Relevante woorden van God:

Een normaal geestelijk leven houdt meer in dan bidden, zingen, naar de kerk gaan, eten en drinken van Gods woorden en meer van dergelijke gebruiken. Het betekent dat je een geestelijk leven kent dat fris en levendig is. Daarin draait het niet om de methode, maar om het resultaat. De meeste mensen denken dat het bij een normaal geestelijk leven draait om het bidden, zingen, het eten en drinken van Gods woorden en die proberen te begrijpen. Het maakt voor hen niet uit of er enig resultaat is en of er een waar begrip is. Deze mensen zijn alleen bezig met wat er aan de buitenkant gebeurt, zonder zich te richten op het resultaat. Het zijn mensen voor wie het om de rituelen van hun godsdienst draait. Ze leven niet volgens de kerk, laat staan dat ze in het koninkrijk van God leven. In hun gebeden, hun zingen en hun eten en drinken van de woorden van God houden ze zich precies aan alle regels; ze zijn gedwongen om eraan te voldoen en daarin volgen ze de heersende trends, maar ze doen het niet uit zichzelf of met heel hun hart. Hoe deze mensen ook bidden of zingen, het leidt tot niets want het enige waar ze zich aan houden zijn religieuze regels en rituelen. Ze brengen het woord van God niet in praktijk. Doordat ze alleen maar met de methode bezig zijn en de woorden die God spreekt als regels opvatten waaraan ze zich moeten houden, passen zulke mensen het woord van God niet toe, maar bevredigen ze de vleselijke behoeften en doen ze dingen om aan anderen te laten zien hoe goed ze bezig zijn. Dergelijke religieuze rituelen en regels komen enkel voort uit de mens en niet uit God. God houdt zich niet aan regels. Hij houdt zich niet aan wetten. Elke dag doet Hij nieuwe dingen en verricht praktisch werk. Zoals de mensen van de ‘Drie-Zelf Kerk’ in China. Zij beperken zich tot de dagelijkse ochtendwake, de avondgebeden, de dankzegging voor de maaltijd, het danken voor alles en meer van dergelijke praktijken. Hoeveel ze ook doen en hoe lang ze hun praktijken ook beoefenen, het werk van de Heilige Geest zullen ze niet in zich hebben. Bij mensen die enkel volgens de regels leven en hun hele hart richten op de praktijken, krijgt de Heilige Geest geen enkele ruimte om te werken. Immers, hun hele hart wordt gevuld met de regels en met menselijke opvattingen; daarom kan God Zijn werk in hen niet doen. Zulke mensen leven altijd onder de wet en laten zich daardoor beheersen; nooit zal hun de lof van God ten deel vallen.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Aangaande een normaal geestelijk leven

