Antwoord: Je snijdt een kwestie aan die heel relevant is. Laten we vervolgens communiceren over of de brieven van Paulus en andere apostelen werkelijk door God geschreven zijn. En of ze het woord van God kunnen vertegenwoordigen. Op die manier zullen wij weten hoe wij met deze brieven van de apostelen moeten omgaan. Laten we, voordat we verder communiceren, eerst twee passages van het woord van Almachtige God lezen! Almachtige God zegt: “En zo waren de brieven van Paulus in het Nieuwe Testament brieven die Paulus schreef voor de kerken en geen inspiraties van de Heilige Geest, en evenmin zijn het de directe uitspraken van de Heilige Geest. Het zijn slechts aansporende, troostende, bemoedigende woorden die hij tijdens zijn werk voor de kerken schreef. En dus vormen ze ook een verslag van een groot deel van het werk van Paulus in die tijd. Ze waren geschreven voor allen die broeders en zusters in de Heer zijn, zodat de broeders en zusters van de kerken in die tijd zijn advies zouden opvolgen en vast zouden houden aan de weg van berouw van de Heer Jezus. Paulus zei helemaal niet dat, al waren het de kerken uit die tijd of in de toekomst, zij allemaal de dingen moesten eten en drinken die hij geschreven had, en evenmin zei hij dat zijn woorden allemaal van God afkomstig waren. Naar de omstandigheden van de kerk in die tijd communiceerde hij gewoon met de broeders en zusters, en spoorde hen aan en zette hen aan tot geloof; hij predikte gewoon of herinnerde hen en spoorde hen aan. Zijn woorden waren op zijn eigen last gebaseerd en hij steunde de mensen door deze woorden. […] Alles wat hij zei dat stichtelijk en positief was voor de mensen was waar, maar het vertegenwoordigde niet de uitspraken van de Heilige Geest, en het kon God niet vertegenwoordigen. Het is een kolossaal misverstand en een enorme godslastering wanneer mensen het verslag van een menselijke ervaring en de brieven van een mens als het gesproken woord van de Heilige Geest aan de kerken behandelen! […] Zijn identiteit was slechts die van een werkende apostel en hij was niet meer dan een door God gezonden apostel. Hij was geen profeet of voorspeller. Voor hem was zijn eigen werk en het leven van de broeders en zusters uitermate belangrijk. En dus kon hij niet namens de Heilige Geest spreken. Zijn woorden waren niet de woorden van de Heilige Geest en nog minder kon je zeggen dat het de woorden van God waren. Paulus was immers niet meer dan een schepsel van God en zeker niet de incarnatie van God. […] Als mensen de brieven of woorden zoals die van Paulus als uitspraken van de Heilige Geest beschouwen en deze aanbidden als God, dan kun je alleen maar zeggen dat ze geen onderscheid weten te maken. Om het harder te stellen: is dit geen godslastering? Hoe kan een mens namens God praten? En hoe kunnen mensen buigen voor de verslagen van zijn brieven en de woorden die hij heeft gesproken alsof zij een heilig boek zijn, of een hemels boek? Kunnen Gods woorden terloops door een mens worden geuit? Hoe kan een mens namens God praten? Dus, wat denk je? Zouden de brieven die hij voor de kerken schreef niet met zijn eigen ideeën besmet kunnen zijn? Hoe zouden ze niet met menselijke ideeën besmet kunnen zijn? […] Als je zegt dat zijn brieven de woorden van de Heilige Geest zijn, ben je absurd en pleeg je godslastering. De brieven van Paulus en de andere brieven in het Nieuwe Testament zijn gelijkwaardig aan de memoires van de meer recente spirituele figuren. Ze staan op één lijn met de boeken van Watchman Nee of de ervaringen van Lawrence, enzovoorts. De boeken van de meer recente spirituele figuren zijn alleen niet tot een Nieuw Testament samengesteld, maar het wezen van die mensen is hetzelfde: Het waren mensen die een bepaalde periode door de Heilige Geest zijn gebruikt en God niet rechtstreeks konden vertegenwoordigen” (Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Over de Bijbel (3)).

