De hoofdpersoon is een kerkleider en hoewel hij zich enthousiast inzet voor God, heeft hij een verdorven gezindheid waardoor hij strijdt voor roem en winst. Hij vergelijkt zichzelf altijd met andere broeders en zusters als hij zijn plicht doet en neemt geen verantwoordelijkheid voor het kerkelijke werk. Bij een kerkverkiezing stemt hij opzettelijk niet op een broeder die beter is dan hij, puur uit jaloezie. Door het oordeel en de tuchtiging van Gods woorden ziet hij dat roem en status slechts Satans onzichtbare ketenen zijn die de mensheid boeien en dat hij zich verzet tegen God door die dingen na te streven. Hij haat zichzelf en heeft spijt van zijn daden. Hij begint de waarheid na te streven en zijn plicht goed te doen. Ten slotte is hij bevrijd van de ketenen van roem en winst.