358. Na enkele duizenden jaren van verdorvenheid is de mens gevoelloos en stompzinnig geworden, een demon die zich tegen God keert. De opstandigheid van de mens jegens God is zo erg, dat die in de geschiedenisboeken is opgetekend. Zelfs de mens zelf is niet in staat om zijn opstandige gedrag volledig te beschrijven, want de mens is grondig verdorven door Satan. Hij is door Satan op een dwaalspoor gebracht en weet niet meer waar hij het zoeken moet. Ook nu verraadt de mens God nog steeds: wanneer de mens God ziet, verraadt hij Hem en wanneer hij God niet kan zien, verraadt hij Hem ook. Er zijn zelfs mensen die Gods vervloekingen en Gods toorn hebben gezien en Hem dan alsnog verraden. Ik zeg dus dat het verstand van de mens en ook zijn geweten, hun oorspronkelijke functie zijn kwijtgeraakt. De mens die ik aanschouw, is een beest in menselijke kledij, hij is een giftige slang en hoe meelijwekkend hij zich ook probeert voor te doen voor mijn ogen, ik zal nooit barmhartig zijn jegens hem. Hij vat namelijk niet het verschil tussen zwart en wit, of het verschil tussen waarheid en onwaarheid. Het verstand van de mens is erg gevoelloos geworden, toch wil hij zegeningen verkrijgen. Zijn menselijkheid is erg laaghartig, toch wil hij de soevereiniteit van een koning bezitten. Van wie kan hij de koning zijn, met zo’n verstand? Hoe kan hij met zo’n menselijkheid op een troon zitten? De mens kent werkelijk geen schaamte! Hij is een verwaande ellendeling! Voor degenen die zegeningen wensen, heb ik een suggestie: kijk eerst eens in een spiegel naar je eigen lelijke spiegelbeeld – heb je de kwaliteiten om een koning te zijn? Heb je het gezicht van iemand die zegeningen kan verkrijgen? Er is geen greintje verandering opgetreden in je gezindheid en je hebt niets van de waarheid in praktijk gebracht, en toch verlang je een prachtige toekomst. Je spiegelt jezelf iets voor! De mens, geboren in zo’n smerig land, is ernstig aangetast door de maatschappij. Hij is beïnvloed door een feodale ethiek en is geschoold in ‘instituten voor hoger onderwijs’. Het achterlijke denken, de verdorven moraliteit, de minderwaardige kijk op het leven, de verachtelijke levensfilosofie, het uiterst waardeloze bestaan, en de verdorven levensstijl en gewoonten – al die dingen zijn diep het mensenhart binnengedrongen, en hebben zijn geweten ernstig ondermijnd en aangevallen. De mens raakt daardoor steeds verder van God verwijderd en keert zich steeds meer tegen Hem. De gezindheid van de mens wordt met de dag kwaadaardiger, en niemand zal uit zichzelf iets opgeven voor God, niemand zal uit zichzelf God gehoorzamen en niemand zal bovendien uit zichzelf de verschijning van God zoeken. In plaats daarvan doet de mens onder het domein van Satan juist niets anders dan het najagen van plezier, en geeft hij zich over aan de verdorvenheid van het vlees in het land van drek. Ook al horen ze de waarheid, mensen die in duisternis leven denken er niet aan om die in praktijk te brengen, noch zijn ze geneigd om God te zoeken, ook al hebben ze Zijn verschijning gezien. Hoe kan een mensheid die zo verdorven is enige kans op redding hebben? Hoe kan een mensheid die zo decadent is in het licht leven?

