Met mijn papiertje en kwast, schilder ik een klein huisje.

Mama is in het huis, en papa ook.

Mijn zus en ik spelen in het zonlicht.

We hebben het allen warm omdat de zon op ons schijnt.

Mama lacht, en papa lacht ook.

Zusters glimlachen, we stralen allemaal.

Dit is mijn familie hier, geschilderd op mijn papier.

Een beeld in mijn dromen. Het is allemaal in mijn dromen.

Met mijn kleine koffer ga ik naar een vreemde plaats.

Papa is binnen maar mama is buiten.

Met mijn kleine koffer ga ik naar een thuis die ik ooit kende.

Mama is binnen, papa is buiten.

Met koffer stevig in de hand, dwaal ik over de wegen.

Ik voel me alleen, onzeker waar naartoe te gaan.

Mijn kleine koffer is mijn enige gezelschap.

Dit is mijn enige thuis, mijn thuis waar ik niet uit kan.

Waar is mijn thuis? O waar kan het zijn?

In zo’n grote wereld, toch nergens is er plaats voor me.

Wie kan me naar het thuis van mijn dromen brengen,

die van mijn tekening, die van mijn dromen?

Waar is mijn thuis? O waar kan het zijn?

In zo’n grote wereld is er nog steeds geen thuis voor me.

Wie kan me een gezellig thuis geven, die van mijn tekening,

het thuis van mijn dromen, thuis van mijn dromen?

Hier, ik heb een thuis. Ik heb een thuis.

Maar het is niet hetgeen ik op mijn papier tekende.

Het is niet mijn kleine koffer, het is de plaats waar ik van droom.

Mama en papa zijn binnen, mijn zus en ik ook.

Het is de thuis waar onze zielen nu kunnen rusten,

het huis vol van glorie, vol van glorie en hoop.

Het is het thuis (het thuis)

waar onze zielen nu kunnen rusten (kunnen rusten),

het huis vol van glorie, vol van glorie en hoop.

Da da la da la da. Da la da la da la.

Da la da la da la da. Da la da la da la.

Da da la da la da. Da la da la da la.

Da la da la da la da. Da la da la da la.

Da la da la da. Da la da la da la.

Da la da la da la da. Da la da la da la.

Het is een huis vol van glorie, huis vol van glorie, glorie en hoop.

uit ‘Volg het Lam en zing een nieuw lied’