Vandaag wil ik met jullie over een nieuw onderwerp communiceren. En wat dan wel? De titel van het onderwerp zal zijn “God is de bron van leven voor alle dingen”. Is dit niet een behoorlijk groot onderwerp om te bespreken? Voelt het als iets dat misschien een beetje onbereikbaar is? God als bron van leven voor alle dingen lijkt misschien een onderwerp waartoe mensen afstand voelen, maar allen die God volgen, moeten het begrijpen. Dit komt omdat dit onderwerp onlosmakelijk verbonden is met elke persoon die God kent, Hem tevreden kan stellen en Hem kan vereren. Daarom moet dit onderwerp worden gecommuniceerd. Voorheen hadden sommige mensen misschien een basisbegrip van dit onderwerp, of misschien waren sommige mensen zich ervan bewust. Ze hebben er misschien een simplistische kennis, of slechts een oppervlakkig begrip van in hun gedachten. Anderen kunnen er speciale ervaringen mee hebben; dankzij hun unieke ervaringen hebben ze er in hun hart een diep begrip van. Maar of kennis hiervan diep of oppervlakkig is, voor jullie is het eenzijdig en niet specifiek genoeg. Daarom moet dit onderwerp gecommuniceerd worden, om jullie een specifieker en dieper begrip te geven. Ik zal een speciale methode gebruiken om met jullie over dit onderwerp te communiceren, een methode die we niet eerder hebben gebruikt en een methode die jullie misschien een beetje ongewoon vinden, of een beetje ongemakkelijk. Niettemin, nadat jullie het hebben gehoord, zullen jullie het begrijpen, wat de methode ook mag zijn. Vinden jullie het leuk om naar verhalen te luisteren? (Wij wel.) Het lijkt erop dat ik het bij het rechte eind had, om de methode van het verhaal te kiezen. Jullie willen allemaal graag verhalen horen. Wel, laten we beginnen! Jullie hoeven dit niet op te schrijven in jullie aantekeningen. Ik verzoek jullie kalm te blijven en stil te zitten. Je mag je ogen sluiten als je denkt dat je met open ogen afgeleid wordt door je omgeving of de mensen om je heen. Ik heb een prachtig verhaaltje voor je. Het is een verhaal over een zaadje, de aarde, een boom, het zonlicht, de zangvogels en de mens. Welke hoofdpersonages heeft het verhaal dat ik ga vertellen? (Een zaadje, de aarde, een boom, het zonlicht, de zangvogels en de mens.) Komt God er ook in voor? (Nee.) Maar ik weet zeker dat je je ontspannen en tevreden zult voelen na het vertellen van dit verhaal. Goed dan, luister maar.

Een klein zaadje viel op de aarde. Nadat er een geweldige regenbui voorbij was gekomen, groeide het zaadje uit tot een tere spruit en zijn wortels groeven zich langzaam een weg in de bodem. De spruit werd langzamerhand groter, en weerstond moedig rukwinden en regenbuien, en zag de verandering van de seizoenen bij wassende en afnemende maan. In de zomer schonk de aarde water, zodat de spruit de verzengende hitte kon verdragen. En omdat hij in de aarde stond, voelde de spruit de hitte niet en overleefde hij de hitte van de zomer. Toen de winter viel, hield de aarde de spruit in haar warme omhelzing en ze grepen elkaar stevig vast. En door de warmte van de aarde overleefde de spruit de bittere kou, en kwam ongedeerd de winterse stormen en sneeuwval van het seizoen door. Beschut door de aarde groeide de spruit dapper en was gelukkig. Hij werd lang en trots door de onzelfzuchtige voeding die de aarde bood. De spruit groeide gelukkig door. Hij zong terwijl de regen omlaag spatte en danste en zwaaide als de wind blies. En zo zijn de spruit en de aarde van elkaar afhankelijk …

Er gingen jaren voorbij en de spruit was nu een torenhoge boom. Hij had stevige takken gekregen, was getooid met ontelbare bladeren en stond stevig in de aarde. De wortels van de boom groeven zoals voorheen in de aarde, maar ze doken nu diep de bodem in. Wat ooit de spruit had beschermd, was nu de basis voor de machtige boom.

