De hoofdpersoon doet samen met anderen haar plicht in de kerk. Ze denkt altijd dat ze de professionele vaardigheden meer beheerst dan de anderen en dus pronkt ze met haar langere ervaring, houdt ze vast aan haar eigen standpunten en zorgt ze dat de andere zusters haar volgen en zich aan haar onderwerpen. Hierdoor voelen ze zich verstikt door haar. Na verloop van tijd verliest ze het werk van de Heilige Geest en bereikt ze niets in haar plicht. In haar verdriet begint ze over zichzelf na te denken en de waarheid te zoeken. Door het oordeel en de openbaringen van Gods woorden krijgt ze wat inzicht in haar verdorven gezindheid. Welke transformatie ondergaat ze in haar vermogen om met anderen samen te werken?