Relevante woorden van God:

De woorden van God kunnen niet worden gesproken als menselijke woorden. Nog veel minder kunnen menselijke woorden worden gesproken als het woord van God. Een mens die door God wordt gebruikt, is niet de vleesgeworden God en de vleesgeworden God is geen mens die door God wordt gebruikt. Hier is sprake van een wezenlijk verschil. Misschien accepteer je na het lezen van deze woorden niet dat ze woorden van God zijn en aanvaard je ze alleen als de woorden van een mens die is verlicht. In dat geval word je verblind door onwetendheid. Hoe kunnen de woorden van God hetzelfde zijn als de woorden van een mens die is verlicht? De woorden van de vleesgeworden God luiden een nieuw tijdperk in, bieden leiding aan de gehele mensheid, onthullen mysteriën en wijzen de mens richting in een nieuw tijdperk. De verlichting die door de mens is verkregen is slechts eenvoudige praktijk of kennis. Deze kan niet de hele mensheid een nieuw tijdperk inleiden of het mysterie van God Zelf onthullen. God is immers God en de mens is mens. God heeft het wezen van God en de mens heeft het wezen van de mens. Als een mens de woorden die God heeft gesproken als eenvoudige verlichting door de Heilige Geest ziet en de woorden van de apostelen en profeten beschouwt als woorden die door God persoonlijk zijn gesproken, heeft de mens het bij het verkeerde eind. Je moet hoe dan ook nooit het goede verdraaien, vernederend over het hoge spreken of diepzinnige dingen oppervlakkig maken – nooit welbewust iets ontzenuwen waarvan je weet dat het de waarheid is. Iedereen die gelooft dat er een God is, moet dit probleem vanuit het juiste standpunt bezien en Zijn nieuwe werk en woorden als een schepsel van God zien, anders zal hij door God worden geëlimineerd.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Voorwoord

De waarheid is de meest ware levensspreuk en de hoogste levensspreuk onder de mensheid. Het gaat namelijk om de eis die God aan de mens stelt en het werk dat God persoonlijk doet, vandaar de term levensspreuk. Het gaat niet om een levensspreuk als samenvatting van iets en evenmin om een beroemd citaat van een bijzonder iemand. in plaats daarvan gaat het om de uitspraak van de Meester van de hemelen en de aarde en alle dingen aan de mensheid, en niet om enkele kernachtige woorden samengevat door de mens, maar om het inherente leven van God. Vandaar dat het de hoogste levensspreuk wordt genoemd.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Alleen zij die God en Zijn werk kennen, kunnen God behagen

Als mensen enige inzichten verwerven en enig begrip hebben op basis van hun ervaringen met de woorden van de waarheid, telt dit dan als de waarheid? Er kan hoogstens gesteld worden dat ze enig begrip van de waarheid hebben. Alle woorden van verlichting van de Heilige Geest zijn geen weergave van Gods woord, zijn geen weergave van de waarheid en maken ook geen deel uit van de waarheid. Het enige wat je kunt zeggen is dat die mensen enig begrip van waarheid hebben, en enige verlichting door de Heilige Geest.

Iedereen kan de waarheid ervaren, maar de situaties waarin ze ervaren zullen verschillend zijn, en wat ieder mens van dezelfde waarheid verkrijgt is verschillend. Maar zelfs als je het begrip van alle mensen combineert, kun je deze ene waarheid niet geheel verklaren; zo diep is de waarheid! Waarom zeg ik dat alles wat je hebt verkregen en al je begrip geen vervanging kunnen zijn voor de waarheid? Wanneer je je begrip communiceert met anderen, dan zullen ze daar mogelijk twee of drie dagen over peinzen, waarna ze het niet langer ervaren; maar een mens kan de waarheid niet volledig ervaren, zelfs niet in een heel leven, en zelfs alle mensen samen kunnen haar niet geheel en al ervaren. Hieruit kan dus opgemaakt worden dat de waarheid erg diepgaand is! Er is geen manier om met woorden de waarheid volledig uit te drukken. Wanneer de waarheid in menselijke taal wordt uitgedrukt, gaat het om een menselijk aforisme; de mensheid zal deze nooit volledig ervaren, en de mensheid moet leven met vertrouwen daarin. Een stuk van de waarheid kan ervoor zorgen dat de mensheid duizenden jaren voortleeft.

