Antwoord:

Om te beginnen is het nodig dat we begrijpen hoe de Bijbel vorm heeft gekregen en wanneer hij is geproduceerd. Het oorspronkelijke Bijbelboek betreft het Oude Testament. De Israëlieten, dat wil zeggen de Joden, noemden alleen het Oude Testament de Bijbel. En daarna, in het Tijdperk van Genade, verrichtte de Heer Jezus een fase van het werk van verlossing. Meer dan driehonderd jaar na Christus kwamen toenmalige kerkleiders bijeen voor een vergadering. Zij geloofden dat de laatste dagen nabij waren en dat de woorden die de Heer Jezus had gesproken en de brieven die de discipelen hadden geschreven, bijeengevoegd moesten worden in een boek zoals het Oude Testament, dat vervolgens naar alle kerken gestuurd moest worden. Op deze manier zouden de geschriften naar behoren worden veiliggesteld en kon het leven van de kerken op het juiste spoor worden gezet. Zij doorzochten daartoe alle geschriften van de apostelen en discipelen van de Heer Jezus en brachten deze bijeen en ten slotte, na het verrichten van onderzoek, bepaalden zij dat een selectie van zevenentwintig geschriften de officiële canon van het Nieuwe Testament zou worden. Vervolgens voegden zij de zevenentwintig geschriften van de officiële canon van het Nieuwe Testament en het Oude Testament samen tot de gehele inhoud van de Bijbel. Dit is de basis voor de productie van het gehele boek van het Nieuwe en Oude Testament. Er zijn mensen die geloven dat de gehele Bijbel is geïnspireerd door God; met name Paulus zei destijds: “De gehele schrift is geïnspireerd door God.” Achter deze woorden schuilt een feit. Toen ze werden uitgesproken, bestond er geen Nieuw Testament omdat het Nieuwe Testament nog geen boek was, maar nog uit talrijke losse brieven bestond, bewaard in elke kerk. Waar verwezen tegen deze achtergrond de woorden van Paulus naar? Natuurlijk naar het Oude Testament. Daarom heeft de stelling van Paulus in 2 Timotheüs: “De gehele schrift is geïnspireerd door God” betrekking op het Oude Testament, niet op het Nieuwe Testament. Dit is een feit. Maar de mensen van de laatste dagen denken dat met de ‘Schrift’ waarvan Paulus sprak, de volledige geschriften van zowel het Oude als het Nieuwe Testament werden bedoeld. Dat is in tegenspraak met de feiten van die tijd en druist in tegen de achtergrond van wat Paulus destijds zei. Dus dit is niet in overeenstemming met de feiten en is deze interpretatie vooringenomen en onjuist. Is het, afgezien hiervan, houdbaar als men zegt dat het Oude Testament ingegeven via inspiratie door God? Wat houdt ‘inspiratie door God’ in? Wat betekent ‘inspiratie’? In de tijd van het Oude Testament, het Tijdperk van de Wet, was Mozes een leider van de Israëlieten en een predikant, aangesteld door God, oftewel, iemand die het volk van Israël uit Egypte leidde en Gods wetten overbracht. Het werk van het Tijdperk van de Wet werd door God verricht via Mozes. Mozes was de hoogste autoriteit voor het verklaren van het Oude Testament, terwijl anderen deze bevoegdheid niet hadden. Welnu, zei hij in de Vijf Boeken van Mozes, dat wat hij schreef was geïnspireerd door God? In de eerste plaats zei Mozes dat niet. In de tweede plaats sprak geen van alle profeten die God gebruikte in het tijdperk van de het Oude Testament, ook niet de belangrijkste zoals Jesaja, Daniel en Ezechiël, deze woorden uit. De zin “De gehele schrift is geïnspireerd door God”, is pas later door Paulus uitgesproken en kan daarom niet volledig als bewijs dienen. Als God had gezegd dat het Oude Testament geheel was ingegeven via Zijn inspiratie, zou Hij dit via Zijn profeten hebben moeten meedelen, maar dit blijkt niet uit de woorden van de profeten. Als Mozes in staat was geweest dit standpunt in te nemen, dan had hij het gezegd, maar deze woorden komen niet voor in datgene wat Mozes zei. Dit is het soort begrip dat we moeten hebben met betrekking tot de productie en de structuur van de Bijbel. Dit kan worden beschouwd als de innerlijke waarheid van de Bijbel, die ons in staat stelt precies te weten hoe de Bijbel is samengesteld, wie hem heeft geschreven en wie er verslag van heeft gedaan. De Bijbel heeft talrijke schrijvers, die een gemeenschappelijk inzicht en een gemeenschappelijk standpunt hadden. Hoe velen van hen zeiden dat het allemaal door God was geïnspireerd? Paulus zei destijds dat de gehele Schrift was ingegeven via inspiratie door God; dit had betrekking op het Oude Testament. Hoe werd dat honderden jaren later geïnterpreteerd? Er werd beweerd dat zowel het Oude als het Nieuwe Testament zijn ingegeven via de inspiratie door God. Is zo’n interpretatie niet tamelijk vergezocht en ongeloofwaardig?

