Gods woorden laten mensen zich achter de oren krabben; het is alsof God wanneer Hij spreekt geen oog heeft voor de mens en zomaar wat in de lucht staat te praten, het is alsof het niet meer in Hem opkomt nog aandacht te besteden aan de daden van de mens en totaal geen acht slaat op de gestalte van de mens, alsof de woorden die Hij spreekt niet gericht zijn op de opvattingen van de mens, maar de mens uit de weg gaat, zoals het Gods oorspronkelijke bedoeling was. Er zijn talloze redenen waarom Gods woorden niet door de mens zijn te begrijpen en te doorgronden. Dit is geen verrassing. Het oorspronkelijke doel van Gods woorden is niet dat mensen ermee kennis of vaardigheden opdoen; ze zijn in plaats daarvan een van de middelen waarmee God vanaf het begin tot op dit moment heeft gewerkt. Natuurlijk komen mensen middels Gods woorden ook dingen te weten over mysteries, of dingen die te maken hebben met Petrus, Paulus en Job – maar dit is wat ze zouden moeten verwezenlijken, en wat ze kunnen verwezenlijken, en, zoals dat bij hun gestalte past, heeft dit zijn toppunt al bereikt. Waarom is het zo dat het effect waarvan God vraagt dat het wordt bereikt niet groot is, hoewel Hij toch zoveel woorden heeft gesproken? Dit heeft te maken met de tuchtiging waarover Hij spreekt, en natuurlijk is dit allemaal bereikt zonder dat de mensen het zich realiseren. Vandaag de dag hebben mensen meer te lijden onder de aanvallen van Gods woorden. Oppervlakkig gezien lijkt het of er niemand van hen is aangepakt, de mensen zijn meer en meer vrijgelaten in het doen van hun werk, en de dienstdoeners zijn verheven tot het niveau van het volk van God – en hiermee hebben de mensen het idee gekregen dat ze de vreugde zijn binnengegaan. In feite is de werkelijkheid zo dat ze, door loutering, alle opgenomen zijn in strengere tuchtiging. Net zoals God zegt: “De stappen van mijn werk zijn nauw met elkaar verbonden, elke stap is een stap hoger.” God heeft de dienstdoeners uit de put van de afgrond opgetrokken en hen in het meer van vuur en zwavel geworpen, waar de tuchtiging serieuzer is. Ze lijden dus nog meer en kunnen er nauwelijks aan ontsnappen. Is zo’n tuchtiging niet nog serieuzer? Waarom is het zo dat wanneer mensen een hoger domein binnengaan, ze verdriet voelen in plaats van vreugde? Waarom wordt gezegd dat ze, wanneer ze gered zijn uit de handen van Satan, ze over worden gegeven aan de grote rode draak? Herinner je je dat God zei: “Het laatste deel van het werk is voltooid in het huis van de grote rode draak”? Herinner je je dat God zei: “De uiteindelijke ontbering vormt een krachtig en duidelijk getuigenis van God tegenover de grote rode draak”? Als de mensen niet worden overgegeven aan de grote rode draak, hoe kunnen ze dan getuigen tegenover hem? Wie heeft ooit woorden als “Ik heb de duivel verslagen” uitgesproken nadat hij de hand aan zichzelf had geslagen? Zelfmoord plegen omdat je het vlees als de vijand bent gaan beschouwen – wat is daar werkelijk het nut van? Waarom sprak God de volgende woorden? “Ik kijk niet naar de littekens van de mensen, maar naar het deel van hen dat onbeschadigd is en hieruit put ik voldoening.” Als God zou hebben gewild dat degenen zonder littekens Zijn uitdrukking zouden zijn, waarom heeft Hij dan geduldig en ernstig zo vele woorden gesproken vanuit het perspectief van de mens om tegen de opvattingen van de mens in te gaan? Waarom zou Hij Zich daarvoor druk