Het veranderen van de gezindheid van de mens begint met de kennis van zijn wezen en door veranderingen in zijn denken, natuur en mentale kijk – door fundamentele veranderingen. Alleen zo komen echte veranderingen tot stand in de gezindheid van de mens. De verdorven gezindheid van de mens is het gevolg van het feit dat Satan hem vergiftigt en vertrapt, en de verschrikkelijke schade die Satan heeft aangebracht in zijn denken, moraliteit, inzicht en verstand. Juist omdat deze fundamentele dingen van de mens door Satan zijn verdorven, en volslagen anders zijn dan hoe God ze oorspronkelijk heeft gemaakt, keert de mens zich tegen God en begrijpt hij de waarheid niet. Veranderingen in de gezindheid van de mens dienen dus te beginnen met veranderingen in zijn denken, inzicht en verstand, waardoor zijn kennis van God en zijn kennis van de waarheid veranderen. Zij die geboren zijn in het meest verdorven van alle landen weten zelfs nog minder over wat God is of wat het betekent om in God te geloven. Hoe verdorvener mensen zijn, hoe minder ze het bestaan van God kennen en hoe ondermaatser hun verstand en inzicht zijn. De mens is door Satan verdorven, dat is de bron van zijn tegenstand en rebellie jegens God. Doordat de mens dus door Satan is verdorven, is zijn geweten gevoelloos geworden, is hij immoreel, zijn zijn gedachten ontaard en heeft hij een achterlijke mentale kijk. Voordat de mens door Satan was verdorven, volgde hij God van nature en gehoorzaamde hij Zijn woorden na ze gehoord te hebben. Hij had van nature een gezond verstand en geweten, en had een normale menselijkheid. Nadat hij door Satan werd verdorven, raakten zijn oorspronkelijke verstand, geweten en menselijkheid afgestompt en door Satan aangetast. Zo is hij zijn gehoorzaamheid en liefde jegens God kwijtgeraakt. Het verstand van de mens is abnormaal geworden en zijn gezindheid gelijk aan dat van een dier, en zijn rebellie jegens God wordt steeds frequenter en intenser. Toch weet of herkent de mens dit nog steeds niet, en blijft hij zich blind verzetten en rebels opstellen. De openbaring van de gezindheid van de mens is de uiting van zijn verstand, inzicht en geweten en aangezien zijn verstand en inzicht ondeugdelijk zijn en zijn geweten uitermate is afgestompt, is zijn gezindheid opstandig jegens God. Als het verstand en inzicht van een mens niet kunnen veranderen, is er geen sprake van verandering in zijn gezindheid en kan hij evenmin naar Gods hart zijn. Als het verstand van een mens ondeugdelijk is, kan hij God niet dienen en is hij ongeschikt om door God te worden gebruikt. ‘Normaal verstand’ verwijst naar gehoorzaamheid en trouw aan God, naar verlangen naar God, naar absoluut zijn jegens God en naar een geweten hebben jegens God. Het verwijst naar één van hart en geest zijn jegens God en niet zich niet opzettelijk tegen God keren. Mensen met een abnormaal verstand zijn niet zo. Sinds de mens door Satan werd verdorven, heeft hij allerlei opvattingen over God bedacht, hij heeft geen trouw of verlangen naar God gekend, om maar niet te spreken over een geweten jegens God. De mens keert zich opzettelijk tegen God en veroordeelt Hem naar believen. Bovendien werpt hij Hem achter zijn rug beschimpingen toe. De mens weet heel goed dat Hij God is, toch veroordeelt hij Hem achter Zijn rug, is hij geenszins van plan om Hem te gehoorzamen en stelt hij alleen lukrake vragen en eisen aan God. Zulke mensen – mensen met een abnormaal verstand – zijn niet in staat om hun eigen verwerpelijke gedrag te kennen of hun opstandigheid te betreuren. Als mensen in staat zijn om zichzelf te kennen, hebben ze iets van hun verstand teruggekregen. Hoe opstandiger mensen zijn jegens God maar zichzelf niet kennen, hoe ondeugdelijker hun verstand is.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Een onveranderde gezindheid betekent vijandschap jegens God