uit ‘Weet jij wat de waarheid werkelijk is?’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

De waarheid is het leven van God Zelf; ze vertegenwoordigt Zijn gezindheid, Zijn wezen en alles wat in Hem is. Als je zegt dat het hebben van een beetje ervaring betekent dat je de waarheid bezit, kun je dan Gods gezindheid vertegenwoordigen? Je hebt misschien wel enige ervaring of licht met betrekking tot een bepaald aspect of een bepaalde kant van een waarheid, maar je kunt anderen daar niet voor altijd mee voorzien; daarom is dit licht dat je hebt verkregen geen waarheid; het is slechts een bepaald punt dat mensen kunnen bereiken. Het is eenvoudigweg de juiste ervaring en het juiste begrip dat iemand hoort te bezitten: wat echte ervaring en kennis van de waarheid. Dit licht, deze verlichting en empirisch begrip, kan nooit een vervanging zijn voor waarheid; zelfs als alle mensen deze waarheid volledig hadden ervaren en ze al hun empirisch begrip samenbundelen, zou dit nog steeds niet de plaats in kunnen nemen van die ene waarheid. Zoals in het verleden is gezegd: “Ik vat dit samen met een gezegde voor de mensenwereld: onder de mensen is er niemand die van mij houdt.” Dit is een zin van waarheid; het is de ware essentie van het leven. Dit is het meest diepzinnige van de dingen; dit is een uitdrukking van God Zelf. Je kunt het blijven ervaren, en als je het drie jaar lang ervaart zul je er een oppervlakkig begrip van hebben; als je het zeven of acht jaar ervaart zul je er zelfs nog meer begrip van hebben verworven – maar elk begrip dat je ervan verkrijgt zal nooit die ene uitspraak van de waarheid kunnen vervangen. Iemand anders zal, na het een paar jaar te hebben ervaren, er misschien een beetje begrip van verkrijgen, en zal, nadat hij het tien jaar lang heeft ervaren, een iets dieper inzicht hebben, en nadat hij het een leven lang heeft ervaren zal hij nog een beetje meer begrip verwerven – maar als jullie een bundeling maken van het begrip dat jullie hebben verkregen, zelfs dan – hoeveel begrip, hoeveel ervaring, hoeveel inzichten, hoeveel licht, of hoeveel voorbeelden jullie beiden ook bezitten – kan dit alles nog steeds niet de plaats innemen van die ene uitspraak van de waarheid. Wat bedoel ik hiermee? Ik bedoel dat het leven van een mens altijd het leven van een mens zal zijn; en hoezeer jouw begrip ook overeenstemt met de waarheid, met Gods bedoelingen en met Zijn eisen, toch zal dat nooit een vervanging kunnen zijn voor de waarheid. Te zeggen dat mensen de waarheid hebben verkregen, betekent dat ze enige werkelijkheid bezitten, dat ze enig begrip hebben verkregen van de waarheid, dat ze enige werkelijke intreding hebben tot Gods woorden, dat ze daar enige werkelijke ervaring mee hebben opgedaan en dat ze op het juiste spoor zitten in hun geloof in God. Slechts één uitspraak van God is genoeg voor een mens om een heel leven lang te ervaren. Zelfs als mensen het tijdens verschillende levens of zelfs verscheidene millennia zouden ervaren, dan zouden ze nog niet in staat zijn een enkele waarheid geheel en grondig te ervaren. […]

[…] Als je enige ervaring hebt van een aspect van de waarheid, kan dit dan op zichzelf de waarheid vertegenwoordigen? Dat kan het absoluut niet. Kun je de waarheid grondig verklaren? Kun je Gods gezindheid en Zijn essentie in de waarheid ontdekken? Eenieder heeft slechts ervaring met één aspect en toepassingsgebied van de waarheid. Door de waarheid binnen je eigen beperkte toepassingsgebied te ervaren, kun je niet op alle aspecten van de waarheid ingaan. Kunnen de mensen de oorspronkelijke betekenis van de waarheid uitleven? Op hoeveel komt jouw kleine beetje ervaring neer? Een enkele zandkorrel op het strand; een enkele druppel water in de oceaan. Daarom, hoe kostbaar die kennis en die gevoelens die je van je ervaringen hebt verkregen ook zijn, ze kunnen toch niet als de waarheid worden geteld.