maken? Waarom zou hij de moeite doen om zoiets te doen? Hier blijkt dus uit dat Gods vleeswording wezenlijke betekenis heeft, dat Hij het vlees niet ‘afschrijft’ nadat Hij vlees is geworden en Zijn werk heeft voltooid. Waarom wordt er gezegd dat “goud niet zuiver kan zijn en de mens niet perfect”? Hoe kunnen deze woorden worden uitgelegd? Wanneer God over de essentie van de mens spreekt, wat betekenen Zijn woorden dan? Met het blote oog van de mens lijkt het vlees nergens toe in staat, of anderszins met teveel gebreken. In Gods ogen is dit volstrekt niet belangrijk, maar in de ogen van de mensen is dit een gigantisch probleem. Het lijkt erop alsof ze totaal niet in staat zijn dit op te lossen en het probleem persoonlijk moet worden aangepakt door een hemelse organisatie – is dat niet de opvatting die de mens hierover heeft? “In de ogen van mensen ben ik slechts een ‘kleine ster’, die is neergedaald uit de hemel, een kleine ster in de hemel en mijn huidige komst op aarde is mij opgedragen door God. Bijgevolg hebben de mensen meer verklaringen van de woorden ‘mij’ en ‘God’ bedacht.” Mensen stellen niets voor, waarom legt God dan hun opvattingen vanuit verschillende perspectieven bloot? Kan dit ook de wijsheid van God zijn? Zijn zulke woorden niet belachelijk? Zoals God zegt: “Hoewel ik mij een plaats in de harten van mensen heb verworven, eisen zij niet van mij dat ik daar woon. In plaats daarvan wachten zij af tot ‘de Heilige’ plotseling in hun hart verschijnt. Omdat mijn identiteit te ‘armzalig’ is, voldoe ik niet aan de verlangens van de mensen en daarom word ik door hen verstoten.” Omdat de menselijke inschatting van God ‘te hoog’ is, zijn veel dingen ‘onhaalbaar’ voor God, wat Hem ‘in een moeilijke situatie’ plaatst. De mensen begrijpen niet dat ze God vragen te voldoen aan hun eigen opvattingen. En is dit niet de werkelijke betekenis van “Een slim persoon kan het slachtoffer worden van zijn eigen vernuft”? Dit is echt een geval van “over het algemeen slim, maar dit keer een dwaas”! Jullie vragen in jullie verkondiging de mensen afstand te doen van de God van hun opvattingen. En is de God van jullie opvattingen verdwenen? Hoe kunnen Gods woorden: “de eisen die ik aan de mens stel zijn geenszins hoog” worden geïnterpreteerd? Ze zijn niet bedoeld om mensen negatief en losbandig te maken, maar om hen een duidelijk begrip te geven van Gods woorden – begrijpen jullie dat? Is de vleesgeworden God echt de “Ik die hoog en machtig ben” zoals mensen zich voorstellen?

Er zijn mensen die alle woorden die door God zijn gesproken hebben gelezen en er een algemeen overzicht van kunnen geven, maar zijn er ook mensen die in staat zijn te spreken over wat Gods ultieme doel is? Dit is iets dat de mensheid ontbreekt. Ongeacht vanuit welk perspectief God spreekt, Zijn uiteindelijke doel is dat de mensen God in het vlees leren kennen. Als er niets menselijks aan Hem was – als alles wat Hij had de attributen waren van de God in de hemel – dan zou het voor God niet nodig zijn zoveel te zeggen. Er kan worden gesteld dat wat mensen ontbreekt, dient als materiaal uit de eerste hand dat verband houdt met Gods woorden. Dat wil zeggen, wat in de mens is gemanifesteerd, vormt de achtergrond van wat God zegt over de opvattingen van mensen, en zo dienen de mensen de uitspraken van God. Natuurlijk is dit gebaseerd op wat God zegt over de opvattingen van mensen – alleen op deze manier kan worden