Nadat het Nieuwe Testament en het Oude Testament waren samengevoegd en de mensen de woorden van Paulus lazen, geloofden zij dat wat hij had gezegd zowel op het Oude als op het Nieuwe Testament betrekking had. Als Paulus nog had geleefd en zo’n uitleg door latere generaties had vernomen, zou hij direct hebben verklaard: “Wat ik destijds zei, verwees naar het Oude Testament, het had geen betrekking op het Nieuwe Testament.” Bovendien, wat zouden Paulus, Petrus en anderen die de brieven van het Nieuwe Testament hebben geschreven, verklaren als zij zagen dat mensen van de denominaties van de laatste dagen de brieven die zij hebben geschreven, behandelden alsof ze het woord van God waren? Zouden zij dit feit kunnen accepteren? Wat zouden zij te zeggen hebben? Zij zouden zeggen: “Oh, dit is problematisch. Jullie hebben allemaal een grote fout gemaakt. Jullie begaan nu ketterij. Wij allen zijn jullie broeders en wat wij hebben gezegd, vertegenwoordigt niet de woorden van God. Hoe konden jullie zo blind zijn? Hoe konden jullie onze woorden opvatten als het woord van God?” Zij zouden geschokt zijn, nietwaar? Paulus en Petrus schreven hun brieven niet direct na de hemelvaart van de Heer Jezus. Het was dertig jaar na de hemelvaart van de Heer Jezus dat hun brieven een voor een begonnen te verschijnen. Zij begonnen formeel niet met het schrijven van hun brieven voordat zij twintig of dertig jaar lang hadden gepreekt. Hoe zagen de zusters en de broeders in de kerken deze brieven die Paulus en Petrus hadden geschreven en die vervolgens naar de kerken waren verzonden? Konden zij hebben gezegd: “Dit is de stem van God, dit is het woord van God?” Zouden zij dit hebben gezegd? Zij zouden hebben gezegd: “Dit is een brief van Broeder Petrus. Kijk, wat hij in deze brief schrijft is werkelijk goed, het is echt stichtelijk”; “Dit is een brief van Broeder Paulus”; “Dit is een brief van Broeder Barnabas”; “Dit is een brief van Matheus” … Hadden sommige mensen uit die tijd deze brieven van de discipelen kunnen beschouwen als het woord van God? Honderd procent nee, want Petrus, Matheus en de anderen hadden nooit gezegd dat zij God waren en evenmin dat zij de geïncarneerde God waren. Zij allen erkenden dat zij in de Heer Jezus geloofden, dat zij discipelen van de Heer Jezus waren. Daarom zagen de broeders en zusters van de kerken hen in die tijd ook als broeders en aanvaardden hun brieven en wat zij zeiden als de woorden, de communicatie en de getuigenis van broeders. Dit is geheel juist en in overeenstemming met de historische achtergrond. Maar de mensen van vandaag vatten de woorden van deze discipelen op als het woord van God en vermelden ze in één adem met het woord van God; is dit niet in strijd met de historische feiten van die tijd? De mensen van vandaag durven met open ogen in te gaan tegen de historische feiten en houden de woorden van deze personen voor het woord van God, zonder aan te voelen dat zij het mis hebben. Als iemand dit feit blootlegt, citeren zij ter verdediging woorden uit de Bijbel. Zijn die woorden ergens op gebaseerd? Waar verwijzen zij naar? Begrijp jij ze? Er zijn woorden van deze strekking in de brieven van de discipelen: Petrus vermeldde dat de woorden en brieven van Broeder Paulus de verlichting en het werk van de Heilige Geest bevatten. Maar Petrus zei niet dat de woorden van Paulus Gods woord waren. Petrus zei niet dat alle woorden van Paulus waren ingegeven via de inspiratie van de Heilige Geest en dat zij moeten worden gezien als het woord van God; het zou onjuist zijn om dat te zeggen. Paulus durfde ook niet te