Een straal zonlicht scheen op de boom en de stam schudde. De boom strekte zijn takken breed uit en nam het licht zo diep mogelijk in zich op. De aarde onder de boom ademde in hetzelfde ritme, en voelde als nieuw aan. Juist toen blies er een frisse wind die van de takken vandaan kwam, en de boom trilde van vreugde, en barstte van energie. En op die manier zijn de boom en het zonlicht afhankelijk van elkaar …

Er zaten mensen in de koele schaduw van de boom en ze koesterden zich in de frisse, geurige lucht. De lucht reinigde hun harten en longen, en het reinigde hun bloed. De mensen voelden zich niet langer moe of belast. En op die manier zijn de mensen en de boom van elkaar afhankelijk …

Een zwerm zangvogels tjilpte terwijl ze op de takken van de boom neerstreken. Misschien ontweken ze een vijand, of zaten ze te broeden en brachten ze hun jongen groot, of misschien namen ze gewoon een korte rustpauze. En op die manier zijn de vogels en de boom van elkaar afhankelijk …

De wortels van de boom groeven door elkaar heen kronkelend diep in de aarde. De stam van de boom beschutte de aarde tegen wind en regen en de boom strekte zijn grote takken uit en beschermde de aarde eronder, en de boom deed dit omdat de aarde zijn moeder is. Ze versterken elkaar en vertrouwen op elkaar, en ze zullen nooit van elkaar scheiden …

En dus is het verhaal ten einde. Het verhaal dat ik vertelde ging over een zaadje, de aarde, een boom, het zonlicht, de zangvogels en de mens. Het verhaal bevat slechts een paar onderdelen. Welke gevoelens kreeg je er bij? Begrijp je het, nu ik het op deze manier vertel? (We begrijpen het.) Jullie mogen praten over je gevoelens. Dus, wat voelen jullie na het horen van dit verhaal? Ik zal jullie eerst vertellen dat alle dingen die ik jullie noemde, kunnen worden gezien en zij kunnen worden aangeraakt; dit zijn echte dingen, geen metaforen. Ik wil dat jullie doorgaan en nadenken over wat ik heb besproken. Niets dat ik behandeld heb was diepgaand en er zijn een paar zinnen die het belangrijkste deel van het verhaal vormen. (Het verhaal dat we hoorden, schildert een prachtig beeld: een zaadje komt tot leven en naarmate het groeit beleeft het de vier seizoenen van het jaar: lente, zomer, herfst en winter. De aarde is als een moeder in de manier waarop zij voedt. Zij geeft warmte in de winter, zodat de spruit de kou kan overleven. Nadat de spruit tot een boom is gerijpt, raakt een zonnestraal zijn takken, tot vreugde van de boom. We zien dat van alle dingen van Gods schepping, ook de aarde levend is en dat zij en de boom van elkaar afhankelijk zijn. Ik zie ook de geweldige warmte die de boom van het zonlicht krijgt en, hoewel het heel gewoon is om vogels te zien, zien we hoe de vogels, de boom en de mensen allemaal samenkomen in harmonie. Wanneer we dit verhaal horen, is dit wat we in onze harten voelen, dat eigenlijk alle dingen van Gods schepping levend zijn.) Goed gezegd! Heeft iemand hier nog iets anders toe te voegen? (Terwijl in het verhaal het zaad ontspruit en uitgroeit tot een torenhoge boom, zie ik het wonder van Gods schepping. Ik zie dat God ervoor heeft gezorgd dat alle dingen elkaar versterken en van elkaar afhankelijk zijn en dat zij allemaal met elkaar verbonden zijn en elkaar dienen. We zien Gods wijsheid, Zijn wonder en we zien dat Hij de bron van leven is voor alle dingen.)