De dingen die de mensen hebben, het licht dat de mensen hebben verkregen, zijn echter slechts geschikt voor henzelf of voor enkele anderen binnen een bepaald toepassingsgebied. Ze zullen niet geschikt zijn binnen een ander toepassingsgebied. De ervaring van een mens, hoe diepgaand ook, is heel beperkt en zijn ervaring zal nooit de reikwijdte van de waarheid bereiken. Iemands licht, iemands begrip, kan nooit met de waarheid vergeleken worden.

uit ‘Weet jij wat de waarheid werkelijk is?’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

De brieven van Paulus in het Nieuwe Testament waren brieven die Paulus schreef voor de kerken en geen inspiraties van de Heilige Geest, en evenmin zijn het de directe uitspraken van de Heilige Geest. Het zijn slechts aansporende, troostende, bemoedigende woorden die hij tijdens zijn werk voor de kerken schreef. En dus vormen ze ook een verslag van een groot deel van het werk van Paulus in die tijd. Ze waren geschreven voor allen die broeders en zusters in de Heer zijn, zodat de broeders en zusters van de kerken in die tijd zijn advies zouden opvolgen en vast zouden houden aan de weg van berouw van de Heer Jezus. Paulus zei helemaal niet dat, al waren het de kerken uit die tijd of in de toekomst, zij allemaal de dingen moesten eten en drinken die hij geschreven had, en evenmin zei hij dat zijn woorden allemaal van God afkomstig waren. Naar de omstandigheden van de kerk in die tijd communiceerde hij gewoon met de broeders en zusters, en spoorde hen aan en zette hen aan tot geloof; hij predikte gewoon of herinnerde hen en spoorde hen aan. Zijn woorden waren op zijn eigen last gebaseerd en hij steunde de mensen door deze woorden. Hij deed het werk van een apostel van de kerken uit die tijd, hij was een werker die gebruikt werd door de Heer Jezus en zo moest hij de verantwoordelijkheid nemen voor de kerken, en moest hij het werk van de kerken uitvoeren, moest hij leren over de situatie van de broeders en zusters. Hierom schreef hij brieven voor alle broeders en zusters in de Heer. Alles wat hij zei dat stichtelijk en positief was voor de mensen was waar, maar het vertegenwoordigde niet de uitspraken van de Heilige Geest, en het kon God niet vertegenwoordigen. Het is een kolossaal misverstand en een enorme godslastering wanneer mensen het verslag van een menselijke ervaring en de brieven van een mens als het gesproken woord van de Heilige Geest aan de kerken behandelen! Dat gaat vooral op voor de brieven die Paulus voor de kerken schreef. Zijn brieven waren geschreven voor de broeders en zusters op basis van de omstandigheden en situatie van iedere kerk in die tijd. Ze waren bedoeld om de broeders en zusters in de Heer aan te sporen zodat ze de genade van de Heer Jezus konden ontvangen. Zijn brieven waren bedoeld om de broeders en zusters in die tijd aan te sporen. Je kunt zeggen dat dit zijn eigen last was, en ook de last die de Heilige Geest hem had gegeven. Hij was uiteindelijk een apostel die de kerken in die tijd leidde, die brieven schreef voor de kerken en een dringende oproep aan hen deed. Dat was zijn verantwoordelijkheid. Zijn identiteit was slechts die van een werkende apostel en hij was niet meer dan een door God gezonden apostel. Hij was geen profeet of voorspeller. Voor hem was zijn eigen werk en het leven van de broeders en zusters uitermate belangrijk. En dus kon hij niet namens de Heilige Geest spreken. Zijn woorden waren niet de woorden van de Heilige Geest en nog minder kon je zeggen dat het de woorden van God waren. Paulus was immers niet meer dan een schepsel van God en zeker niet de incarnatie van God. Zijn identiteit was niet dezelfde als die van Jezus. De woorden van Jezus waren de woorden van de Heilige Geest, het waren de woorden van God, want Zijn identiteit was die van Christus, de Zoon van God. Hoe kon Paulus Zijn gelijke zijn? Als mensen de brieven of woorden zoals die van Paulus als uitspraken van de Heilige Geest beschouwen en deze aanbidden als God, dan kun je alleen maar zeggen dat ze geen onderscheid weten te maken. Om het harder te stellen: is dit geen godslastering? Hoe kan een mens namens God praten? En hoe kunnen mensen buigen voor de verslagen van zijn brieven en de woorden die hij heeft gesproken alsof zij een heilig boek zijn, of een hemels boek? Kunnen Gods woorden terloops door een mens worden geuit? Hoe kan een mens namens God praten? Dus, wat denk je? Zouden de brieven die hij voor de kerken schreef niet met zijn eigen ideeën besmet kunnen zijn? Hoe zouden ze niet met menselijke ideeën besmet kunnen zijn? Hij baseerde zijn brieven voor de kerken op zijn persoonlijke ervaringen en zijn eigen kennis. Zo schreef Paulus bijvoorbeeld een brief aan de Galatische kerken waarin een bepaalde mening stond, en Petrus schreef een andere brief met een andere kijk. Welke van de twee kwam van de Heilige Geest? Niemand kan dat met zekerheid zeggen. Dus kun je alleen maar zeggen dat beiden een last droegen voor de kerken, maar dat hun brieven hun gestalte vertegenwoordigen. Ze vertegenwoordigen hun zorg en steun voor de broeders en zusters en hun last voor de kerken. Ze vertegenwoordigen alleen maar menselijk werk, ze kwamen niet volledig van de Heilige Geest. Als je zegt dat zijn brieven de woorden van de Heilige Geest zijn, ben je absurd en pleeg je godslastering. De brieven van Paulus en de andere brieven in het Nieuwe Testament zijn gelijkwaardig aan de memoires van de meer recente spirituele figuren. Ze staan op één lijn met de boeken van Watchman Nee of de ervaringen van Lawrence, enzovoorts. De boeken van de meer recente spirituele figuren zijn alleen niet tot een Nieuw Testament samengesteld, maar het wezen van die mensen is hetzelfde: Het waren mensen die een bepaalde periode door de Heilige Geest zijn gebruikt en God niet rechtstreeks konden vertegenwoordigen.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Over de Bijbel (3)

