Mis de kans niet om de soevereiniteit van de Schepper te kennen

De enkele decennia die deel uitmaken van een mensenleven zijn noch lang noch kort. De twintigtal jaar tussen geboorte en het ouder worden gaan in een oogwenk voorbij en hoewel op dat levensmoment een persoon als volwassene wordt beschouwd, weten mensen in deze leeftijdsgroep bijna niets over het menselijk leven en het menselijk lot. Naarmate ze meer ervaring opdoen, schreiden ze geleidelijk voort naar middelbare leeftijd. Mensen in hun dertiger of veertiger jaren krijgen een ontluikende ervaring van leven en lot, maar hun ideeën over deze dingen zijn nog steeds erg mistig. Pas op veertigjarige leeftijd beginnen sommige mensen de mensheid en het universum te begrijpen, die door God zijn geschapen, om te begrijpen waar het mensenleven om draait, waar het lot van de mens om draait. Sommige mensen zijn al lang volgelingen van God en zijn nu van middelbare leeftijd, maar beschikken nog steeds niet over een nauwkeurige kennis en definitie van Gods soevereiniteit, laat staan echte onderwerping. Sommige mensen geven om niets anders dan het ontvangen van zegeningen en, hoewel ze vele jaren geleefd hebben, weten of begrijpen ze zelfs niet maar een klein beetje dat de Schepper soeverein is over het lot van de mens en zijn ze dus niet binnengegaan in een klein stukje van de praktische les over het zich onderwerpen aan Gods orkestraties en regelingen. Zulke mensen zijn volkomen dwaas; zulke mensen leven hun leven tevergeefs.

Als een menselijk leven wordt opgedeeld volgens de graad van levenservaring en de kennis van het lot van de mens, zal het grofweg in drie fasen uiteenvallen. De eerste fase is de jeugd, de jaren tussen geboorte en middelbare leeftijd, of vanaf de geboorte tot dertig. De tweede fase is rijping, van middelbare leeftijd tot ouderdom, of van dertig tot zestig. En de derde fase is iemands volwassen periode, van ouderdom, beginnend op zestig, tot iemand vertrekt van deze wereld. Met andere woorden, vanaf de geboorte tot op middelbare leeftijd is voor de meeste mensen hun kennis van lot en leven beperkt tot het na-apen van andermans ideeën; het heeft bijna geen echte, praktische inhoud. In deze periode is de kijk op het leven en hoe iemand zijn weg baant in de wereld heel oppervlakkig en naïef. Dit is de jeugdperiode. Pas nadat iemand alle vreugden en zorgen van het leven heeft geproefd, krijgt iemand een echt begrip van het lot, ondergaat iemand – onbewust, diep in zijn hart – geleidelijk de onomkeerbaarheid van het lot en beseft iemand langzaam dat de soevereiniteit van de Schepper over het lot van de mens waarlijk bestaat. Dit is zijn rijpingsperiode. Wanneer iemand is opgehouden met vechten tegen het lot en wanneer iemand niet langer bereid is om in gevechten te worden getrokken, maar zijn eigen lot kent, zich onderwerpt aan de wil van de Hemel, zijn eigen prestaties en fouten in het leven opsomt en in afwachting is van het oordeel van de Schepper over zijn leven – is dit iemands volwassen periode. Gezien de verschillende soorten ervaringen en verworvenheden die mensen tijdens deze drie perioden krijgen, is iemands kans om de soevereiniteit van de Schepper te kennen onder normale omstandigheden niet erg groot. Als iemand zestig wordt, heeft men slechts dertig jaar om Gods soevereiniteit te kennen; als iemand een langere periode wil, is dat alleen mogelijk als iemands leven lang genoeg is, als iemand een eeuw kan leven. Dus zeg ik, volgens de normale wetten van het menselijk bestaan, is het dus een heel lang proces van het onderwerp tegenkomen over het kennen van de soevereiniteit van de Schepper tot het feitelijk kunnen herkennen van de soevereiniteit van de Schepper en van dan tot het punt waarop men zich eraan kan onderwerpen. Als iemand de jaren telt, zijn er niet meer dan dertig of veertig waarin hij de kans heeft deze beloningen te krijgen. En vaak laten mensen zich meeslepen door hun verlangens en ambities om zegeningen te ontvangen; ze kunnen niet zien waar de essentie van het menselijk leven ligt, begrijpen niet hoe belangrijk het is om de soevereiniteit van de Schepper te kennen en koesteren zo deze kostbare kans om de menselijke wereld binnen te gaan niet om het mensenleven te ervaren, de soevereiniteit van de Schepper te ervaren en realiseren zich niet hoe waardevol het voor een geschapen wezen is om de persoonlijke leiding van de Schepper te ontvangen. Dus zeg ik, die mensen die willen dat Gods werk snel eindigt, die wensen dat God zo snel mogelijk het einde van de mens regelt, zodat ze onmiddellijk Zijn werkelijke persoon kunnen aanschouwen en gezegend kunnen worden, zij maken zich schuldig aan de ergste vorm van ongehoorzaamheid en dwaasheid tot in het extreme. En zij die in hun beperkte tijd deze unieke gelegenheid willen aangrijpen om de soevereiniteit van de Schepper te kennen, zijn de wijze, de briljante mensen. Deze twee verschillende verlangens ontbloten twee sterk verschillende vooruitzichten en bezigheden: degenen die zegeningen zoeken zijn egoïstisch en heel laag; ze houden geen rekening met Gods wil, proberen nooit Gods soevereiniteit te kennen, willen zich er nooit aan onderwerpen, willen gewoon leven zoals ze willen. Ze zijn gemakzuchtige ontaarden; ze zijn de categorie die wordt vernietigd. Degenen die God willen kennen, zijn in staat om hun verlangens opzij te zetten, zijn bereid om zich te onderwerpen aan Gods soevereiniteit en Gods regelingen; ze proberen het soort mensen te zijn die onderworpen is aan Gods gezag en voldoet aan Gods verlangens. Zulke mensen leven in licht, leven te midden van Gods zegeningen. Ze zullen zeker geprezen worden door God. Wat er ook gebeurt, menselijke keuze is nutteloos, mensen hebben geen zeggenschap over hoe lang Gods werk zal duren. Het is beter voor mensen om zich over te leveren aan de genade van God, om zich te onderwerpen aan Zijn soevereiniteit. Als je je niet aan Zijn genade onderwerpt, wat kun je dan doen? Zal God een verlies lijden? Als je niet overgeleverd bent aan Zijn genade, als je probeert de baas te zijn, dan maak je een dwaze keus. Uiteindelijk ben jij de enige die verlies zal lijden. Alleen als mensen zo snel mogelijk met God samenwerken, alleen als ze haast maken om Zijn regelingen te accepteren, Zijn gezag te kennen en alles te begrijpen wat Hij voor hen heeft gedaan, zullen ze hoop hebben, zal hun leven niet tevergeefs zijn geleefd, zullen zij verlossing bereiken.

Het Woord, Deel II, Over het kennen van God, God Zelf, de unieke III