gezegd dat dit een combinatie van theorie en realiteit vormt, alleen dan kan er effectiever voor worden gezorgd dat mensen serieus omgaan met het zichzelf leren kennen. Wat zou het nut zijn als God in het vlees zou overeenkomen met de menselijke opvattingen en God ook van Hem zou hebben getuigd? Het is precies hierom dat God vanaf de negatieve kant werkt en gebruikmaakt van de menselijke opvattingen om Zijn geweldige kracht te benadrukken. Is dit niet de wijsheid van God? Alles wat God voor eenieder doet, is goed – dus waarom zouden we Hem deze keer niet lofprijzen? Wanneer de dingen een bepaald punt bereiken, of de dag komt, zou je dan, net als Petrus, in staat zijn in het midden van je beproevingen toch diep vanuit jezelf gebeden op te zeggen? Alleen als je, net als Petrus, nog steeds God kunt prijzen als je in Satans handen bent, zal “bevrijd uit Satans banden, het vlees overwinnen en Satan overwinnen” zijn ware betekenis krijgen. Is dit geen werkelijker getuigenis voor God? Alleen dit is het effect bereikt door “goddelijkheid die te voorschijn komt om te handelen en de zevenvoudig geïntensiveerde Geest die in de mens werkt” en dus is het ook het effect dat wordt bereikt door “de Geest die uit het vlees komt”. Zijn zulke acties niet werkelijk? Je was het gewend aandacht te besteden aan de realiteit, maar beschik je op dit moment wel over ware kennis van de realiteit? “De eisen die ik aan de mens stel zijn geenszins hoog, maar de mensen zijn een andere mening toegedaan. Aldus blijkt hun ‘nederigheid’ uit al hun stappen. Zij lopen altijd voor mij uit en maken de weg voor mij vrij, in angst en beven dat ik zal verdwalen, diep bevreesd dat ik mij in de oeroude wouden diep in de bergen zal begeven. Bijgevolg hebben de mensen, in hun grote angst dat ik in de kerker zal belanden, mij altijd voort geleid.” In hoeverre kennen jullie deze eenvoudige woorden – zijn jullie werkelijk in staat de oorsprong van Gods woorden daarin te ontdekken? Hebben jullie aandacht besteed aan jullie opvattingen waar God zulke woorden over heeft gesproken? Is jullie aandacht elke dag op dit essentiële punt gericht? In de eerste regel van het volgende gedeelte, dat er direct op volgt, zegt God: “De mensen zijn echter onwetend van mijn wil en blijven mij om dingen bidden, alsof wat ik hun geschonken heb niet aan hun eisen kan voldoen, alsof hun vraag het aanbod overtreft.” Deze zin toont wat de opvattingen zijn die jullie in jullie dragen. God onthoudt en onderzoekt niet wat jullie in het verleden hebben gedaan, denk dus niet meer na over het verleden. De vraag of jullie in staat zijn “de geest van Petrus in het laatste tijdperk” voor jullie toekomstige pad te creëren is veel belangrijker – hebben jullie het geloof dit te bereiken? Wat God van de mens vraagt is niets meer dan de navolging van Petrus, dat mensen uiteindelijk hard hun best doen om de grote rode draak te schande te maken. Het is hierom dat God zegt: “Ik hoop alleen dat de mensen de vastberadenheid hebben om met mij samen te werken. Ik verlang niet van hen dat zij smakelijk voedsel voor mij bereiden, mij een geschikte plaats bieden om mijn hoofd neer te leggen […].” In de wereld werd mensen in de jaren 90 van de vorige eeuw gevraagd de “geest van Lei Feng” te hebben, maar in het huis van God vraagt God jullie de “unieke stijl van Petrus” te creëren. Begrijpen jullie Gods wil? Zijn jullie werkelijk in staat hier naar te streven?