Als mensen, in hun geloof, de waarheid behandelen als een stel voorschriften waar ze zich aan dienen te houden, lopen ze dan niet het risico dat hun geloof verwordt tot religieuze ceremonieën? En wat is het verschil tussen zulke religieuze ceremonieën en het christendom? In hun manier van zeggen gaan ze misschien dieper en zijn ze vooruitstrevender, maar als hun geloof is verworden tot een stel voorschriften en een soort ceremonie, betekent dat dan niet dat het is veranderd in christendom? (Ja, inderdaad,) Er zijn verschillen tussen de oude en de nieuwe leer, maar als die leer niets meer inhoudt dan een soort theorie en enkel maar een vorm is geworden van ceremonie, van een leerstelling voor mensen, en als ze er ook niet de waarheid uit kunnen halen of er de realiteit van de waarheid door binnen kunnen gaan, is hun geloof dan niet hetzelfde als het christendom? Is dit in wezen niet het christendom? (Ja, inderdaad.) Vandaar de vraag: welke opvattingen en gesteldheden houden jullie erop na ten aanzien van jullie gedrag en de vervulling van jullie plichten die hetzelfde zijn als of die gelijksoortig zijn aan die van mensen die in het christendom geloven? (Ten aanzien van je aan de regels houden en het goed voorzien zijn van woorden en doctrines.) (Op het leggen van de nadruk op de uiterlijke schijn van spiritueel zijn en het aan de dag leggen van goed gedrag, en op het devoot en nederig zijn.) Je probeert je naar buiten toe goed te gedragen, je doet je uiterste best om voor jezelf de schijn van spiritualiteit op te houden, je spreekt een spirituele doctrine, je zegt dingen die in spiritueel opzicht juist zijn, doet dingen die volgens de denkbeelden en voorstellingen van mensen betrekkelijk veel goedkeuring wegdragen en doet net alsof je deugdzaam bent. Vanuit de hoogte spreek je woorden en doctrines, leer je tegen mensen dat ze goed moeten doen, goede mensen moeten zijn en de waarheid moeten begrijpen; je probeert de indruk te geven dat je spiritueel bent en je straalt een oppervlakkige spiritualiteit uit in alles wat je zegt en doet. Maar in de praktijk heb je de waarheid nooit gezocht; zodra je een probleem tegenkomt, handel je volledig naar menselijke wil en zet je God aan de kant. Je bent nooit te werk gegaan volgens de principes van de waarheid, je hebt nooit begrepen waar er in de waarheid over gesproken wordt, wat Gods wil is, wat de maatstaven zijn die Hij van de mens vereist – deze zaken heb je nooit serieus genomen en je er nooit mee bezig gehouden. Bevatten dergelijke externe acties en interne gesteldheden van mensen – dat wil zeggen, dit soort geloof – een vrees voor God en het vermijden van kwaad? Als er geen koppeling is tussen het geloof van mensen en hun zoektocht naar de waarheid, geloven ze dan wel of niet in God? Ongeacht hoeveel jaar mensen die geen binding hebben met het nastreven van de waarheid al in Hem geloven, kunnen die wel of kunnen die niet komen tot een waarlijke godvrezende verering en echt het kwaad mijden? (Dat kunnen ze niet.) Wat is dus bij zulke mensen het gedrag naar buiten? Wat voor pad kunnen zij dan bewandelen? (Het pad van de farizeeën.) Waarmee rusten ze zichzelf de hele dag uit? Is het niet met woorden en theorieën? Besteden ze hun dagen niet met het bewapenen van zichzelf, zichzelf opsmukken met woorden en theorieën, om meer op de farizeeën te lijken, meer spiritueel en meer als mensen die God zogenaamd dienen? Wat is de natuur van al die methoden? Is het God aanbidden? Is het werkelijk geloof in Hem? (Nee, dat is het niet.) Waar zijn ze dan mee bezig? Ze misleiden God; ze doorlopen enkel de stappen van een proces en houden zich met religieuze ceremonieën bezig. Ze wapperen met de vlag van geloof en voeren religieuze riten uit, waarmee ze proberen God te misleiden om hun doel van gezegend zijn te bereiken. Ze aanbidden God helemaal niet. Zal zo’n groep mensen niet net zo eindigen als degenen in de kerk die zogenaamd God dienen, die zogenaamd in God geloven en Hem volgen?

uit ‘Alleen als je te allen tijde voor Gods aangezicht leeft, kun je het pad van redding bewandelen’ in ‘Verslagen van de gesprekken van Christus’

Sommige mensen hebben de neiging de aandacht op zichzelf te richten. In het bijzijn van hun broeders en zusters zeggen ze dat ze God verschuldigd zijn, maar achter hun rug om brengen ze de waarheid niet in praktijk en gedragen ze zich totaal anders. Zijn ze niet net als die religieuze farizeeërs? Een mens die echt van God houdt en de waarheid heeft is trouw aan God, maar laat dat niet zo aan de buitenkant zien. Hij is bereid de waarheid te praktiseren als er zich aangelegenheden voordoen en spreekt of handelt niet op een manier die tegen zijn geweten ingaat. Hij toont wijsheid als er zich zaken voordoen en is principieel in zijn handelingen, ongeacht de omstandigheden. Zo’n mens is iemand die werkelijk dient. Er zijn er die God alleen maar met hun mond dienen in wat ze aan Hem verschuldigd zijn. Ze brengen hun dagen door met gefronste wenkbrauwen, nemen een theatrale houding aan en veinzen een ongelukkige gelaatsuitdrukking. Hoe verachtelijk! En als je hen zou vragen: ‘Hoezo ben je God dank verschuldigd? Zeg het me alsjeblieft!’ zouden ze met de mond vol tanden staan. Als je aan God trouw bent, praat daar dan niet in het openbaar over, maar laat je liefde voor God zien door hoe je werkelijk in de praktijk leeft en bid tot Hem met een waarachtig hart. Degenen die alleen woorden gebruiken in hun omgang met God zijn allemaal huichelaars! Sommigen spreken in elk gebed uit dat ze God verschuldigd zijn en beginnen telkens als ze bidden te huilen, zelfs zonder dat de Heilige Geest hun beweegt. Zulke mensen zijn bezeten van religieuze rituelen en opvattingen; zij leven naar zulke rituelen en opvattingen en geloven altijd dat dergelijke handelingen God behagen en dat oppervlakkige vroomheid of berouwvolle tranen God gunstig stemmen. Wat voor goeds kan van zulke belachelijke mensen komen? Om hun nederigheid te demonstreren, veinzen sommigen genadevol te zijn als ze in de buurt van anderen spreken. Sommigen zijn overdreven onderdanig bij anderen, als krachteloze lammetjes. Is dit hoe mensen van het koninkrijk zich gedragen? Een persoon van het koninkrijk zou levendig en vrij moeten zijn, onschuldig en open, eerlijk en lieflijk; iemand die vrijuit leeft. Hij heeft karakter en waardigheid en kan overal waar hij gaat een goede getuigenis geven; hij is iemand die bij God en mensen geliefd is. Die nieuw in het geloof zijn hebben teveel uiterlijke routine; zij moeten eerst een periode doormaken van aangepakt en gebroken worden. Zij die het geloof in God in hun hart hebben, zijn uiterlijk niet van anderen te onderscheiden, maar hun handelingen en daden zijn prijzenswaardig voor anderen. Alleen van zulke mensen kan worden gezegd dat ze het woord van God naleven. Ook al zou je elke dag evangeliseren en verschillende mensen kunnen redden, dan zou God uiteindelijk toch niet geëerd worden als je nog voorschriften en doctrines naleeft. Zulke mensen zijn religieus en ook huichelaars.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Bij het geloof moet men zich richten op werkelijkheid, je bezighouden met religieuze rituelen betekent geen geloof