zeggen dat zijn woorden door God waren onthuld, dat zij waren ingegeven via de inspiratie door God. Noch Paulus, noch Petrus durfden te getuigen dat wat zij zelf zeiden het woord Gods was, dus hoe kunnen gelovigen in de laatste dagen hun woorden opvatten als het woord Gods? Welke fout maken zij? Zou je zeggen dat de vertolkers van de geschriften over de gehele religieuze wereld het juist hebben begrepen, of niet? Geconfronteerd met een dergelijke grote, absurde fout, zijn zij zich daarvan niet bewust, begrijpen het niet en zien het niet. Deze mensen bezitten zelf de waarheid niet en kunnen de dingen niet doorzien; andere mensen aanbidden hen echter blindelings. In het geloof van de mensen gelooft men blindelings in de mens: ze geloven blindelings in wat hun maar wordt verteld. Religieuze mensen zijn bijgelovig wat betreft de Bijbel, ze aanbidden hem en plaatsen hem boven God, denkend dat de Bijbel God vertegenwoordigt en dat alles zou moeten gaan overeenkomstig de Bijbel. Is vasthouden aan zo’n blind geloof in en verheerlijking van de Bijbel niet een toonbeeld van onzinnigheid? Op welke manieren houden mensen blind geloof in de Bijbel? Zij kijken er niet naar in overeenstemming met de historische feiten. Zij streven de waarheid niet werkelijk na en benaderen de Bijbel niet in overeenstemming met de verlichting en illuminatie door de Heilige Geest, maar aanbidden blindelings beroemde mensen. Los van wie wat zei, beschouwen zij het allemaal als juist, accepteren alles en passen het lukraak toe. Was Paulus vrij van vergissingen? Was wat hij zei correct? Hij was ook een mens, dus hoe is het voor een persoon mogelijk om vrij te zijn van onzuiverheden? Is het daarom niet een fout dat mensen in het Tijdperk van Genade de brieven van de discipelen bijeenbrachten samen met het woord van God? Gods woorden in de Bijbel zijn het woord van God, terwijl wat gezegd is door mensen, de woorden van mensen zijn. Welke woorden in de Bijbel zijn het woord van God? We moeten daar inzicht in hebben. Alleen wat is gesproken door Jehova God Zelf, wat Jehova God Mozes opdroeg te zeggen, wat Jehova God de profeten opdroeg te zeggen, wat de profeten werd gevraagd om bekend te maken en ook wat de Heer Jezus Zelf zei, zijn het werkelijke woord van God. Hebben jullie iets in de woorden van de profeten gezien dat vooral symbolisch is? Zij zeggen: “Aldus sprak Jehova”, “Dit is wat Jehova zegt”, zij zeggen niet: “Zo zeg ik, Daniël (ik, Jesaja).” Dit maakt de mensen duidelijk dat de profeten de originele woorden van God overbrachten. Dus alle originele woorden van God die door de profeten zijn overgebracht zijn het ware woord van God, alles wat is opgetekend als te zijn gezegd door Jehova God Zelf is het ware woord van God, en alles wat is opgetekend door de discipelen als te zijn gezegd door de Heer Jezus Zelf is het woord van God. Alleen deze delen van de Bijbel zijn het ware woord van God en los daarvan, alles wat de discipelen zeiden en de dingen die Gods dienaren optekenden zijn menselijke getuigenissen. Zodra we spreken van menselijke getuigenissen is er een probleem. Soms is wat mensen zeggen incompleet of incorrect – mist er iets. Hierom onthult God sommige feiten uit die tijd in Zijn werk van de laatste dagen. Bijvoorbeeld wat de omstandigheden van Paulus waren, wat de omstandigheden van Petrus waren enzovoort. God vult dit in Zijn werk van de laatste dagen aan. We kunnen daardoor zien, dat wat de mens heeft gezegd niet geheel in overeenstemming is met de feitelijke achtergrond; dit is een probleem dat God in Zijn werk van de laatste dagen onthult.

