De hoofdpersoon stort zichzelf in het werk voor God nadat hij is gaan geloven en als hij enige successen behaalt in zijn werkt, is hij van mening dat hij uitsteekt boven zijn collega’s. Hij blaakt van zelfvertrouwen als het tijd is om leiders te kiezen en is ervan overtuigd dat hij zal worden gekozen. Hij is geschokt als hij niet wordt geselecteerd. Bijgevolg voelt hij zich verongelijkt en misnoegd, en hij wordt depressief omdat zijn verlangen naar status niet werd bevredigd. Hij moddert maar wat aan met zijn plicht, voelt zich terneergeslagen en opstandig, en wordt ten slotte ontheven van zijn plicht. Op dat moment denkt hij eindelijk na over zichzelf en beseft hij door het oordeel en de tuchtiging van Gods woorden dat hij de hele tijd alleen maar naam en status had nagestreefd in zijn plicht en dat hij het pad van een antichrist volgde dat tegen God in ging. Hij heeft veel spijt. Als hij weer een plicht op zich neemt, richt hij zich op het beoefenen van de waarheid en het loslaten van zijn verlangen naar status, waardoor hij zich vrij en vredig voelt.