Tijdens het verloop van de intrede van de mens is het leven altijd saai, vol eentonige elementen van geestelijk leven, zoals wat bidden, het eten en drinken van Gods woorden of het houden van bijeenkomsten. Mensen voelen daardoor altijd dat geloven in God niet veel vreugde oplevert. Zulke geestelijke activiteiten vinden altijd plaats op basis van de oorspronkelijke gezindheid van de mensheid, die door Satan is verdorven. Mensen kunnen weliswaar soms de verlichting van de Heilige Geest ontvangen, toch blijven ze vastzitten aan hun oorspronkelijke manier van denken, gezindheid, levensstijl en gewoonten. Hun aard blijft dan ook onveranderd. De bijgelovige activiteiten waar mensen zich mee inlaten, haat God nog het meest, maar veel mensen kunnen er toch geen afstand van nemen. Ze denken namelijk dat God deze bijgelovige activiteiten heeft voorgeschreven en moeten er zelfs nu nog helemaal mee afrekenen. Neem bijvoorbeeld alle voorbereidingen die jonge mensen voor een bruiloft en hun uitzet treffen; geld als cadeaus, feestmaaltijden en soortgelijke manieren waarop heugelijke gelegenheden worden gevierd; oude gewoonten die overgeleverd zijn; alle zinloze bijgelovige activiteiten ten behoeve van de doden en hun uitvaartrituelen: die zaken verafschuwt God nog meer. Zelfs de dag van verering (waaronder de sabbat, zoals de religieuze wereld die naleeft) verafschuwt Hij. Ook de sociale relaties en wereldse omgang tussen mensen verafschuwt en verwerpt God in hoge mate. Zelfs het Lentefestival en Kerstmis, bekend bij iedereen, zijn niet door God voorgeschreven, laat staan het speelgoed en de versieringen (liedjes, oliebollen, vuurwerk, lampionnen, kerstcadeaus, kerstfeesten en heilige communie) voor deze feestdagen – zijn ze geen afgoden in het brein van mensen? Het breken van het brood op de sabbat, wijn en fijn linnen zijn nog nadrukkelijker afgoden. Alle populaire traditionele feestdagen in China, zoals de Drakenkoppendag, het Drakenbootfestival, het Midherfstfestival, het Labafestival en nieuwjaarsdag, plus de feestdagen in de godsdienstige wereld, zoals Pasen, iemands doopdag en Kerstmis, zijn allemaal niet te rechtvaardigen feesten die vanaf vroegere tijden door veel mensen zijn gehouden en overgeleverd tot op de dag van vandaag toe. Ze stroken helemaal niet met het mensenras dat God heeft geschapen. Ze zijn dankzij de rijke verbeelding en geniale denkbeelden tot op de dag van vandaag overgeleverd. Ze lijken geen gebreken te hebben, maar in feite houdt Satan er de mensheid mee voor de gek. Hoe meer een plaats vol satans is en hoe ouderwetser en achtelijker die plaats is, hoe dieper de feodale gebruiken zijn ingebakken. Deze dingen houden mensen strak gebonden, zonder enige beweegruimte. Veel feestdagen in de godsdienstige wereld lijken heel origineel en een brug te slaan naar het werk van God. In werkelijkheid zijn ze echter de onzichtbare koorden waarmee Satan mensen bindt en voorkomt dat ze God leren kennen – ze zijn allemaal listige strategieën van Satan. In feite is het zo dat na de voltooiing van een fase van Gods werk Hij de middelen en de stijl van die tijd al heeft uitgewist zonder een spoor achter te laten. ‘Toegewijde gelovigen’ blijven die tastbare materiële voorwerpen echter aanbidden. Intussen plaatsen ze wat God heeft op de achtergrond en bestuderen ze dat niet verder. Ze lijken vol liefde voor God, terwijl ze Hem eigenlijk lang geleden al uit huis hebben gejaagd en Satan ter aanbidding op de tafel hebben geplaatst. Portretten van Jezus, het kruis, Maria, de doop van Jezus en het laatste avondmaal: mensen vereren ze als de Heer van de hemel, terwijl ze herhaaldelijk uitroepen “God de Vader”. Is dat allemaal geen lachertje? …