uit ‘communicatie van boven’

Omdat Paulus in de brieven eens verklaarde dat alle Schrift gegeven is door de inspiratie van God, begonnen religieuze kringen daarna alles wat er in de Bijbel geschreven was af te bakenen als zijnde de inspiratie van God en Gods woorden. Wat Paulus zei was ongefundeerd, want God had nooit op deze manier een getuigenis afgelegd over de Bijbel; ook had de Heer Jezus nooit gezegd dat de Bijbel gegeven was door Gods inspiratie en uitsluitend het woord van God was. De getuigenis van Paulus over de Bijbel was alleen gebaseerd op zijn individuele kennis ervan; hij sprak helemaal niet namens God. Alleen de Heilige Geest en de geïncarneerde God kennen het eigenlijke verhaal van waar de Bijbel over gaat en de geschapen mensheid is niet staat geweest het grondig te begrijpen. Dit is een feit. De Heer Jezus zei alleen dat de Bijbel Gods getuigenis is; Hij zei niet dat de Bijbel geheel geïnspireerd was door God en Gods woord was. Ook heeft de Heilige Geest nooit aan iemand een dergelijke getuigenis afgelegd over de Bijbel. Dus wat Paulus zei was ongegrond. Hij sprak niet namens God, laat staan namens de Heilige Geest. De inhoud van de Bijbel bestaat geheel uit verslagen van feitelijke gebeurtenissen en getuigenissen van ervaringen in verband met het werk van God, geschreven door mensen die Hem dienden. Geen van de hoofdstukken werd geschreven door God Zelf; de auteurs ervan brachten gewoon Gods woord over of ze beschreven hun eigen ervaringen en inzicht, verlicht en geïllumineerd door de Heilige Geest, met als doel getuigenis te geven van Gods naam en werk. Dit is een feit. Hoewel de door de apostelen geschreven verslagen en brieven verlicht werden door de Heilige Geest, geven zij niet het woord van God weer, omdat de Heilige Geest iedere persoon verlicht, illumineert en begeleidt in overeenstemming met zijn of haar individuele toestand, zodat hij of zij inzicht kan krijgen in de waarheid en kennis kan verkrijgen over God. Dit is het resultaat van het werk van de Heilige Geest. Daarom zijn deze verlichting en illuminatie die door het werk van de Heilige Geest worden gebracht, niet het equivalent van Gods woord; de uitspraken van God vertegenwoordigen Gods levensgezindheid en zij bevatten alle de essentie van de waarheid van Zijn levensgezindheid. Geen zin die door God uitgesproken wordt, kan ooit volledig door mensen worden ervaren, omdat Zijn uitspraken teveel essentie van de waarheid bevatten om door ons binnen de beperkte ervaring van één mensenleven te kunnen worden nageleefd. Om deze reden zullen mensen, ongeacht de mate waarin ze de waarheid begrijpen of God kennen, nooit in staat zijn om Zijn woord uit te drukken. Het kan daarom worden vastgesteld dat de verlichting en illuminatie van de Heilige Geest mensen alleen van een beetje licht en enige leiding voorziet om de waarheid te begrijpen; ongeacht hoe diep hun ervaringen en getuigenissen kunnen zijn, zouden deze zelfs niet in één adem genoemd moeten worden met Gods uitspraken. Omdat de essentie van mensen en de essentie van God zo verschillend zijn als dag en nacht, zullen mensen nooit in staat zijn het woord van God uit te drukken; alleen Christus, begiftigd met de essentie van Gods goddelijkheid, kan dit doen. Profeten kunnen Gods woord slechts doorgeven; zelfs mensen die gebruikt worden door de Heilige Geest kunnen het woord van God niet uitdrukken, maar alleen spreken over hun eigen ervaringen en over datgene waarvan zij zelf getuige zijn geweest. Mensen kunnen zich alleen uitdrukken in overeenstemming met hun eigen