359. Zolang de mensen Gods woorden nog niet hebben ervaren en de waarheid hebben verworven, is het Satans natuur die de leiding neemt en hen van binnenuit domineert. Wat houdt die natuur nou precies in? Bijvoorbeeld, waarom ben je egoïstisch? Waarom bescherm je je eigen positie? Waarom heb je zulke sterke emoties? Waarom geniet je zo van die onrechtvaardige dingen? Waarom ben je zo op die slechte dingen gesteld? Waar is het op gebaseerd dat je zo dol bent op zulke dingen? Waar komen die dingen vandaan? Waarom accepteer je ze zo graag? Inmiddels zijn jullie allemaal tot het begrip gekomen dat de belangrijkste reden achter alle deze dingen is dat het gif van Satan zich binnen jou bevindt. Wat het gif van Satan is kan geheel in woorden worden uitgedrukt. Wanneer je bijvoorbeeld kwaaddoeners vraagt waarom zij zo handelden, antwoorden zij: ‘Ieder voor zich en God voor ons allen.’ Deze ene zin drukt de onderliggende oorzaak van het probleem uit. Satans logica is het leven van de mensen geworden. Wellicht doen ze dingen voor allerlei verschillende doelen, maar ze doen het alleen maar voor zichzelf. Iedereen denkt dat, omdat het gaat om ieder voor zich en God voor ons allen, de mensen voor zichzelf dienen te leven en alles dienen te doen wat in hun vermogen ligt om zich te verzekeren van een goede positie om wille van voedsel en kleding. ‘Ieder voor zich en God voor ons allen’ – dit is het leven en de filosofie van de mens en het representeert ook de menselijke natuur. Deze woorden van Satan houden precies het gif van Satan in. Wanneer mensen zich die eigen maken wordt deze tot hun natuur. Door deze woorden wordt Satans natuur onthuld; die wordt daardoor volledig weergegeven. Dit gif wordt tot het leven van de mensen en de basis van hun bestaan, en de verdorven mensheid is door dit vergif duizenden jaren aaneen gedomineerd. Alles wat Satan doet, is voor zichzelf. Hij wil God voorbijstreven, zich losmaken van God en zelf macht uitoefenen, en alle dingen bezitten die God heeft geschapen. Daarom is de natuur van de mens de natuur van Satan. Eigenlijk kunnen de motto’s van veel mensen hun natuur vertegenwoordigen en weerspiegelen. Hoe mensen het ook proberen te verhullen, ze kunnen in alles wat ze doen en in alles wat ze zeggen hun natuur niet verbergen. Er zijn er die nooit de waarheid spreken en die goed kunnen huichelen, maar zodra anderen een tijdje met hen omgaan, zal hun bedrieglijke natuur en hun volslagen oneerlijkheid aan het licht komen. Uiteindelijk zullen anderen tot een zekere conclusie komen: geen woord van wat deze mensen zeggen is waar en zij zijn leugenachtige mensen. Deze uitspraak spreekt over hun natuur; het is de beste illustratie en het beste bewijs van hun natuur en hun wezen. Hun levensfilosofie is om niemand de waarheid te vertellen en ook niemand te geloven. De satanische natuur van de mens bevat heel wat filosofie. Soms ben je je er zelfs niet van bewust of begrijp je het niet, maar toch is ieder moment van je leven daarop gebaseerd. En je denkt bovendien dat die filosofie heel juist en redelijk is en dat er niets mis mee is. Dit is voldoende om te illustreren dat de filosofie van Satan de natuur van de mensen is geworden, en dat ze geheel overeenkomstig de filosofie van Satan leven en daar niet ook maar even in opstand tegen komen. Daarom laten zij voortdurend hun satanische natuur zien en leven zij in alle opzichten voortdurend volgens hun satanische filosofie. De natuur van Satan is het leven van de mens.

Het Woord, Deel III, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, Hoe het pad van Petrus te bewandelen