De beste manier om de gezindheid van de mens te veranderen, is een ommekeer teweegbrengen in die gedeelten in het diepst van het hart van mensen die ernstig zijn aangetast. Zo kunnen mensen hun denkpatroon en moraliteit gaan veranderen. Mensen moeten allereest duidelijk inzien dat al deze religieuze riten, godsdienstige activiteiten, jaren, maanden en feesten niet te verteren zijn door God. Ze moeten zich losrukken van deze banden van feodaal denken en elk spoor van hun diepgewortelde neiging tot bijgeloof wissen. Dit hoort allemaal bij de intrede van de mensheid.

Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Werk en intrede (3)

Gedeelten uit preken en communicatie als referentie:

Een correct spiritueel leven omvat het op juiste wijze bidden, eten en drinken van Gods woorden, het communiceren over de waarheid, het doen van je plicht en het zingen van lofzangen. Deze praktijken dragen in hoge mate bij tot het binnengaan in de waarheid en tot de verandering van gezindheid van mensen. Religieuze rites zijn niet meer dan plichtmatige handelingen waarbij je niet meent wat je zegt en je slordig, oppervlakkig en hypocriet bent. Dit zijn allemaal oppervlakkige methoden waarbij God wordt bedrogen. Het uitvoeren van religieuze rites staat volledig los van de werkelijkheid en bevat geen greintje werkelijkheid – het is niet meer dan het uiten van woorden voor de show en is volkomen ineffectief. Een correct spiritueel leven is volledig gebaseerd op werkelijkheid. Het komt voort uit het gecombineerd zijn met werkelijkheid en is bovendien oprechtheid die uit het hart komt en als zodanig effectief is en met plezier door God wordt aanvaard. Neem bijvoorbeeld correct gebed: Een correct gebed komt voort uit de echte problemen en levensbehoeften van een mens. Het vertegenwoordigt de oprechte noden van zijn innerlijke wezen en verwerft daarom het werk van de Heilige Geest. Maar door gebed in de context van religieuze rites wordt dit principe geschonden. Een mens kan zomaar, wanneer en waar dan ook, een paar regels van een gebed opzeggen zonder ze te menen en tegelijkertijd in zijn hart het gevoel hebben dat hij er genoeg van heeft en hij er geen enthousiasme voor kan opbrengen. Hoe zou hij ooit het werk van de Heilige Geest kunnen ontvangen? Het is duidelijk dat hij niet wil bidden maar zichzelf ertoe dwingt – dit is iets dat tegen het principe ingaat. Onder normale omstandigheden kan een mens onmogelijk de hele tijd bidden. Wanneer je niet bidt, kun je het woord van God eten en drinken of communiceren over de waarheid. Dit komt omdat een spiritueel leven iets is dat niet kan worden gereguleerd, het wordt uitsluitend bepaald aan de hand van je eigen toestand en actuele behoeften. Dit is de enige manier om goede resultaten te behalen. Een werkelijk geestelijk leven is correct en wordt verwezenlijkt wanneer de dingen op een natuurlijke manier gebeuren. Het bestaat in het geheel niet uit het zich houden aan regels of het uitvoeren van rites. Religieuze rites zijn allemaal regels en door de mens uitgedachte schijnvertoningen. Ze brengen geen serieus zoeken met zich mee. Dit is de reden dat God ze hypocriet noemt. Een correct spiritueel leven komt voort uit het ondergaan van Gods werk. Het is een amalgaam van het werk van de Heilige Geest en handelingen die door mensen worden geëlimineerd. Hoewel er geen regels of rites in dit soort spiritueel leven zijn, levert het werkelijk concrete gunstige resultaten op. Alleen wanneer je overgaat van religieuze riten naar een correct spiritueel leven heb je het juiste pad van geloof in God betreden.

uit ‘communicatie van boven’