essentie; hun naleving bepaalt dan weer hun getuigenissen. God bezit de essentie van goddelijkheid, dus Hij drukt op natuurlijke wijze het woord van God uit; wij mensen hebben onze essentie van menselijkheid, dus wat wij uitdrukken, is van nature gebaseerd op onze ervaringen en datgene waarvan we getuige zijn geweest. Daarom bestaat, behalve de delen die de door mensen doorgegeven woorden van God bevatten, de rest ongetwijfeld uit verslagen van menselijke ervaringen en inzichten. Zelfs al zouden deze overeen kunnen komen met de waarheid, toch kunnen ze absoluut niet worden vergeleken met het woord van God, want de essentie van de mensheid staat ver af van de essentie van God. Daarom zouden we bij het lezen van de Bijbel een duidelijk onderscheid moeten maken tussen de delen van Gods woord en de delen die door mensen zijn uitgesproken. Alleen op deze manier kunnen we op verantwoorde wijze met de Bijbel omgaan, en op een manier die overeenstemt met Gods wil. Bovendien, wanneer de religieuze gemeenschap claimt dat alles wat er in de Bijbel is geschreven Gods woord is, dan is dit niet in overeenstemming met de historische feiten van de tijd. Bijvoorbeeld, in het Tijdperk van Genade getuigde de Heilige Geest er nooit van dat de brieven en getuigenis geschreven door de apostelen de inspiratie van God waren. Ook hebben de apostelen zelf nooit gezegd dat wat zij schreven van Gods inspiratie afkomstig was, en evenmin zouden zij hebben durven beweren dat het Gods eigenlijke woord was. De brieven die naar de kerken werden gestuurd in die tijd werden alle beschouwd als brieven geschreven door de apostolische broeders; niemand zei dat ze Gods woord waren, geïnspireerd door God. Dit was de waarheid destijds. Is het tegenwoordig niet langer de waarheid? Nu, in de laatste dagen, gaan mensen die volhouden dat de brieven het woord van God zijn, tegen de historische feiten in! In het Tijdperk van de Wet zeiden Gods dienaren en profeten niet dat hun woorden Gods inspiraties waren, noch dat zij het woord van God waren. Wat betreft de boeken die zij schreven, zouden de Israëlieten van die tijd ze zeker hebben gezien als geschreven door Gods dienaren of profeten. Afgezien van de woorden van God die zij in hun geschriften hebben doorgegeven, kon de rest worden gecategoriseerd als verslagen van Gods werk. Als de Israëlieten nooit hebben getuigd dat de boeken geschreven door deze dienaren en profeten alle Gods inspiraties en uitspraken waren, hoe kunnen de mensen dan tweeduizend jaar later tegen de historische feiten van die tijd ingaan? Hoe kunnen zij dan schaamteloos volhouden dat de woorden in de Bijbel, geschreven door de mens, eigenlijk het woord van God zijn? Dit is niet in overeenstemming met de historische feiten! Het blinde geloof en de verafgoding waarmee mensen in de laatste dagen de Bijbel beschouwen, is geheel afkomstig van menselijke opvattingen en verbeelding; zij hebben absoluut geen basis in Gods woord, en ze zijn uitsluitend manieren waarop de religieuze gemeenschap mensen misleidt en God tart. Dit is hoe de krachten van de antichrist mensen misleiden en ze in de war brengen, zodat ze blind geloven in de Bijbel en deze verafgoden. Dit heeft al een veelvoud van denominaties doen ontstaan, waardoor het kerkleven en het binnengaan in het leven van de mensen in chaos wordt gestort en veel negatieve effecten worden veroorzaakt. Op dit punt zouden alle mensen goed na moeten denken, begrip moeten krijgen en de waarheid moeten zoeken om dit probleem op te lossen, opdat afdwalen van het rechte pad wordt voorkomen.