De praktijk van de mens en zijn kennis van de waarheid zijn allemaal toepasbaar op een bepaalde reikwijdte. Je kunt niet zeggen dat het pad dat de mens gaat compleet de wil is van de Heilige Geest, want de mens kan enkel worden verlicht door de Heilige Geest en kan niet volledig worden gevuld met de Heilige Geest. De dingen die de mens kan ervaren liggen allemaal binnen de reikwijdte van de normale menselijkheid en kunnen het bereik van gedachten in het normale menselijke verstand niet overstijgen. Eenieder die de werkelijkheid van de waarheid kan uitleven, ervaart binnen dit bereik. Wanneer zij de waarheid ervaren, is het altijd een ervaring van normaal menselijk leven onder de verlichting van de Heilige Geest, niet een ervaring die afwijkt van het normale menselijke leven. Zij ervaren de waarheid, verlicht door de Heilige Geest op het fundament van het leven van hun menselijke leven. Bovendien varieert deze waarheid van persoon tot persoon en is de diepte ervan gerelateerd aan de toestand van de persoon. Men kan enkel zeggen dat het pad dat zij bewandelen het normale menselijke leven is van een mens die de waarheid najaagt en dat is het pad dat wordt bewandeld door een normaal persoon die verlichting heeft ontvangen van de Heilige Geest. Je kunt niet zeggen dat het pad dat zij bewandelen het pad is dat wordt genomen door de Heilige Geest. In de normale menselijke ervaring is het werk van de Heilige Geest, omdat de mensen die het najagen niet hetzelfde zijn, ook niet hetzelfde. Daar komt bij dat, omdat de omstandigheden die zij ervaren en het bereik van hun ervaring niet hetzelfde zijn, omdat het een mengelmoes is van hun verstand en gedachten, hun ervaring tot verschillende hoogtes is vermengd. Elke persoon begrijpt een waarheid die in overeenstemming is met hun individuele verschillende omstandigheden. Hun begrip van de ware betekenis van de waarheid is niet compleet en bestaat slechts uit één of een paar onvolledige aspecten ervan. De reikwijdte waarbinnen de waarheid wordt ervaren door de mens is altijd gebaseerd op de verschillende omstandigheden van individuen en is daarom niet hetzelfde. Op deze manier is kennis van dezelfde waarheid die wordt uitgedrukt door verschillende mensen niet hetzelfde. Dat wil zeggen dat de ervaring van de mens altijd beperkingen met zich meebrengt en de wil van de Heilige Geest niet volledig kan vertegenwoordigen. Het werk van de mens kan niet worden opgevat als het werk van God, zelfs al komt datgene dat wordt uitgedrukt door de mens zeer goed overeen met Gods wil, zelfs al is de ervaring van de mens bijna gelijk aan het vervolmakingswerk dat door de Heilige Geest moet worden uitgevoerd. De mens kan enkel Gods dienaar zijn, door het werk te doen dat God aan hem toevertrouwt. De mens kan enkel de kennis uiten onder de verlichting van de Heilige Geest en de waarheden die hij uit zijn persoonlijke ervaringen heeft opgedaan. De mens is niet geschikt en voldoet niet aan de voorwaarden om een mond te zijn voor de Heilige Geest. Hij is niet bevoegd om te zeggen dat het werk van de mens het werk van God is.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Gods werk en het werk van de mens