360. Wanneer het erom gaat de natuur van de mens te kennen, is het allerbelangrijkste dat men die ziet vanuit het perspectief van het wereldbeeld, het levensbeeld en de waarden van de mens. Degenen die van de duivel zijn, leven allemaal voor zichzelf. Hun levensbeeld en hun maximes zijn hoofdzakelijk afkomstig van de gezegden van Satan, zoals: ‘Ieder voor zich en God voor ons allen’. De woorden die zijn gesproken door deze duivelskoningen, grote mannen en filosofen van deze wereld, zijn het leven van de mens geworden. In het bijzonder zijn veel van de woorden van Confucius, die door de Chinezen als een ‘wijze’ wordt vereerd, het leven van de mens geworden. Daarnaast zijn er ook de beroemde spreekwoorden van het boeddhisme en het taoïsme, en de veelgeciteerde klassieke uitspraken van beroemde figuren. Deze vormen allemaal de contouren van Satans filosofieën en Satans natuur. Ze vormen ook de beste illustraties en verklaringen van Satans natuur. Deze giffen die in het hart van de mens zijn toegediend zijn allemaal afkomstig van Satan. Zelfs niet het kleinste beetje van dit gif is afkomstig van God. Zulke leugens en nonsens druisen ook regelrecht in tegen Gods woord. Het is absoluut duidelijk dat de werkelijkheid van alle positieve dingen van God komt, en dat al deze negatieve dingen die de mens vergiftigen van Satan afkomstig zijn. Je kunt dus de natuur van een persoon en aan wie hij toebehoort onderscheiden aan de hand van zijn levensbeeld en waarden. Satan verderft mensen door het onderwijs en de invloed van nationale overheden en beroemdheden en van mensen die het ver geschopt hebben. Hun leugens en onzin zijn het leven en de aard van de mens geworden. ‘Ieder voor zich en God voor ons allen’ is een bekende satanische uitspraak die iedereen is bijgebracht en die het leven van de mens is geworden. Er zijn andere woorden over levensfilosofieën van gelijke strekking. Satan maakt gebruik van de verfijnde traditionele cultuur van elke natie om mensen te onderwijzen en zorgt ervoor dat de mensheid in een onmetelijke afgrond van vernietiging valt en erdoor wordt opgeslokt. Uiteindelijk worden mensen door God vernietigd omdat ze Satan dienen en God weerstaan. Stel je voor dat je iemand die tientallen jaren actief is geweest in de maatschappij de volgende vraag stelt: “Gegeven het feit dat jij zo lang in de wereld hebt geleefd en zoveel hebt bereikt, ben ik benieuwd wat de belangrijkste beroemde gezegdes zijn waar je naar leeft.” Hij zou kunnen zeggen: “Het belangrijkste is: ‘Ambtenaren slaan degenen die geschenken geven niet, en wie niet vleit, bereikt niets’.” Staan die woorden niet voor de natuur van zo iemand? Het is zijn natuur geworden om op een gewetenloze manier van elk middel gebruik te maken om een positie te verwerven, en ambtenaar zijn schenkt hem leven. Er zijn nog altijd vele satanische vergiften in het leven van de mensen, in hun handelswijze en gedrag; ze bevatten bijna totaal geen waarheid. Zo zijn bijvoorbeeld hun levensfilosofieën, de manier waarop ze dingen doen en hun stelregels vervuld van de vergiften van de grote rode draak, en ze zijn allemaal afkomstig van Satan. Wat dus bij de mensen door hun botten en bloed vloeit, zijn allemaal dingen van Satan. Al die ambtenaren, al diegenen die de macht in handen hebben, en diegenen die het ver hebben geschopt hebben hun eigen paden en geheimen die naar succes leiden. Zijn zulke geheimen dan geen prima weergave van hun natuur? Ze hebben zoveel bereikt in de wereld, en niemand kan de listen en intriges doorzien die zij verborgen houden. Dit toont aan hoe verraderlijk en giftig hun natuur is. De mens is diep verdorven door Satan. Satans vergif vloeit door de aderen van ieder mens, en het is goed zichtbaar dat de natuur van de mens is verdorven, slecht en reactionair, vervuld en doordrenkt van Satans filosofieën – in zijn geheel gaat het om een natuur die verraad pleegt aan God. Dit is de reden dat mensen zich tegen God verzetten en zich tegen God opstellen. De natuur van de mens kan voor iedereen bekend worden, wanneer zij op deze manier wordt ontleed.

Het Woord, Deel III, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, Hoe de aard van de mens te leren kennen

