het werk.