De communicatie van mensen verschilt van het woord van God. De communicatie van mensen betuigt hun individuele zicht en beleving, waarmee ze uiten wat zij zien en beleven op het fundament van Gods werk. Hun verantwoordelijkheid is om, nadat God werkt of spreekt, uit te vinden wat zij behoren te praktiseren of binnen horen te gaan, en het vervolgens aan volgelingen door te geven. Daarom vertegenwoordigt het werk van de mens zijn eigen intrede en handelswijze. Natuurlijk is dergelijk werk vermengd met menselijke lessen en ervaring of iets van de menselijke gedachten. Het maakt niet uit hoe de Heilige Geest werkt, of Hij nu werkt door een mens of door de geïncarneerde God, het zijn altijd de werkers die uiten wat zij zijn. Ook al is het de Heilige Geest die werkt, het werk is gebaseerd op wat de mens van nature is, omdat de Heilige Geest niet werkt zonder fundament. Met andere woorden, het werk wordt niet gedaan uit het niets maar is altijd in overeenstemming met werkelijke omstandigheden en echte situaties. Alleen op deze manier kan de menselijke gezindheid worden getransformeerd, dat wil zeggen dat oude opvattingen en oude gedachten kunnen worden veranderd. Wat een man uitdrukt is wat hij ziet, beleeft en zich kan inbeelden. Zelfs als het doctrines of opvattingen zijn, deze zijn allemaal bereikbaar door de gedachten van de mens. Los van de grootte van het werk van de mens, kan het niet de reikwijdte van zijn beleving overstijgen, dat wat hij ziet, of wat hij zich kan inbeelden of zich kan voorstellen. Wat God uitdrukt, is wat God Zelf is en het is buiten het bereik van de mens, dat wil zeggen, het gaat verder dan een mens kan bedenken. Hij drukt Zijn werk van het leiden van de gehele mensheid uit; dit is niet relevant voor de details van de menselijke ervaring, maar betreft daarentegen Zijn eigen management. De mens drukt zijn beleving uit, terwijl God Zijn wezen uitdrukt – dit wezen is Zijn eigenlijke gezindheid en het is buiten het bereik van de mens. De ervaring van de mens is zijn zicht en kennis die hij heeft verworven op basis van Gods uitdrukking van Zijn wezen. Dergelijk zicht en dergelijke kennis worden het wezen van de mens genoemd. Ze worden uitgedrukt op het fundament van de eigenlijke gezindheid van de mens en zijn werkelijke kaliber; derhalve worden zij ook het wezen van de mens genoemd. De mens is in staat te communiceren over wat hij ervaart en ziet. Over wat hij niet heeft ervaren of gezien, of iets wat zijn verstand niet kan bevatten, namelijk de dingen die hij niet in zich heeft, kan hij niet communiceren. Als wat een man uitdrukt niet tot zijn ervaring behoort, is het zijn inbeelding of doctrine. Kortom, er zit geen realiteit in zijn woorden. Als je nooit in contact bent geweest met de dingen van de samenleving, zou je niet in staat zijn om te communiceren over de complexe relaties in de samenleving. Als je geen familie hebt en anderen praten over hun familieproblemen, kan jij het grootste deel van wat zij zeggen niet begrijpen. Dus de communicatie van de mens en het werk dat hij doet vertegenwoordigen zijn innerlijke wezen.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Gods werk en het werk van de mens