361. Hoe begrijp je de menselijke natuur? Je natuur begrijpen betekent in feite de diepten van je ziel ontleden; het heeft betrekking op wat er in je leven is. Het is de logica van Satan en de gezichtspunten van Satan waarnaar je hebt geleefd; dat wil zeggen dat het het leven van Satan is waarnaar jij hebt geleefd. Alleen door de diepere delen van je ziel bloot te leggen, kun je je natuur begrijpen. Hoe kunnen deze dingen worden blootgelegd? Aan de hand van enkel maar één of twee gebeurtenissen kunnen die dingen niet worden blootgelegd of geanalyseerd; in veel gevallen zou je, nadat je ergens mee klaar bent, nog niet tot begrip zijn gekomen. Er zouden drie tot vijf jaar voor nodig kunnen zijn voordat je daar een beetje besef en begrip over kunt verwerven. In veel situaties moet je aan zelfreflectie doen en je zelf leren kennen en je zult alleen resultaten krijgen wanneer je praktiseert om diep te graven. Naarmate je begrip van de waarheid sterker groeit en dieper wordt, kun je geleidelijk aan je eigen natuur en essentie leren kennen als gevolg van zelfreflectie en zelfkennis. Om je natuur te kennen, moet je enkele dingen volbrengen. Ten eerste moet je goed weten waar je van houdt. Dit verwijst niet naar wat je graag eet of draagt; hiermee wordt eerder verwezen naar de dingen waar je van geniet, de dingen die je benijdt, de dingen die je vereert, de dingen die je zoekt, en de dingen waar je op let in je hart, het soort mensen waarmee je graag in contact komt, het soort dingen dat je graag doet en het soort mensen dat je in je hart aanbidt. De meeste mensen houden bijvoorbeeld van mensen van groot aanzien, mensen die elegant spreken en zich elegant gedragen, of mensen die met welbespraakte vleierij spreken of diegenen die net doen alsof. Het bovengenoemde gaat erom met welke mensen ze graag contact hebben. Mensen houden er onder andere van om bepaalde dingen te kunnen doen die eenvoudig te doen zijn. Ook doen ze graag dingen die door anderen als goed gezien worden en die mensen ertoe zouden brengen hun lof en complimenten te uiten. De dingen waar mensen van houden als gevolg van hun natuur hebben een algemene eigenschap. Ze houden van dingen en mensen waarop anderen jaloers zijn vanwege uiterlijkheden, ze houden van dingen en mensen die er mooi en weelderig uitzien, en ze houden van dingen en mensen die door anderen worden vereerd om hun uiterlijk. De dingen waar mensen erg op zijn gesteld, zijn groots, schitterend, prachtig en indrukwekkend. Alle mensen vereren deze dingen. Het is te zien dat mensen niets van de waarheid bezitten en dat ze niet op echte mensen lijken. Deze dingen aanbidden heeft geen enkele betekenis, maar toch houden mensen ervan. […] Waar je van houdt, waar je je op concentreert, wat je vereert, wat je benijdt en waar je elke dag aan denkt in je hart zijn allemaal representatief voor je natuur. Het is genoeg om te bewijzen dat je natuur erg is gesteld op onrechtvaardigheid en dat je natuur in ernstige situaties slecht en ongeneeslijk is. Je moet je natuur zo analyseren dat je onderzoekt waar je erg op gesteld bent en wat je verzaakt in je leven. Misschien ben je voor een tijdje goed voor iemand, maar dit bewijst niet dat je erg op hem of haar gesteld bent. Waar je echt op gesteld bent, is precies dat wat in je natuur zit; zelfs als je botten waren gebroken, zou je er nog steeds van genieten en zou je het nooit kunnen verzaken. Dit is niet makkelijk om te veranderen.

Het Woord, Deel III, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, Wat er bekend zou moeten zijn over het transformeren van iemands gezindheid

362. De sleutel tot het bereiken van een verandering in gezindheid, is het kennen van je eigen natuur, en dit moet gebeuren overeenkomstig de openbaringen van God. Alleen in Gods woord kun je je eigen afschuwelijke natuur kennen, Satans diverse vergiften in je eigen natuur herkennen, beseffen dat je dwaas en onwetend bent, en de zwakke en negatieve elementen in je natuur herkennen. Als deze volledig bekend zijn en je waarlijk in staat bent jezelf te haten en het vlees te verzaken, Gods woord consequent uit te voeren en de wil te hebben om je volkomen te onderwerpen aan de Heilige Geest en het woord van God, dan zul je je hebben begeven op het pad van Petrus. Zonder de genade van God, en zonder de verlichting en leiding van de Heilige Geest, zou het moeilijk zijn dit pad te volgen, omdat mensen de waarheid niet bezitten en zichzelf niet kunnen verraden. Het pad van volmaaktheid van Petrus bewandelen, berust in de eerste plaats op een vast voornemen, geloof en vertrouwen op God. Bovendien moet je je onderwerpen aan het werk van de Heilige Geest; in alle dingen kun je niet zonder Gods woorden. Dit zijn de belangrijkste aspecten, die je geen van alle kunt overtreden. Jezelf leren kennen door ervaring is heel moeilijk; zonder het werk van de Heilige Geest is het heel moeilijk om daar binnen te gaan. Om het pad van Petrus te bewandelen, moet je je concentreren op zelfkennis en op het transformeren van je gezindheid.