uit communicatie van boven

De meerderheid van de religieuze wereld vertrouwt op de woorden van Paulus dat “De gehele schrift is geïnspireerd door God” (2 Tim. 3:16), wanneer ze vaststellen dat alles in de Bijbel het woord van God is, en dat wanneer je maar vasthoudt aan de Bijbel, je opgenomen zult worden in het hemelse koninkrijk. Met name in de laatste dagen geloven de meeste gelovigen in de Heer dit nog. Maar komt dit standpunt overeen met de waarheid en de feiten? Was het de Heer Jezus die zei “de gehele schrift is geïnspireerd door God”? Heeft de Heilige Geest dit ooit gezegd? Dat hebben Zij niet gedaan. Dit is een uitspraak van Paulus. Veel gelovigen gebruiken deze woorden van Paulus als basis voor hun geloof dat elk woord in de Bijbel geïnspireerd is door God en het woord van God is. Is dat geen grote vergissing? Er zijn ook mensen die geloven dat zelfs wanneer het door een mens is uitgesproken, het nog altijd het woord van God is, zolang het maar in de Bijbel staat. Is dat geen buitengewoon misleidend en absurd standpunt? Gelovigen in de Heer moeten allemaal goed weten dat de Bijbel slechts een getuigenis van God is, en een document waarin Gods werk is vastgelegd. De totstandkoming van de Bijbel was gebaseerd op Gods reddingswerk van de mensheid. Elke fase van Gods werk is vervuld van de strijd tussen God en de kwade krachten van Satan. En daarom is niet alleen Gods woord vastgelegd in de Bijbel. Er zijn ook woorden van verschillende mensen en zelfs van Satan. Kunnen we daarom stellen dat elk woord in de Bijbel het woord van God is? Is dat niet het verdraaien van de waarheid en zwart met wit verwisselen? Hoe kunnen mensen nog dergelijke incorrecte overtuigingen ontwikkelen? Waarom kunnen zij niet bij de feiten blijven? Iedereen die de Bijbel heeft gelezen, weet dat de Bijbel gesprekken bevat tussen God en Mozes, tussen God en Job tussen God en Zijn uitverkorenen en tussen God en Satan. Dus kan het woord van de gesprekspartner van God het woord van God worden? Dat is toch al te dwaas? Daarom is de stelling: “De gehele schrift is geïnspireerd door God en is het woord van God” absoluut onhoudbaar! Bepaalde dwaze mensen hebben zomaar besloten dat het woord van de mens in de Bijbel Gods woord is. Dat is absoluut niet waar. Dit bezoedelt God, is laster tegen God, en is een grote belediging van Gods gezindheid. Gods woorden zijn Gods woorden en de woorden van de mens zijn de woorden van de mens. En Satans woorden zijn Satans woorden. Waarom halen de mensen ze door de war? Gods woorden zullen altijd de waarheid zijn. De woorden van de mens kunnen nooit de waarheid zijn en kunnen in het beste geval slechts met de waarheid overeenkomen. Satans woorden zullen altijd onwaarheden en leugens zijn. Zelfs als ze tienduizend maal worden uitgesproken, dan nog zijn het onwaarheden en leugens. Wijze mensen moeten dit feit erkennen. Alleen dwaze mensen blijven bij onjuiste standpunten.

Laten we over deze kwestie twee passages lezen van de woorden van Almachtige God, zodat we die dingen beter kunnen begrijpen. Almachtige God zegt: “Tegenwoordig denken mensen dat de Bijbel God is, en dat God de Bijbel is. En zo denken ze ook dat alle woorden van de Bijbel de enige woorden zijn die God heeft gesproken, en dat ze allemaal door God zijn geuit. Gelovigen in God denken zelfs dat, ook al zijn de zesenzestig boeken van het Oude en het Nieuwe Testament door mensen geschreven, ze allemaal door Gods inspiratie zijn gegeven en een verslag vormen van de uitspraken van de Heilige Geest. Dit is een onjuiste interpretatie van mensen, en het komt niet helemaal overeen met de feiten. Behalve de profetie boeken is het grootste deel van het Oude Testament in feite geschiedkundige verslaglegging. Sommige brieven uit het Nieuwe Testament komen voort uit ervaringen van mensen, en sommigen uit de verlichting door de Heilige Geest. De brieven van Paulus bijvoorbeeld, vloeiden voort uit het werk van een mens, ze waren allemaal het resultaat van de verlichting door de Heilige Geest, en ze waren voor de kerken geschreven, het waren aansporende en bemoedigende woorden voor de broeders en zusters van de kerken. Het waren geen woorden die door de Heilige Geest waren gesproken – Paulus kon niet namens de Heilige Geest spreken. Ook was hij geen profeet, laat staan dat hij de visioenen zag die Johannes aanschouwd had. Zijn brieven waren voor de kerken van Efeze, Philadelphië en Galatië en andere kerken. En zo waren de brieven van Paulus in het Nieuwe Testament brieven die Paulus schreef voor de kerken en geen inspiraties van de Heilige Geest, en evenmin zijn het de directe uitspraken van de Heilige Geest. … Als mensen de brieven of woorden zoals die van Paulus als uitspraken van de Heilige Geest beschouwen en deze aanbidden als God, dan kun je alleen maar zeggen dat ze geen onderscheid weten te maken. Om het harder te stellen: is dit geen godslastering? Hoe kan een mens namens God praten? En hoe kunnen mensen buigen voor de verslagen van zijn brieven en de woorden die hij heeft gesproken alsof zij een heilig boek zijn, of een hemels boek? Kunnen Gods woorden terloops door een mens worden geuit? Hoe kan een mens namens God praten?” (Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Over de Bijbel (3)).