Uit het woord van God zien we dat de brieven van de apostelen grotendeels in overeenstemming zijn met Gods bedoelingen, maar dat overeenstemming met Gods bedoelingen iets anders is dan het woord van God zijn. De brieven van Petrus en Paulus verschenen pas na elkaar na de herrijzenis en hemelvaart van de Heer Jezus. Toen deze brieven aan de kerken werden verzonden, hoe werden ze dan door de broeders en zusters ontvangen? Zij zouden hebben gezegd: “Dit zijn brieven van broeder Petrus en dit zijn brieven van broeder Paulus.” Zij zouden deze brieven niet als Gods woord hebben behandeld omdat deze apostelen nooit zeiden dat zij God waren. Zij gaven alleen toe dat ze leerlingen waren die de Heer Jezus volgden. Daarom zouden de broeders en zusters van de kerken in die tijd deze brieven en woorden hebben behandeld als de woorden van andere broeders. Petrus en Paulus zeiden ook nooit dat hun woorden werden geïnspireerd door God of het woord van God waren. Dat is de historische context van die tijd. Maar vandaag de dag behandelen wij deze brieven en woorden van de apostelen als het woord van God en zetten we ze in dezelfde categorie als het woord van God. Dit druist in tegen de historische feiten! De brieven van deze apostelen ontstonden slechts uit hun plicht tegenover de kerk. Het was om de kerken in die tijd te ondersteunen. Hun brieven kunnen het woord van God niet vertegenwoordigen. Gods woorden zijn Gods woorden, de woorden van de mens zijn de woorden van de mens. Als we in de Bijbel geen onderscheid kunnen maken tussen Gods woorden en die van de mens, dan is dat een zeer ernstig probleem. In feite staat er slechts een deel van Gods woord in de Bijbel. Alleen de woorden die persoonlijk worden gesproken door Jehova God, de woorden van Mozes zoals geïnstrueerd door Jehova God, de woorden die worden overgebracht door profeten van Jehova God, en de woorden die persoonlijk worden gesproken door de Heer Jezus zijn werkelijk het woord van God. We kunnen zien dat de woorden van profeten allemaal een speciaal label hebben. Zij zeggen: “Zo zei Jehova.” Dit verklaart dat ze Gods woorden overbrengen. En dat ze mensen duidelijk maken dat ze de oorspronkelijke woorden van God nabootsen. Daarom geldt: alleen de woorden die door profeten van God overgebracht zijn, de woorden van Jehova God Zelf die opgenomen zijn, en de woorden van de Heer Jezus Zelf die door de apostelen opgetekend zijn, zijn het ware woord van God. Alleen dit deel van de woorden in de Bijbel is het woord van God. Afgezien van dit gedeelte, zijn alle woorden van de apostelen en dingen die door Gods dienaars zijn opgetekend de getuigenissen en woorden van de mens.

Het is niet juist om te zeggen dat de Bijbel is geïnspireerd door God en alleen Gods woord bevat, op grond van slechts één zin in de brief van een apostel. In het tijdperk van de apostelen zou niemand de brieven van Petrus en Paulus als Gods woord hebben behandeld, en niemand zou deze apostelen als Christus hebben beschouwd. Deze apostelen durfden zich ook nooit Christus te noemen. Alleen Christus vertegenwoordigt God en de Heilige Geest. Daarom moeten we de woorden van deze apostelen niet behandelen als het woord van God. De woorden van deze apostelen staan niet voor God en bovendien niet voor de Heilige Geest. En God heeft nooit getuigd van de Bijbel als zodanig. De Heer Jezus zei alleen dat de Bijbel een getuigenis van God is. Maar Hij zei niet dat de Bijbel geïnspireerd was door God en al Gods woorden bevat. heeft ook nooit op deze manier aan iemand over de Bijbel getuigd. Alleen de Heilige Geest en vleesgeworden God hebben volledig inzicht in de Bijbel. Een mens kan de Bijbel nooit helemaal doorgronden. De Bijbel is een verslag van Gods werk en van persoonlijke ervaringen en getuigenissen opgetekend door mensen die God dienden. De mens probeerde Gods woorden over te brengen en van Gods werk te getuigen door te beschrijven wat er na verlichting door de Heilige Geest ervaren werd. Niets van dit alles was persoonlijk geschreven door God. Dat is een feit! Hoewel de verslagen en brieven van de apostelen werden verlicht door de Heilige Geest, kunnen zij het woord van God niet vertegenwoordigen. Daarom is het verkeerd om te denken dat de gehele Schrift geïnspireerd is door God en al Gods woorden bevat. Het is helemaal niet in overeenstemming met de feiten!

Het woord van God is de waarheid. De mens kan in zijn leven niet alles ervaren. Het maakt niet uit hoeveel de mens over God weet, hij kan Gods woorden niet uitdrukken. Hoe gewichtig de mens ook getuigt, zijn woorden zijn niet te vergelijken met Gods woorden. De essenties van God en mens veschillen namelijk als hemel en aarde. De mens kan Gods woorden nooit uitdrukken. Zelfs de profeten konden alleen maar Gods woorden overbrengen. Zelfs degenen die door de Heilige Geest worden gebruikt, kunnen Gods woorden niet uitdrukken. Het enige wat ze kunnen bespreken zijn hun eigen ervaringen en getuigenissen. Christus heeft een goddelijke essentie, dus wat Hij uitdrukt zijn natuurlijk Gods woorden. Het wezen van de mens is menselijkheid, dus wat hij van nature uitdrukt is de ervaring en kennis van de mens. Zelfs als het in overeenstemming is met de waarheid, kan het niet in één adem met Gods woorden worden vergeleken. De mensen van vandaag gaan tegen de historische feiten in en benadrukken dat de woorden van de mens in de Bijbel Gods woorden zijn. Met dit zelfbedrog weerstaan de mensen God. Het wordt beschouwd als godslasterend ten opzichte van God.

uit het filmscenario van ‘Onthul het mysterie van de bijbel’