Het Woord, Deel III, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, deel drie

363. Aan de ene kant leert de mens tijdens zijn beproevingen zijn tekortkomingen kennen en ziet hij dat hij onbetekenend, verachtelijk en nederig is, dat hij niets heeft en niets is; aan de andere kant creëert God tijdens Zijn beproevingen verschillende omgevingen voor de mens die de mens beter in staat stellen om de liefelijkheid van God te ervaren. Hoewel de pijn groot en soms onoverkomelijk is en het zelfs het niveau bereikt van verpletterend verdriet, ziet de mens, na dit ervaren te hebben, hoe liefdevol Gods werk in hem is en alleen op deze basis is de ware liefde voor God in de mens geboren. Vandaag de dag ziet de mens dat hij slechts met de genade, liefde en barmhartigheid van God, niet in staat is om zichzelf echt te kennen en nog minder in staat is om het wezen van de mens te kennen. Alleen door zowel de loutering als het oordeel van God, kan de mens tijdens zo’n loutering zijn tekortkomingen kennen en weten dat hij niets heeft.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Alleen door pijnlijke beproevingen te ervaren, kun je de liefelijkheid van God kennen

364. De sleutel bij het nadenken over en kennen van jezelf is deze: hoe meer je het gevoel hebt dat je het goed hebt gedaan op bepaalde gebieden of juist hebt gehandeld, en hoe meer je denkt dat je Gods wil kunt bevredigen of op bepaalde gebieden kunt opscheppen, hoe waardevoller het voor je is jezelf op deze gebieden te kennen en hoe waardevoller het voor je is er diep in te graven om te zien welke onzuiverheden in je bestaan, evenals welke dingen in jou Gods wil niet kunnen bevredigen. Laten we Paulus als voorbeeld nemen. Paulus bezat bijzonder veel kennis en hij leed veel in zijn werk van prediking. Hij werd in het bijzonder door vele mensen aanbeden. Als gevolg daarvan, na veel werk te hebben verzet, ging hij ervan uit dat er een kroon voor hem klaarlag. Dit leidde ertoe dat hij steeds verder het verkeerde pad opging, totdat hij uiteindelijk door God werd gestraft. Als hij in die tijd over zichzelf had nagedacht en zichzelf had ontleed, dan zou hij nooit zo hebben gedacht. Met andere woorden, Paulus had zich niet gericht op het zoeken van de waarheid in de woorden van de Heer Jezus. Hij had uitsluitend geloofd in zijn eigen opvattingen en voorstellingen. Hij had geloofd dat, zolang hij maar een paar goede dingen deed en goed gedrag vertoonde, hij door God zou worden geprezen en beloond. Uiteindelijk verblindden zijn eigen opvattingen en voorstellingen zijn geest en verborgen zijn ware gezicht. De mensen wisten dit echter niet en omdat God dit niet aan het licht bracht, bleven ze Paulus als een standaard beschouwen die ze moesten bereiken, een voorbeeld om naar te leven, en beschouwden ze hem als degene waarop ze wilden lijken en het doel van hun streven en als iemand die ze moesten evenaren. Dit verhaal over Paulus dient als een waarschuwing aan eenieder die in God gelooft, dat wanneer we het gevoel hebben dat we het bijzonder goed hebben gedaan, of geloven dat we in een bepaald opzicht bijzonder begaafd zijn of denken dat we niet hoeven te veranderen of in een bepaald opzicht geen behandeling nodig hebben, dan moeten we ernaar streven om eens na te denken en onszelf in dat opzicht beter te leren kennen; dit is van het grootste belang. Dit is omdat je die aspecten van jezelf waarvan je denkt dat ze goed zijn, zeker nog niet boven water hebt gekregen, er aandacht aan hebt besteed of ze hebt ontleed, om te zien of ze al dan niet iets bevatten dat God weerstaat.