“Ik stijg boven de universums uit en in het voorbijgaan sla ik de mensen van het gehele universum gade. Onder de mensenmenigten op aarde is er nooit één persoon geweest die geschikt was voor mijn werk of die mij waarlijk liefhad. Daarom zucht ik nu vol ontzetting en gaan mensen onverwijld uiteen en komen nooit meer samen, doodsbang dat ik hen ‘allen zal vangen in één net’.” Misschien vinden de meeste mensen deze woorden erg moeilijk te begrijpen. Ze vragen waarom God niet veel van de mens vraagt, maar Hij toch wanhopig zucht, omdat er niemand is die geschikt is voor Zijn werk. Is dit een tegenstrijdigheid? Letterlijk opgevat is die er inderdaad – maar in werkelijkheid is er geen tegenstrijdigheid. Misschien herinner je het je nog dat God zei: “Al mijn woorden zullen het effect hebben dat ik wens.” Wanneer God in het vlees werkt, fixeren de mensen zich op elk van Zijn acties om te zien wat Hij precies gaat doen. Wanneer God Zijn nieuwe werk jegens Satan in de spirituele wereld uitvoert, worden er, in andere woorden, allerhande opvattingen onder de mensen op aarde geproduceerd vanwege de vleesgeworden God. Wanneer God wanhopig zucht, oftewel wanneer Hij spreekt over alle opvattingen van de mens, doen mensen hun uiterste best deze aan te pakken, en zijn er zelfs mensen die geloven dat ze zonder hoop zijn, want God zegt immers dat al degenen die opvattingen over Hem hebben zijn vijanden zijn – dus hoe is het mogelijk dat mensen om deze reden niet “verstrooid” zouden worden? Vooral vandaag de dag, nu de tuchtiging is gekomen, zijn de mensen banger dan ooit dat God hen zal wegvagen. Ze geloven dat nadat ze zijn getuchtigd, God hen “allen zal vangen in één net”. Zo zijn de feiten echter niet: Zoals God zegt: “Ik wens geen mensen ‘vast te houden’ gedurende mijn tuchtiging, hen nooit te laten ontsnappen. Omdat mijn management niet over de daden van de mens beschikt, is het niet mogelijk om mijn werk succesvol te voltooien, wat verhindert dat ik effectief kan optreden.” Het is niet Gods wil Zijn werk te beëindigen zodra alle mensen zijn gedood – wat zou daar ook de zin van zijn? Door in mensen te werken en hen te tuchtigen, maakt God Zijn daden middels hen duidelijk. Omdat de mensen nooit hebben begrepen dat er al tuchtiging is in de toon van Gods woorden, zijn ze nooit binnengedrongen in hun bewustzijn. De mensen zijn niet in staat hun voornemen uit te drukken en daarom kan God niets tegenover Satan zeggen, iets wat de voortgang van Gods woord tegenhoudt. God spreekt aldus: “Ik nodigde een keer een mens uit als gast in mijn huis, maar hij rende van hot naar her als ik hem riep – alsof ik hem niet als gast had uitgenodigd, maar hem naar de executieplaats had gebracht. Zo bleef mijn huis leeg, want de mens meed mij altijd en was altijd op zijn hoede voor mij. Hierdoor kon ik mijn werk niet uitvoeren.” Het is vanwege de fouten van de mens in zijn werk dat God duidelijk met Zijn eisen aan de mens komt. En het is vanwege het feit dat de mensen er niet in slagen deze stap van het werk te zetten dat God meer uitspraken toevoegt – wat precies het “andere deel van het werk aan de mens is” waar God over spreekt. Maar ik ga niet in op het “hen allen in één net vangen” waarover God spreekt, omdat dit weinig invloed heeft op het werk van dit moment. In ‘Gods woorden aan het hele universum’ behandelen natuurlijk veel van Zijn woorden de mens – maar mensen dienen Gods wil te begrijpen; ongeacht wat Hij zegt, Zijn bedoelingen zijn altijd goed. Er kan worden gesteld dat, omdat God op zoveel verschillende manieren spreekt, mensen niet voor de volle honderd procent zeker zijn van Gods woorden en geloven dat de meeste woorden van God worden gesproken omdat deze noodzakelijk zijn voor Zijn werk en weinig bevatten dat werkelijk is, een overtuiging die hen verward en hen onder hun gedachten gebukt laat gaan – want volgens hun opvattingen is God zo wijs, zo totaal buiten hun bereik, dat het is alsof ze niets weten en ze geen idee hebben hoe ze Gods woorden kunnen eten. Mensen maken Gods woorden abstract en complex – zoals God zegt: “mensen willen altijd mijn uitspraken op smaak brengen”. Omdat hun ideeën te gecompliceerd zijn en ‘nauwelijks bereikbaar’ voor God, wordt een deel van Gods woorden door de mens beperkt, wat Hem geen andere keus biedt dan op een ongecompliceerde en duidelijke manier te spreken. Omdat de eisen van de mens ‘te hoog’ zijn en omdat hun fantasie te rijk is – alsof ze in staat zijn over te gaan in de geestelijke wereld om de daden van Satan te aanschouwen – dit heeft Gods woorden verminderd, want hoe meer God zegt, hoe melancholieker de gezichten van de mensen worden. Waarom kunnen ze niet eenvoudig gehoorzamen in plaats van aan hun einde te denken? Wat is hiervan het voordeel?