Alle dingen waar ik net over sprak, hebben jullie eerder gezien, zoals zaden, je weet hiervan, toch? Een zaadje dat tot een boom uitgroeit, is misschien geen proces dat je specifiek ziet, maar je weet dat het een feit is, toch? Jij weet van de aarde en het zonlicht. Het beeld van zangvogels die in een boom zijn neergestreken, is iets dat alle mensen wel eens hebben gezien, toch? En mensen die verkoeling zoeken in de schaduw van een boom, dat hebben jullie allemaal gezien, toch? (We hebben dat gezien.) Dus welk gevoel krijgen jullie als jullie al deze voorbeelden in één beeld zien? (Harmonie.) Zijn alle voorbeelden die in dit beeld voorkomen van God afkomstig? (Ja.) Omdat ze van God komen, kent God de waarde en betekenis van het aardse bestaan van al deze verschillende dingen. Toen God alle dingen schiep, toen Hij elk ding plande en schiep, deed Hij dat met een bedoeling; en toen Hij die dingen schiep, werd elk daarvan met leven doordrenkt. De omgeving die Hij voor het bestaan van de mensheid creëerde, zoals zojuist in ons verhaal werd besproken, is een omgeving waarin de zaden en de aarde van elkaar afhankelijk zijn, waarin de aarde de zaden kan voeden en de zaden met de aarde verbonden zijn. De relatie tussen deze twee is van het begin af aan door God voorbestemd. De boom, het zonlicht, de zangvogels en de mens in dit beeld zijn een voorbeeld van de leefomgeving die God heeft geschapen voor de mensheid. Ten eerste, de boom kan de aarde niet verlaten en hij kan ook niet bestaan zonder zonlicht. Wat was dan Gods bedoeling om de boom te maken? Kunnen we zeggen dat het alleen voor de aarde was? Kunnen we zeggen dat het alleen voor de zangvogels was? Kunnen we zeggen dat het alleen voor de mensen was? (Nee.) Wat is de relatie tussen al deze dingen? Die relatie is er een van onderlinge versterking, onderlinge afhankelijkheid en onscheidbaarheid. Dat wil zeggen, de aarde, de boom, het zonlicht, de zangvogels en de mensen zijn van elkaar afhankelijk voor hun bestaan en ze voeden elkaar. De boom beschermt de aarde terwijl de aarde de boom voedt; het zonlicht voorziet de boom van energie, terwijl de boom frisse lucht van het zonlicht betrekt en de verzengende hitte van de zon op de aarde tempert. Wie profiteert hier uiteindelijk van? De mensheid profiteert hiervan, toch? En dit is een van de principes en een van de primaire doelen waarom God de leefomgeving maakte voor de mensheid. Ook al is dit een eenvoudig beeld, we kunnen daarin Gods wijsheid en Zijn intenties zien. De mensheid kan niet leven zonder de aarde, of zonder bomen, of zonder de zangvogels en zonlicht, toch? Hoewel het een verhaal was, is datgene wat erdoor wordt geportretteerd een microkosmos van Gods schepping van hemelen en aarde en alle dingen en Zijn schenking van een omgeving waarin de mensheid kan leven.

God schiep de hemelen en de aarde en alle dingen voor de mensheid en Hij schiep ook de leefomgeving. Ten eerste is het belangrijkste punt dat in het verhaal wordt behandeld de onderlinge versterking, de onderlinge afhankelijkheid en de co-existentie van alle dingen. Volgens dit principe wordt de leefomgeving voor de mensheid beschermd, hij overleeft en gaat door; vanwege het bestaan van deze leefomgeving kan de mensheid gedijen en zich voortplanten. We zagen de boom, de aarde, het zonlicht, zangvogels en mensen in dit tafereel. Bevond God Zich ook in dat tafereel? Men heeft Hem daar niet gezien. Maar wat men wel heeft gezien was de regel van de onderlinge versterking en de onderlinge afhankelijkheid tussen de dingen in dit tafereel; het is door deze regels dat mensen kunnen zien dat God bestaat en dat Hij de Heerser is. God gebruikt deze principes en regels om het leven en het bestaan van alle dingen te behouden. Op deze manier voorziet Hij in alle dingen en voorziet Hij de mensheid. Heeft dit verhaal enig verband met het thema dat we zojuist hebben besproken? Op het eerste gezicht lijkt het van niet, maar in werkelijkheid zijn de regels die God heeft gemaakt als de Schepper en Zijn heerschappij over alle dingen sterk verbonden met het feit dat Hij de bron van leven voor alle dingen is en zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden. Jullie hebben iets geleerd, toch?

