Wanneer Gods brandende toorn de bergen en rivieren schudt,

zal God de mens wegens zijn lafheid niet langer

van deze verschillende vormen van hulp voorzien.

Op dat moment zal Gods grimmigheid toenemen

en ontzegt God alle levende wezens een kans om zich te bekeren.

God zal alle hoop van de mens wegnemen

en de straf uitdelen die hij zo ruimschoots verdient.

Op dat moment zal de donder razen en de bliksem flitsen,

alsof de golven van de oceaan woest tekeergaan,

alsof tienduizend bergen in elkaar storten.

De mens wordt als gevolg van haar opstandigheid door de donder en bliksem geveld.

Andere schepselen worden door de donderslagen en bliksem weggevaagd.

Het hele universum vervalt abrupt tot chaos

en de schepping kan de oeradem van het leven niet herstellen.

De talloze horden mensen kunnen niet aan het gebulder van de donder ontkomen.

Horde na horde mensen valt te midden van

bliksemschichten in de kolkende stroom

en wordt weggevoerd door krachtige stromingen die van de bergen af gutsen.

Plotseling verzamelt zich op de plaats van ‘bestemming’ van de mens

een ‘mensenwereld’.

Lijken dobberen op het oppervlak van de oceaan.

De hele mensheid verwijdert zich ver van God wegens Zijn toorn,

want de mens heeft tegen de essentie van Gods Geest gezondigd,

zijn opstandigheid heeft God beledigd.

Lijken dobberen op het oppervlak van de oceaan.

De hele mensheid verwijdert zich ver van God wegens Zijn toorn,

want de mens heeft tegen de essentie van Gods Geest gezondigd,

zijn opstandigheid heeft God beledigd.

Maar op de plaatsen zonder water

genieten andere mensen, met gelach en gezang,

nog wel van de zekere beloften die God aan hen gedaan heeft.

uit ‘Volg het Lam en zing een nieuw lied’