Het Woord, Deel III, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, Alleen door je eigen misvattingen in te zien, kun je werkelijk transformeren

365. Als de zelfkennis van mensen te oppervlakkig is, zullen ze het onmogelijk vinden om problemen op te lossen en zullen hun levensgezindheden gewoonweg niet veranderen. Het is noodzakelijk om jezelf grondig te kennen, wat betekent dat je je eigen natuur moet kennen: welke elementen in die natuur zijn opgenomen, hoe die dingen zijn ontstaan en waar ze vandaan zijn gekomen. Ben je daarnaast werkelijk in staat deze dingen te haten? Heb je je eigen lelijke ziel en je boosaardige natuur gezien? Als je waarlijk in staat bent de waarheid over jezelf te zien, dan zul je een afkeer krijgen van jezelf. Als je een afkeer hebt van jezelf en dan Gods woord praktiseert, zul je in staat zijn het vlees te verzaken en de kracht hebben om zonder moeilijkheden de waarheid uit te voeren. Waarom volgen veel mensen hun vleselijke voorkeuren? Omdat ze van mening zijn dat ze zelf nogal goed zijn, het gevoel hebben dat hun acties juist en gerechtvaardigd zijn, dat ze geen gebreken hebben, en zelfs dat ze volkomen gelijk hebben, kunnen ze daarom handelen in de veronderstelling dat ze het recht aan hun kant hebben. Wanneer iemand herkent wat zijn werkelijke natuur is, hoe lelijk, hoe verachtelijk en hoe zielig, dan is zo iemand niet meer overdreven trots op zichzelf, niet zo extreem arrogant en niet zo zelfingenomen als tevoren. Zo’n persoon voelt: ik moet ernstig zijn, met beide benen op de grond staan en een deel van Gods woord beoefenen. Wanneer ik dit niet doe, dan zal ik niet voldoen aan de standaard van het menszijn, en zal ik me schamen om in Gods aanwezigheid te leven. Hij ziet zichzelf duidelijk als armzalig, als werkelijk onbeduidend. Op dat moment wordt het eenvoudig voor hem om de waarheid uit te voeren en hij lijkt enigszins te zijn hoe een mens zou moeten zijn. Alleen als mensen waarlijk een afkeer van zichzelf hebben, zijn ze in staat het vlees te verzaken. Als ze geen afkeer van zichzelf hebben, zullen ze niet in staat zijn het vlees te verzaken. Jezelf waarlijk haten omvat enkele dingen: ten eerste moet je je eigen natuur kennen en ten tweede moet je jezelf zien als behoeftig en erbarmelijk, je moet zien dat je uiterst klein en onbeduidend bent, en je moet je eigen erbarmelijke en vervuilde ziel zien. Als je dit hebt bereikt en volledig ziet wat je waarlijk bent, dan verwerf je waarlijk kennis van jezelf en kun je zeggen dat je jezelf volledig hebt leren kennen. Pas dan kun je jezelf waarlijk haten, of jezelf zelfs vervloeken, en waarlijk voelen dat je zo grondig bent verdorven door Satan dat je niet eens meer op een mens lijkt. Dan, op een dag, als de dreiging van de dood verschijnt, zal zo iemand denken: dit is Gods rechtvaardige straf. God is inderdaad rechtvaardig; ik hoor echt te sterven! Op dit punt zal hij geen klacht laten horen, laat staan dat hij God de schuld geeft. Hij voelt zich immers zo behoeftig en zielig, zo vervuild en verdorven dat hij moet worden vernietigd door God, en een ziel zoals die van hem is niet geschikt om op aarde te leven. Op dat moment zal deze persoon zich niet tegen God verzetten, laat staan dat hij God zal verraden. Als je jezelf niet kent en nog steeds van mening bent dat je redelijk goed bent, zul je, als de dood voor de deur staat, denken: ‘Ik heb het heel goed gedaan in mijn geloof. Hoe hard heb ik wel niet gezocht! Ik heb zoveel gegeven en zoveel geleden, maar toch vraagt God me nu uiteindelijk om te sterven. Ik weet niet waar Gods rechtvaardigheid is. Waarom vraagt Hij me om te sterven? Als zelfs iemand zoals ik moet sterven, wie zal dan worden gered? Zal het menselijke ras niet ten einde komen?’ Ten eerste heeft deze persoon noties over God. Ten tweede klaagt deze persoon en toont totaal geen onderwerping. Dit is net als Paulus: toen hij op het punt stond om te sterven, kende hij zichzelf niet, en toen Gods straf nabij was, was het te laat om berouw te tonen.

Het Woord, Deel III, De gesprekken van Christus van de laatste dagen, deel drie