God gebiedt de regels waardoor de werking van alle dingen wordt geregeld; Hij gebiedt de regels die gaan over het voortbestaan van alle dingen; Hij bestuurt alle dingen en regelt het zo, dat ze elkaar versterken en van elkaar afhankelijk zijn, zodat ze niet omkomen of verdwijnen. Alleen zo kan de mensheid voortleven; alleen zo kunnen ze onder Gods leiding in zo’n omgeving leven. Deze regels die alle dingen besturen staan onder de heerschappij van God, en de mens kan niet ingrijpen en kan ze niet veranderen; alleen God Zelf kent deze regels en alleen Hijzelf beheert ze. Wanneer de bomen zullen ontkiemen, wanneer het zal regenen, hoeveel water en hoeveel voedingsstoffen de aarde de planten zal geven, in welk seizoen de bladeren zullen vallen, in welk seizoen de bomen vrucht zullen dragen, hoeveel voedingstoffen de bomen van het zonlicht zullen krijgen; wat de bomen zullen uitademen nadat ze door het zonlicht zijn gevoed – al die dingen waren van tevoren al door God geregeld toen Hij alle dingen schiep als regels waar de mens niet tegenin kan gaan. De dingen die door God zijn geschapen, of ze nu leven of – in de ogen van de mens – niet leven, zijn in Gods handen waar Hij er controle over uitoefent en erover regeert. Geen enkel mens kan deze regel veranderen of doorbreken. Dat wil zeggen, toen God alle dingen schiep, formuleerde Hij hoe ze zouden moeten zijn. De boom kon niet wortelen, ontspruiten en groeien zonder de aarde. Als de aarde geen bomen had, zou ze uitdrogen. De boom is ook de behuizing van de zangvogels, het is een plaats waar ze beschutting zoeken tegen de wind. Kan een boom zonder de aarde leven? Beslist niet. Zou de boom kunnen leven zonder zon of regen? Ook niet. Al deze dingen zijn er voor de mensheid, voor het overleven van de mensheid. Van de boom krijgt de mens verse lucht, en de mens woont op aarde, de aarde die beschermd wordt door de boom. De mens kan niet leven zonder zonlicht, de mens kan niet leven zonder alle verschillende levende wezens. Hoewel de relaties tussen deze dingen complex zijn, moet je goed onthouden dat God de regels heeft geschapen die alle dingen bepalen, zodat ze elkaar kunnen versterken, van elkaar afhankelijk kunnen zijn en samen kunnen bestaan. Met andere woorden, elk ding dat Hij heeft geschapen heeft waarde en betekenis. Als God iets zonder betekenis zou scheppen, zou God het laten verdwijnen. Dit is een van de methoden die Hij gebruikte bij het voorzien in alle dingen. Waar verwijst ‘voorzien’ naar in dit verhaal? Gaat God de boom elke dag besproeien met water? Heeft de boom Gods hulp nodig om te ademen? (Nee.) ‘Voorzien’ verwijst in dit geval naar Gods beheer van alle dingen na de schepping; Hij had alleen regels nodig om alles soepel te laten verlopen. De boom groeide helemaal vanzelf, doordat hij in de aarde was geplant. De voorwaarden om te groeien werden allemaal door God geschapen. Hij maakte het zonlicht, het water, de grond, de lucht en de omgeving, de wind, de vorst, de sneeuw en de regen en de vier seizoenen; dit zijn de voorwaarden die de boom nodig heeft om te groeien, dit zijn dingen die God heeft bereid. Is God dus de bron van deze leefomgeving? (Ja.) Moet God er elke dag op uitgaan om elk blad in de bomen tellen? Dat is niet nodig, toch? God hoeft de boom ook niet te laten ademen. God hoeft ook niet elke dag het zonlicht te wekken door te zeggen: “Het is tijd om nu op de bomen te schijnen.” Hij hoeft dat niet te doen. Het zonlicht schijnt uit zichzelf, wanneer het, overeenkomstig de regels, tijd is dat het gaat schijnen; dan verschijnt het en schijnt het op de boom en absorbeert de boom het zonlicht wanneer dat nodig is, en wanneer het zonlicht niet nodig is dan leeft de boom nog steeds volgens de regels. Je bent misschien niet in staat dit verschijnsel duidelijk uit te leggen, maar het is een feit dat iedereen kan zien en erkennen. Het enige dat je hoeft te doen, is erkennen dat de regels voor het bestaan van alle dingen van God komen en weten dat God soeverein is over de groei en het voortbestaan van alle dingen.