“Niet alles wat in de Bijbel staat is een verslag van de woorden die God persoonlijk heeft gesproken. De Bijbel documenteert gewoon de vorige twee fasen van het werk van God, waarvan één deel een verslag is van de voorspellingen van de profeten en het andere deel de ervaringen en kennis bevat die de mensen die door God zijn gebruikt door de eeuwen heen hebben opgeschreven. Menselijke ervaringen zijn door menselijke meningen en kennis besmet, dat is onvermijdelijk. Veel Bijbelboeken bevatten menselijke opvattingen, menselijke vooroordelen en menselijke absurde interpretaties. Natuurlijk is het merendeel van de woorden het resultaat van de verlichting en illuminatie van de Heilige Geest en zijn het juiste interpretaties. Toch kan nog steeds niet worden gezegd dat het helemaal juiste uitdrukkingen van de waarheid zijn. Hun kijk op bepaalde dingen is niets meer dan de kennis van persoonlijke ervaring, of de verlichting van de Heilige Geest” (Het Woord, Deel I, De verschijning en het werk van God, Over de Bijbel (3)).

Nu we deze woorden gelezen hebben, kunnen we allen zien, dat de Bijbel niet volledig geïnspireerd is op God, noch volledig Gods woord bevat. En welke delen van de Bijbel Gods woord zijn, en welke delen het woord van de mens zijn, is duidelijk voor degenen die onderscheid maken. De auteur wordt vermeld voor elk Bijbelboek, en er staat ook duidelijk vermeld welke delen van de Bijbel Gods woorden bevatten. Dus hoe kan het, dat zonder enige aarzeling, mensen nog steeds het woord van de mens en van Satan als het woord Gods zien? Is dit een eerlijke manier van spreken? Als gelovigen blijven volhouden dat de woorden van de mens in de Bijbel het woord Gods is, hoe zou God zich dan voelen denk je? Is dit eerlijk tegenover God? Is dit geen godslastering en smaad van God? Ben je het daarmee eens? Wat is het gewicht van het woord van de mens in de ogen van God? Waarom denken we hier niet even over na? Hoe kan het woord van de mens opwegen tegen dat van God? De essentie van de mens is anders dan die van God, dus natuurlijk verschillen de woorden van de mens enorm van Gods woord. Als door verlichting het woord van de mens overeen kan stemmen met de waarheid, dan is dat al een grote prestatie. Als het woord van de mens niet geleid wordt door de Heilige Geest, dan is dat woord toch alleen een dwaling en een leugen? Als gelovigen in God dit niet kunnen zien, dan ben ik bang dat ze gewoon te dwaas en onwetend zijn! Vandaag vat de religieuze wereld de woorden van mensen in de Bijbel op als ware dit Gods woord. Dit geeft aan dat niemand in de religieuze wereld God echt kent. De meeste leiders in de religieuze wereld zijn hypocriete farizeeërs. Degenen die God echt kennen zouden nooit geloven dat de Bijbel alleen geïnspireerd is door God en alleen Gods woord bevat. Ze zouden zeker de Bijbel niet vereren alsof het God betreft. De religieuze wereld gelooft dat de Bijbel volledig door God geïnspireerd is en dat het Gods woord is, dat hij God vertegenwoordigt. Dat is de meest absurde misvatting in de religieuze wereld. Nu kunnen we dit duidelijk zien.

uit ‘Klassieke vragen en antwoorden over het evangelie van het Koninkrijk (selecties)’