Is er een metafoor gebruikt in dit verhaal, zoals mensen het zouden noemen? Is het antropomorf? (Nee.) Waar ik het over had, is de waarheid. Alles wat levend is, alles wat leven heeft, staat onder de heerschappij van God. Het kreeg leven nadat God het had geschapen; het is het leven gegeven door God en het volgt de wetten en het pad dat Hij ervoor heeft geschapen. Dit hoeft niet door de mens veranderd te worden en heeft geen hulp van de mens nodig; dit is hoe God in alle dingen voorziet. Jullie begrijpen het, toch? Denken jullie dat het nodig is dat mensen dit herkennen? (Ja.) Dus, heeft dit verhaal iets te maken met biologie? Staat het op een of andere manier in verband met een terrein van kennis of een tak van studie? We hebben het hier niet over biologie en we doen zeker geen biologisch onderzoek. Wat is het belangrijkste waar we hier over spreken? (Dat God de bron van leven is voor alle dingen.) Wat zie je bij alle dingen in de schepping? Heb je bomen gezien? Heb je de aarde gezien? (Ja.) Je hebt het zonlicht gezien, toch? Heb je vogels in de bomen zien neerstrijken? (Ja.) Is de mens gelukkig dat hij in zo’n omgeving mag leven? (Jazeker.) Dat wil zeggen, God gebruikt alle dingen – de dingen die Hij schiep om de leefomgeving van de mensheid te behouden om te overleven en om de leefomgeving van de mensheid te beschermen, en dit is hoe Hij voorzieningen treft voor de mens en voor alle dingen.

Wat vinden jullie van de stijl van dit gesprek, de manier waarop ik communiceer? (Het is gemakkelijk te begrijpen en er zijn praktische voorbeelden.) Dit is een wezenlijke manier om dingen te bespreken, toch? Is dit verhaal nodig om mensen te helpen herkennen dat God de bron van het leven is voor alle dingen? (Ja.) Als het nodig is, gaan we verder met het volgende verhaal. De inhoud van het volgende verhaal is een beetje anders en het belangrijkste punt is ook een beetje anders; de dingen in het verhaal zijn wat mensen kunnen zien te midden van Gods schepping. Ik zal opnieuw de methode van het vertellen van een verhaal gebruiken. Dan kunnen jullie allemaal rustig luisteren en nadenken over waar ik het over heb. Nadat ik het verhaal heb voltooid, zal ik je wat vragen stellen om te zien hoeveel je hebt geleerd. De hoofdpersonen in dit verhaal zijn een grote berg, een beekje, een felle wind en een gigantische golf.

Het Woord, Deel II, Over het kennen van God, God Zelf, de unieke VII